Kręgi krążenia krwi

Z poprzednich artykułów znasz już skład krwi i budowę serca. Oczywiście krew spełnia wszystkie funkcje tylko dzięki ciągłemu krążeniu, które odbywa się dzięki pracy serca. Praca serca przypomina pompę, która pompuje krew do naczyń, przez które przepływa krew do narządów wewnętrznych i tkanek..

Układ krążenia składa się z dużych i małych (płucnych) kręgów krążenia krwi, które szczegółowo omówimy. Opisany przez Williama Harveya, angielskiego lekarza, w 1628 roku.

Ogólnoustrojowe krążenie krwi (CCB)

Ten krąg krwi służy do dostarczania tlenu i składników odżywczych do wszystkich narządów. Rozpoczyna się wyłanianiem się aorty z lewej komory - największego naczynia, które kolejno rozgałęzia się na tętnice, tętniczki i naczynia włosowate. Słynny angielski naukowiec, lekarz William Harvey otworzył CCC i zrozumiał znaczenie krążenia.

Ściana naczyń włosowatych jest jednowarstwowa, dzięki czemu zachodzi przez nią wymiana gazowa z otaczającymi ją tkankami, które ponadto otrzymują za jej pośrednictwem składniki odżywcze. W tkankach zachodzi oddychanie, podczas którego utleniają się białka, tłuszcze, węglowodany. W efekcie w komórkach powstaje dwutlenek węgla i produkty przemiany materii (mocznik), które są również uwalniane do naczyń włosowatych..

Krew żylna przez żyłki zbiera się w żyłach, powracając do serca największą - żyłą główną górną i dolną, które wpływają do prawego przedsionka. Zatem CCB zaczyna się w lewej komorze, a kończy w prawym przedsionku..

Krew przechodzi przez BCC w 23-27 sekund. Krew tętnicza przepływa przez tętnice CCB, a krew żylna przepływa przez żyły. Główną funkcją tego obiegu krwi jest dostarczanie tlenu i składników odżywczych do wszystkich narządów i tkanek organizmu. W naczyniach krwionośnych CCB wysokie ciśnienie krwi (w stosunku do krążenia płucnego).

Mały krążek krwi (płucny)

Przypomnę, że CCB kończy się w prawym przedsionku, w którym znajduje się krew żylna. Mały krąg krążenia krwi (ICC) zaczyna się w następnej komorze serca - prawej komorze. Stąd krew żylna dostaje się do pnia płucnego, który dzieli się na dwie tętnice płucne.

Prawa i lewa tętnica płucna z krwią żylną są kierowane do odpowiednich płuc, gdzie rozgałęziają się do naczyń włosowatych otaczających pęcherzyki płucne. W naczyniach włosowatych zachodzi wymiana gazowa, w wyniku której tlen dostaje się do krwi i łączy się z hemoglobiną, a dwutlenek węgla dyfunduje do powietrza pęcherzykowego.

Natleniona krew tętnicza jest gromadzona w żyłkach, które są następnie odprowadzane do żył płucnych. Żyły płucne z dopływem krwi tętniczej do lewego przedsionka, gdzie kończy się ICC. Z lewego przedsionka krew dostaje się do lewej komory - miejsca, w którym zaczyna się CCB. W ten sposób dwa kręgi krążenia krwi są zamknięte..

Krew ICC przechodzi w 4-5 sekund. Jego główną funkcją jest dotlenienie krwi żylnej, w wyniku czego staje się tętnicza, bogata w tlen. Jak zauważyłeś, krew żylna przepływa przez tętnice w ICC, a krew tętnicza przepływa przez żyły. Ciśnienie krwi jest tutaj niższe niż CCB.

Interesujące fakty

Średnio na każdą minutę serce człowieka pompuje około 5 litrów, w ciągu 70 lat życia - 220 milionów litrów krwi. W ciągu jednego dnia serce człowieka wykonuje około 100 tysięcy uderzeń, w ciągu całego życia - 2,5 miliarda..

© Bellevich Yuri Sergeevich 2018-2020

Ten artykuł został napisany przez Jurija Siergiejewicza Bellevicha i stanowi jego własność intelektualną. Kopiowanie, rozpowszechnianie (w tym przez kopiowanie do innych witryn i zasobów w Internecie) lub jakiekolwiek inne wykorzystanie informacji i obiektów bez uprzedniej zgody właściciela praw autorskich jest karalne. Aby uzyskać materiały do ​​artykułu i zezwolenie na ich wykorzystanie, proszę zapoznać się z Bellevich Yuri.

Duże i małe kręgi krążenia krwi

Duże i małe kręgi krążenia krwi człowieka

Krążenie krwi to przepływ krwi przez układ naczyniowy, który zapewnia wymianę gazową między ciałem a środowiskiem zewnętrznym, wymianę substancji między narządami i tkankami oraz humoralną regulację różnych funkcji organizmu.

Układ krążenia obejmuje serce i naczynia krwionośne - aortę, tętnice, tętniczki, naczynia włosowate, żyłki, żyły i naczynia limfatyczne. Krew przepływa przez naczynia z powodu skurczu mięśnia sercowego.

Krążenie krwi odbywa się w układzie zamkniętym składającym się z małych i dużych kół:

• Krążenie ogólnoustrojowe zaopatruje wszystkie narządy i tkanki w krew zawierającą składniki odżywcze.
• Mały, płucny krąg krążenia krwi ma na celu wzbogacenie krwi w tlen.

Kręgi krążenia zostały po raz pierwszy opisane przez angielskiego naukowca Williama Harveya w 1628 roku w pracy „Anatomiczne badania ruchu serca i naczyń krwionośnych”.

Niewielki krąg krążenia zaczyna się od prawej komory, przy skurczu której krew żylna dostaje się do pnia płucnego i przepływając przez płuca, wydziela dwutlenek węgla i jest nasycony tlenem. Natleniona krew z płuc przez żyły płucne wpływa do lewego przedsionka, gdzie kończy się mały okrąg.

Krążenie ogólnoustrojowe rozpoczyna się w lewej komorze, podczas której skurczu krew wzbogacona tlenem jest pompowana do aorty, tętnic, tętniczek i naczyń włosowatych wszystkich narządów i tkanek, a stamtąd przepływa przez żyłki i żyły do ​​prawego przedsionka, gdzie kończy się duży okrąg.

Największym naczyniem krążenia ogólnoustrojowego jest aorta wychodząca z lewej komory serca. Aorta tworzy łuk, od którego rozgałęziają się tętnice, przenosząc krew do głowy (tętnice szyjne) i do kończyn górnych (tętnice kręgowe). Aorta biegnie wzdłuż kręgosłupa, gdzie rozciągają się od niej gałęzie, przenoszące krew do narządów jamy brzusznej, do mięśni tułowia i kończyn dolnych.

Bogata w tlen krew tętnicza przepływa po całym organizmie, dostarczając komórkom narządów i tkanek niezbędne do ich działania składniki odżywcze i tlen, aw układzie naczyniowym zamienia się w krew żylną. Krew żylna nasycona dwutlenkiem węgla i komórkowymi produktami przemiany materii wraca do serca i stamtąd wchodzi do płuc w celu wymiany gazowej. Największe żyły krążenia ogólnoustrojowego to żyła główna górna i dolna, które wpływają do prawego przedsionka.

Postać: Schemat małych i dużych kręgów krążenia krwi

Należy zwrócić uwagę, jak układ krążenia wątroby i nerek jest włączony do krążenia ogólnoustrojowego. Cała krew z naczyń włosowatych i żył żołądka, jelit, trzustki i śledziony wchodzi do żyły wrotnej i przechodzi przez wątrobę. W wątrobie żyła wrotna rozgałęzia się w małe żyły i naczynia włosowate, które następnie łączą się w wspólny pień żyły wątrobowej, która wpływa do żyły głównej dolnej. Cała krew z narządów jamy brzusznej przed wejściem do krążenia ogólnoustrojowego przepływa przez dwie sieci naczyń włosowatych: naczynia włosowate tych narządów i naczynia włosowate wątroby. Ważną rolę odgrywa system wrotny wątroby. Zapewnia neutralizację toksycznych substancji, które powstają w jelicie grubym podczas rozpadu aminokwasów, które nie są wchłaniane w jelicie cienkim i są wchłaniane przez błonę śluzową okrężnicy do krwi. Wątroba, podobnie jak wszystkie inne narządy, również otrzymuje krew tętniczą przez tętnicę wątrobową, która rozciąga się od tętnicy brzusznej..

Nerki mają również dwie sieci kapilarne: w każdym kłębuszku malpighiańskim znajduje się sieć naczyń włosowatych, następnie te naczynia włosowate są połączone z naczyniem tętniczym, które ponownie rozpada się na naczynia włosowate, które splatają skręcone kanaliki.

Postać: Schemat cyrkulacji

Cechą krążenia krwi w wątrobie i nerkach jest spowolnienie przepływu krwi spowodowane funkcją tych narządów.

Tabela 1. Różnica między przepływem krwi w krążeniu ogólnoustrojowym i płucnym

Przepływ krwi w organizmie

Duży krąg krążenia krwi

Mały krążek krwi

W której części serca zaczyna się krąg?

W lewej komorze

W prawej komorze

W której części serca kończy się krąg?

W prawym przedsionku

W lewym przedsionku

Gdzie odbywa się wymiana gazowa?

W naczyniach włosowatych zlokalizowanych w narządach klatki piersiowej i jamie brzusznej, mózgu, kończynach górnych i dolnych

W naczyniach włosowatych zlokalizowanych w pęcherzykach płucnych

Jaka krew przepływa przez tętnice?

Jaki rodzaj krwi płynie w żyłach?

Czas krążenia krwi w kole

Dopływ tlenu do narządów i tkanek oraz transport dwutlenku węgla

Nasycenie krwi tlenem i usuwanie dwutlenku węgla z organizmu

Czas krążenia to czas pojedynczego przejścia cząsteczki krwi przez duże i małe okręgi układu naczyniowego. Więcej w następnej części artykułu.

Regularności przepływu krwi przez naczynia

Podstawowe zasady hemodynamiki

Hemodynamika to dział fizjologii, który bada wzorce i mechanizmy przepływu krwi przez naczynia ludzkiego ciała. Podczas jej studiowania używana jest terminologia i brane są pod uwagę prawa hydrodynamiki - nauka o ruchu płynów.

Szybkość przepływu krwi przez naczynia zależy od dwóch czynników:

• z różnicy ciśnienia krwi na początku i na końcu naczynia;
• z oporu, jaki ciecz napotyka na swojej drodze.

Różnica ciśnień ułatwia ruch cieczy: im większa, tym intensywniejszy jest ten ruch. Opór w układzie naczyniowym, który zmniejsza prędkość przepływu krwi, zależy od wielu czynników:

• długość naczynia i jego promień (im większa długość i im mniejszy promień, tym większy opór);
• lepkość krwi (jest 5 razy większa niż lepkość wody);
• tarcie cząstek krwi o ściany naczyń krwionośnych i między sobą.

Wskaźniki hemodynamiczne

Prędkość przepływu krwi w naczyniach odbywa się zgodnie z prawami hemodynamiki, na równi z prawami hydrodynamiki. Prędkość przepływu krwi charakteryzuje się trzema wskaźnikami: wolumetryczną prędkością przepływu krwi, liniową prędkością przepływu krwi i czasem krążenia.

Wolumetryczna prędkość przepływu krwi - ilość krwi przepływającej przez przekrój wszystkich naczyń danego kalibru w jednostce czasu.

Liniowa prędkość przepływu krwi - prędkość ruchu pojedynczej cząsteczki krwi wzdłuż naczynia w jednostce czasu. W środku naczynia prędkość liniowa jest maksymalna, aw pobliżu ściany naczynia minimalna ze względu na zwiększone tarcie.

Czas krążenia to czas, w którym krew przechodzi przez duże i małe kręgi krążenia, zwykle wynosi 17-25 sekund. Przejście przez małe kółko zajmuje około 1/5, a 4/5 tego czasu przejście przez duże.

Siłą napędową przepływu krwi w układzie naczyniowym każdego z układów krążenia jest różnica ciśnień krwi (ΔР) w początkowym odcinku łożyska tętniczego (aorta dla koła wielkiego) i ostatnim odcinku łożyska żylnego (żyła główna i prawy przedsionek). Różnica ciśnień krwi (ΔР) na początku naczynia (P1) i na jego końcu (P2) jest siłą napędową przepływu krwi przez dowolne naczynie układu krążenia. Siła gradientu ciśnienia krwi jest wykorzystywana do pokonania oporu przepływu krwi (R) w układzie naczyniowym i w każdym pojedynczym naczyniu. Im wyższy gradient ciśnienia krwi w kręgu krążenia lub w pojedynczym naczyniu, tym bardziej objętościowy przepływ krwi w nich.

Najważniejszym wskaźnikiem przepływu krwi przez naczynia jest wolumetryczna prędkość przepływu krwi, czyli wolumetryczny przepływ krwi (Q), przez który rozumie się objętość krwi przepływającej przez cały przekrój łożyska naczyniowego lub odcinek pojedynczego naczynia w jednostce czasu. Wolumetryczne natężenie przepływu krwi jest wyrażane w litrach na minutę (l / min) lub mililitrach na minutę (ml / min). Aby ocenić objętościowy przepływ krwi przez aortę lub całkowity przekrój dowolnego innego poziomu naczyń krążenia ogólnoustrojowego, stosuje się pojęcie objętościowego ogólnoustrojowego przepływu krwi. Ponieważ cała objętość krwi wyrzucona przez lewą komorę w tym czasie przepływa przez aortę i inne naczynia krążenia ogólnoustrojowego w jednostce czasu (minutach), pojęcie minutowej objętości przepływu krwi (MCV) jest równoznaczne z pojęciem ogólnoustrojowego objętościowego przepływu krwi. MKOl dorosłej osoby w spoczynku wynosi 4-5 l / min.

Istnieje również wolumetryczny przepływ krwi w narządzie. W tym przypadku oznaczają one całkowity przepływ krwi, który przepływa w jednostce czasu przez wszystkie tętnicze lub odpływające naczynia żylne narządu..

Zatem objętościowy przepływ krwi Q = (P1 - P2) / R.

Formuła ta wyraża istotę podstawowego prawa hemodynamiki, które mówi, że ilość krwi przepływającej przez całkowity przekrój układu naczyniowego lub pojedyncze naczynie w jednostce czasu jest wprost proporcjonalna do różnicy ciśnienia krwi na początku i na końcu układu naczyniowego (lub naczynia) i odwrotnie proporcjonalna do oporu prądu krew.

Całkowity (ogólnoustrojowy) minutowy przepływ krwi w wielkim kole jest obliczany z uwzględnieniem wartości średniego hydrodynamicznego ciśnienia krwi na początku aorty P1 oraz przy ujściu żyły głównej P2. Ponieważ ciśnienie krwi w tej części żył jest bliskie 0, wówczas wartość P jest podstawiana do wyrażenia do obliczenia Q lub MVC, które jest równe średniemu hydrodynamicznemu ciśnieniu tętniczemu na początku aorty: Q (MVB) = P / R.

Jedną z konsekwencji podstawowego prawa hemodynamiki - siły napędowej przepływu krwi w układzie naczyniowym - jest ciśnienie krwi generowane przez pracę serca. Potwierdzeniem decydującej wartości ciśnienia krwi dla przepływu krwi jest pulsacyjny charakter przepływu krwi przez cały cykl serca. W czasie skurczu, gdy ciśnienie krwi osiąga maksymalny poziom, zwiększa się przepływ krwi, a podczas rozkurczu, gdy ciśnienie krwi jest minimalne, zmniejsza się przepływ krwi.

W miarę przepływu krwi przez naczynia od aorty do żył ciśnienie krwi spada, a tempo jego spadku jest proporcjonalne do oporu przepływu krwi w naczyniach. Ciśnienie w tętniczkach i naczyniach włosowatych spada szczególnie szybko, ponieważ mają one duży opór przepływu krwi, mają mały promień, dużą długość całkowitą i liczne odgałęzienia, które dodatkowo utrudniają przepływ krwi.

Opór na przepływ krwi wytworzony w całym łożysku naczyniowym krążenia ogólnoustrojowego nazywany jest ogólnym oporem obwodowym (OPS). Dlatego we wzorze do obliczania objętościowego przepływu krwi symbol R można zastąpić jego analogiem - OPS:

Q = P / OPS.

Z tego wyrażenia wywodzi się szereg ważnych konsekwencji, które są niezbędne do zrozumienia procesów krążenia krwi w organizmie, oceny wyników pomiaru ciśnienia krwi i jego odchyleń. Czynniki wpływające na opór naczynia dla przepływu płynu opisuje prawo Poiseuille'a, zgodnie z którym

gdzie R jest oporem; L jest długością statku; η - lepkość krwi; Π - liczba 3,14; r - promień statku.

Z powyższego wyrażenia wynika, że ​​skoro liczby 8 i Π są stałe, L zmienia się nieznacznie u osoby dorosłej, wartość oporu obwodowego na przepływ krwi zależy od różnych wartości promienia naczyń r i lepkości krwi η).

Wspomniano już, że promień naczyń typu mięśniowego może się szybko zmieniać i mieć istotny wpływ na wielkość oporów przepływu krwi (stąd ich nazwa - naczynia oporowe) oraz wielkość przepływu krwi przez narządy i tkanki. Ponieważ opór zależy od wielkości promienia do 4 stopnia, to nawet niewielkie wahania promienia naczyń silnie wpływają na wartości oporu przepływu krwi i przepływu krwi. Na przykład, jeśli promień naczynia zmniejszy się z 2 do 1 mm, to jego opór wzrośnie 16 razy, a przy stałym gradiencie ciśnienia przepływ krwi w tym naczyniu również zmniejszy się 16 razy. Odwrotne zmiany oporu będą obserwowane po podwojeniu promienia naczynia. Przy stałym średnim ciśnieniu hemodynamicznym przepływ krwi w jednym narządzie może wzrosnąć, w innym może się zmniejszyć, w zależności od skurczu lub rozluźnienia mięśni gładkich naczyń tętniczych i żył tego narządu..

Lepkość krwi zależy od zawartości we krwi liczby erytrocytów (hematokrytu), białka, lipoprotein w osoczu krwi, a także stanu agregacji krwi. W normalnych warunkach lepkość krwi nie zmienia się tak szybko, jak światło naczyń. Po utracie krwi z erytropenią, hipoproteinemią zmniejsza się lepkość krwi. Przy znacznej erytrocytozie, białaczce, zwiększonej agregacji erytrocytów i hiperkoagulacji, lepkość krwi może znacznie wzrosnąć, co pociąga za sobą wzrost oporu na przepływ krwi, wzrost obciążenia mięśnia sercowego i może mu towarzyszyć upośledzenie przepływu krwi w naczyniach mikrokrążenia.

W ustalonym reżimie krążenia objętość krwi wydalanej przez lewą komorę i przepływającej przez przekrój aorty jest równa objętości krwi przepływającej przez całkowity przekrój naczyń dowolnej innej części krążenia ogólnoustrojowego. Ta objętość krwi wraca do prawego przedsionka i wchodzi do prawej komory. Stamtąd krew trafia do krążenia płucnego, a następnie żyłami płucnymi wraca do lewego serca. Ponieważ MVC lewej i prawej komory są takie same, a duże i małe okręgi krążenia są połączone szeregowo, wolumetryczna prędkość przepływu krwi w układzie naczyniowym pozostaje taka sama.

Jednak podczas zmiany warunków przepływu krwi, na przykład przy przechodzeniu z pozycji poziomej do pionowej, gdy grawitacja powoduje chwilowe gromadzenie się krwi w żyłach dolnej części tułowia i nóg, przez krótki czas MVC lewej i prawej komory może się różnić. Wkrótce wewnątrzsercowe i pozasercowe mechanizmy regulacji pracy serca wyrównują objętości przepływu krwi przez małe i duże kręgi krążenia..

Wraz z gwałtownym spadkiem żylnego powrotu krwi do serca, powodującym zmniejszenie objętości wyrzutowej, ciśnienie tętnicze może spaść. Przy wyraźnym spadku przepływ krwi do mózgu może się zmniejszyć. To wyjaśnia uczucie zawrotów głowy, które może wystąpić przy gwałtownym przejściu osoby z pozycji poziomej do pionowej..

Objętość i prędkość liniowa prądów krwi w naczyniach

Całkowita objętość krwi w układzie naczyniowym jest ważnym wskaźnikiem homeostatycznym. Jego średnia wartość to 6-7% dla kobiet, 7-8% dla mężczyzn i mieści się w przedziale 4-6 litrów; 80-85% krwi z tej objętości znajduje się w naczyniach krążenia ogólnoustrojowego, około 10% - w naczyniach krążenia płucnego i około 7% - w jamach serca.

Większość krwi znajduje się w żyłach (około 75%) - świadczy to o ich roli w odkładaniu się krwi zarówno w krążeniu dużym, jak i płucnym.

Ruch krwi w naczyniach charakteryzuje się nie tylko wolumetrią, ale także liniową prędkością przepływu krwi. Rozumiana jest jako odległość, na jaką porusza się cząsteczka krwi w jednostce czasu..

Istnieje zależność między wolumetryczną i liniową prędkością przepływu krwi, opisaną następującym wyrażeniem:

V = Q / Pr 2

gdzie V jest liniową prędkością przepływu krwi, mm / s, cm / s; Q to wolumetryczna prędkość przepływu krwi; P to liczba równa 3,14; r jest promieniem statku. Wartość Pr 2 odzwierciedla pole przekroju poprzecznego naczynia.

Postać: 1. Zmiany ciśnienia krwi, liniowej prędkości przepływu krwi i pola przekroju poprzecznego w różnych częściach układu naczyniowego

Postać: 2. Charakterystyka hydrodynamiczna łożyska naczyniowego

Z wyrażenia zależności wielkości prędkości liniowej od objętości w naczyniach układu krążenia wynika, że ​​prędkość liniowa przepływu krwi (ryc. 1) jest proporcjonalna do objętościowego przepływu krwi przez naczynie (a) i odwrotnie proporcjonalna do pola przekroju poprzecznego tego naczynia (naczyń). Na przykład w aorcie, która ma najmniejsze pole przekroju poprzecznego w krążeniu ogólnoustrojowym (3-4 cm 2), liniowa prędkość przepływu krwi jest najwyższa i wynosi około 20-30 cm / s w spoczynku. Przy wysiłku fizycznym może wzrosnąć 4-5 razy.

W kierunku naczyń włosowatych zwiększa się całkowite poprzeczne światło naczyń, a zatem liniowa prędkość przepływu krwi w tętnicach i tętniczkach maleje. W naczyniach włosowatych, których całkowite pole przekroju poprzecznego jest większe niż w jakiejkolwiek innej części naczyń wielkiego koła (500-600-krotność przekroju aorty), liniowa prędkość przepływu krwi staje się minimalna (mniej niż 1 mm / s). Powolny przepływ krwi w naczyniach włosowatych stwarza najlepsze warunki dla procesów metabolicznych między krwią a tkankami. W żyłach prędkość liniowego przepływu krwi wzrasta z powodu zmniejszenia powierzchni ich całkowitego przekroju poprzecznego w miarę zbliżania się do serca. U ujścia pustych żył wynosi 10-20 cm / s, a pod obciążeniem wzrasta do 50 cm / s.

Liniowa prędkość ruchu plazmy i krwinek zależy nie tylko od rodzaju naczynia, ale także od ich lokalizacji w krwiobiegu. Istnieje laminarny typ przepływu krwi, w którym nuty krwi można konwencjonalnie podzielić na warstwy. W tym przypadku liniowa prędkość ruchu warstw krwi (głównie osocza), blisko lub przy ściance naczynia jest najmniejsza, a warstwy w środku przepływu największe. Siły tarcia powstają między śródbłonkiem naczyniowym a warstwami ciemieniowymi krwi, powodując naprężenia ścinające na śródbłonku naczyniowym. Te naprężenia odgrywają rolę w wytwarzaniu przez śródbłonek czynników wazoaktywnych, które regulują światło naczyń i prędkość przepływu krwi..

Erytrocyty w naczyniach (z wyjątkiem naczyń włosowatych) zlokalizowane są głównie w centralnej części krwiobiegu i poruszają się w nim ze stosunkowo dużą prędkością. Wręcz przeciwnie, leukocyty znajdują się głównie w ciemieniowych warstwach przepływu krwi i wykonują ruchy toczne z niewielką prędkością. Dzięki temu mogą wiązać się z receptorami adhezyjnymi w miejscach mechanicznego lub zapalnego uszkodzenia śródbłonka, przylegać do ściany naczynia i migrować do tkanek pełniąc funkcje ochronne.

Wraz ze znacznym wzrostem prędkości liniowej przepływu krwi w zwężonej części naczyń, w miejscach, gdzie jej gałęzie wychodzą z naczynia, laminarny charakter ruchu krwi może zmienić się na turbulentny. Jednocześnie ruch cząsteczek warstwa po warstwie może zostać zakłócony w przepływie krwi; między ścianą naczynia a krwią mogą powstać większe siły tarcia i naprężenia ścinające niż w przypadku ruchu laminarnego. Powstają wirowe przepływy krwi, zwiększa się prawdopodobieństwo uszkodzenia śródbłonka i odkładania się cholesterolu i innych substancji w błonie wewnętrznej ściany naczynia. Może to prowadzić do mechanicznego rozerwania struktury ściany naczyniowej i zapoczątkowania rozwoju skrzeplin ciemieniowych..

Czas pełnego krążenia, tj. Powrót cząsteczki krwi do lewej komory po jej wyrzuceniu i przejściu przez duże i małe kręgi krążenia krwi następuje po 20-25 s podczas koszenia lub po około 27 skurczach komór serca. Około jednej czwartej tego czasu spędza się na przepływie krwi przez naczynia małego koła, a trzy czwarte - wzdłuż naczyń krążenia ogólnoustrojowego.

Krążenie. Duże i małe kręgi krążenia krwi. Tętnice, naczynia włosowate i żyły

Ciągły przepływ krwi przez zamknięty system jam serca i naczyń krwionośnych nazywany jest krążeniem krwi. Układ krążenia przyczynia się do zapewnienia wszystkich życiowych funkcji organizmu.

Ruch krwi przez naczynia krwionośne następuje z powodu skurczów serca. Osoba ma duże i małe kręgi krążenia krwi.

Duże i małe kręgi krążenia krwi

Krążenie ogólnoustrojowe zaczyna się od największej tętnicy - aorty. W wyniku skurczu lewej komory serca do aorty uwalniana jest krew, która następnie rozpada się na tętnice, tętniczki, które dostarczają krew do kończyn górnych i dolnych, głowy, tułowia, wszystkich narządów wewnętrznych i kończą się w naczyniach włosowatych.

Krew, przechodząc przez naczynia włosowate, dostarcza tkankom tlen, składniki odżywcze i usuwa produkty dysymilacji. Z naczyń włosowatych krew pobierana jest w małych żyłach, które łącząc się i zwiększając swój przekrój, tworzą żyłę główną górną i dolną.

Kończy się dużym kręgiem krążenia krwi w prawym przedsionku. Krew tętnicza płynie we wszystkich tętnicach krążenia ogólnoustrojowego, krew żylna płynie w żyłach..

Mały krąg krwi zaczyna się w prawej komorze, gdzie krew żylna wypływa z prawego przedsionka. Prawa komora kurczy się i wpycha krew do pnia płucnego, który dzieli się na dwie tętnice płucne, które przenoszą krew do prawego i lewego płuca. W płucach dzielą się na naczynia włosowate, które otaczają każdy pęcherzyk. W pęcherzykach płucnych krew wydziela dwutlenek węgla i jest nasycona tlenem.

Poprzez cztery żyły płucne (każde płuco ma dwie żyły) natleniona krew wpływa do lewego przedsionka (gdzie kończy się krążenie płucne), a następnie do lewej komory. Tak więc w tętnicach krążenia płucnego przepływa krew żylna, aw jej żyłach - tętnicza.

Regularność ruchu krwi w kręgach krążenia odkrył angielski anatom i lekarz W. Harvey w 1628 r..

Naczynia krwionośne: tętnice, naczynia włosowate i żyły

Istnieją trzy rodzaje naczyń krwionośnych u ludzi: tętnice, żyły i naczynia włosowate..

Tętnice to cylindryczne rurki, przez które krew przepływa z serca do narządów i tkanek. Ściany tętnic składają się z trzech warstw, które nadają im siłę i elastyczność:

• Zewnętrzna błona tkanki łącznej;
• warstwa środkowa utworzona z włókien mięśni gładkich, pomiędzy którymi leżą włókna elastyczne
• wewnętrzna błona śródbłonka. Ze względu na elastyczność tętnic okresowe wypychanie krwi z serca do aorty zamienia się w ciągły przepływ krwi przez naczynia.

Kapilary to mikroskopijne naczynia, których ściany składają się z jednej warstwy komórek śródbłonka. Ich grubość wynosi około 1 mikrona, długość 0,2-0,7 mm.

Można było obliczyć, że całkowita powierzchnia wszystkich naczyń włosowatych ciała wynosi 6300 m2.

Ze względu na specyfikę struktury, to właśnie w naczyniach włosowatych krew spełnia swoje główne funkcje: dostarcza tlen do tkanek, składników odżywczych oraz odprowadza dwutlenek węgla i inne produkty dysymilacji, które mają być z nich uwalniane.

Ze względu na to, że krew w naczyniach włosowatych jest pod ciśnieniem i wolno się porusza, w jej części tętniczej woda i rozpuszczone w niej składniki odżywcze przedostają się do płynu międzykomórkowego. Na żylnym końcu naczynia włosowatego ciśnienie krwi spada, a płyn międzykomórkowy wraca z powrotem do naczyń włosowatych.

Żyły to naczynia, które przenoszą krew z naczyń włosowatych do serca. Ich ściany składają się z tych samych błon, co ściany aorty, ale są znacznie słabsze niż tętnicze i mają mniej mięśni gładkich i włókien elastycznych.

Krew w żyłach płynie pod niewielkim ciśnieniem, dzięki czemu otaczające tkanki, zwłaszcza mięśnie szkieletowe, mają większy wpływ na przepływ krwi w żyłach. W przeciwieństwie do tętnic, żyły (z wyjątkiem żył wydrążonych) mają kieszonkowe zastawki, które zapobiegają cofaniu się krwi.

Układ krążenia człowieka

Krew to jeden z podstawowych płynów ludzkiego organizmu, dzięki któremu narządy i tkanki otrzymują niezbędne pożywienie i tlen, oczyszczane są z toksyn i produktów próchnicy. Płyn ten może krążyć w ściśle określonym kierunku dzięki układowi krążenia. W artykule porozmawiamy o tym, jak działa ten kompleks, dzięki czemu utrzymuje się przepływ krwi i jak układ krążenia współdziała z innymi narządami.

Układ krążenia człowieka: budowa i funkcja

Normalna aktywność życiowa jest niemożliwa bez efektywnego krążenia krwi: utrzymuje stałość środowiska wewnętrznego, transportuje tlen, hormony, składniki odżywcze i inne substancje życiowe, bierze udział w oczyszczaniu z toksyn, toksyn, produktów rozpadu, których nagromadzenie prędzej czy później doprowadziłoby do śmierci samotnego narząd lub cały organizm. Proces ten regulowany jest przez układ krążenia - grupę narządów, dzięki której wspólnej pracy odbywa się sekwencyjny przepływ krwi w organizmie człowieka.

Przyjrzyjmy się, jak działa układ krążenia i jakie funkcje spełnia w organizmie człowieka..

Struktura układu krążenia człowieka

Na pierwszy rzut oka układ krążenia jest prosty i zrozumiały: obejmuje serce i liczne naczynia, przez które przepływa krew, docierając na przemian do wszystkich narządów i układów. Serce jest rodzajem pompy, która pobudza krew, zapewniając jej systematyczny przepływ, a naczynia pełnią rolę przewodników, które wyznaczają określoną ścieżkę przepływu krwi w organizmie. Dlatego układ krążenia jest również nazywany układem sercowo-naczyniowym lub sercowo-naczyniowym.

Porozmawiajmy bardziej szczegółowo o każdym narządzie należącym do ludzkiego układu krążenia.

Narządy układu krążenia człowieka

Jak każdy kompleks organizmów, układ krążenia obejmuje wiele różnych narządów, które są klasyfikowane w zależności od budowy, lokalizacji i pełnionych funkcji:

1. Serce jest uważane za centralny organ kompleksu sercowo-naczyniowego. Jest to wydrążony narząd utworzony głównie przez tkankę mięśniową. Jama serca jest podzielona przegrodami i zastawkami na 4 sekcje - 2 komory i 2 przedsionki (lewą i prawą). Dzięki rytmicznym kolejnym skurczom serce przepycha krew przez naczynia, zapewniając jej równomierne i ciągłe krążenie.
2. Tętnice przenoszą krew z serca do innych narządów wewnętrznych. Im dalej od serca są zlokalizowane, tym cieńsza jest ich średnica: jeśli w obszarze worka serca średnia szerokość światła jest grubością kciuka, to w obszarze kończyn górnych i dolnych jego średnica jest w przybliżeniu równa prostemu ołówkowi.

Pomimo wizualnej różnicy, zarówno duże, jak i małe tętnice mają podobną strukturę. Obejmują trzy warstwy - adwentię, media i intymność. Adwentyt - warstwa zewnętrzna - jest utworzona przez luźną włóknistą i elastyczną tkankę łączną i zawiera wiele porów, przez które przechodzą mikroskopijne naczynia włosowate, odżywiające ścianę naczynia, oraz włókna nerwowe, które regulują szerokość światła tętnicy w zależności od impulsów wysyłanych przez organizm.

Środek środkowy obejmuje włókna elastyczne i mięśnie gładkie, które utrzymują elastyczność i elastyczność ściany naczyniowej. To właśnie ta warstwa w większym stopniu reguluje przepływ krwi i ciśnienie krwi, które może zmieniać się w dopuszczalnym zakresie w zależności od zewnętrznych i wewnętrznych czynników wpływających na organizm. Im większa średnica tętnicy, tym wyższy procent elastycznych włókien w warstwie środkowej. Zgodnie z tą zasadą naczynia dzieli się na elastyczne i muskularne.

Błona wewnętrzna, czyli wewnętrzna wyściółka tętnic, jest reprezentowana przez cienką warstwę śródbłonka. Gładka struktura tej tkanki ułatwia krążenie krwi i służy jako przejście dla dostarczania mediów.

W miarę jak tętnice stają się cieńsze, te trzy warstwy stają się mniej widoczne. Jeśli w dużych naczyniach przydanka, środek i błona wewnętrzna są wyraźnie widoczne, to w cienkich tętniczkach widoczne są tylko spirale mięśniowe, włókna elastyczne i cienka wyściółka śródbłonka.

1. Kapilary to najcieńsze naczynia układu sercowo-naczyniowego, które są pośrednim łącznikiem między tętnicami a żyłami. Są zlokalizowane w najbardziej oddalonych obszarach od serca i zawierają nie więcej niż 5% całkowitej objętości krwi w organizmie. Mimo niewielkich rozmiarów naczynia włosowate są niezwykle ważne: otaczają organizm gęstą siecią, dostarczając krew do każdej komórki ciała. To tutaj następuje wymiana substancji między krwią a sąsiednimi tkankami. Najcieńsze ściany naczyń włosowatych łatwo przepuszczają zawarte we krwi cząsteczki tlenu i składniki odżywcze, które pod wpływem ciśnienia osmotycznego przedostają się do tkanek innych narządów. W zamian krew otrzymuje produkty rozpadu i toksyny zawarte w komórkach, które są wysyłane z powrotem do serca, a następnie do płuc przez łożysko żylne..
2. Żyły to rodzaj naczyń, które przenoszą krew z narządów wewnętrznych do serca. Ściany żył, podobnie jak tętnice, są utworzone z trzech warstw. Jedyna różnica polega na tym, że każda z tych warstw jest mniej wyraźna. Ta cecha jest regulowana fizjologią żył: nie ma potrzeby silnego nacisku ze ścian naczyń na krążenie krwi - kierunek przepływu krwi jest utrzymywany dzięki obecności zastawek wewnętrznych. Większość z nich znajduje się w żyłach kończyn dolnych i górnych - tutaj przy niskim ciśnieniu żylnym, bez naprzemiennego skurczu włókien mięśniowych, przepływ krwi byłby niemożliwy. Natomiast duże żyły mają bardzo mało zastawek lub nie mają ich wcale..

W procesie krążenia część płynu z krwi przedostaje się przez ściany naczyń włosowatych i naczynia krwionośne do narządów wewnętrznych. Płyn ten, wizualnie nieco przypominający osocze, to limfa, która dostaje się do układu limfatycznego. Łącząc się ze sobą, szlaki limfatyczne tworzą dość duże kanały, które w okolicy serca przepływają z powrotem do łożyska żylnego układu sercowo-naczyniowego..

Układ krążenia człowieka: krótko i jasno o krążeniu krwi

Zamknięte obwody krążenia tworzą kręgi, wzdłuż których krew przemieszcza się z serca do narządów wewnętrznych iz powrotem. Układ sercowo-naczyniowy człowieka obejmuje 2 okręgi krążenia - duży i mały.

Krew krążąca w dużym kręgu zaczyna swoją drogę w lewej komorze, następnie przechodzi do aorty i przez sąsiednie tętnice wchodzi do sieci naczyń włosowatych, rozprzestrzeniając się po całym ciele. Po tym następuje wymiana molekularna, po czym pozbawiona tlenu i wypełniona dwutlenkiem węgla (produktem końcowym oddychania komórkowego) krew przedostaje się do sieci żylnej, stamtąd do żyły głównej dużej, a na końcu do prawego przedsionka. Cały cykl u zdrowej osoby dorosłej trwa średnio 20-24 sekund.

W prawej komorze zaczyna się mały krąg krwi. Stamtąd krew zawierająca dużą ilość dwutlenku węgla i innych produktów rozpadu dostaje się do pnia płucnego, a następnie do płuc. Tam krew jest natleniana i przesyłana z powrotem do lewego przedsionka i komory. Ten proces trwa około 4 sekund..

Oprócz dwóch głównych kręgów krążenia krwi, w niektórych stanach fizjologicznych człowieka mogą pojawić się inne ścieżki krążenia:

• Krąg wieńcowy jest anatomiczną częścią dużego mięśnia sercowego i jest wyłącznie odpowiedzialny za odżywianie mięśnia sercowego. Rozpoczyna się na wyjściu tętnic wieńcowych z aorty i kończy się żylnym łożyskiem sercowym, które tworzy zatokę wieńcową i wpływa do prawego przedsionka.
• Krąg Willisa ma na celu skompensowanie niewydolności krążenia mózgowego. Znajduje się u podstawy mózgu, gdzie zbiegają się tętnice kręgowe i szyjne wewnętrzne..
• Krąg łożyskowy pojawia się u kobiety wyłącznie podczas noszenia dziecka. Dzięki niemu płód i łożysko otrzymują z organizmu matki składniki odżywcze i tlen..

Funkcje układu krążenia człowieka

Główną rolą, jaką odgrywa układ sercowo-naczyniowy w organizmie człowieka, jest przepływ krwi z serca do innych narządów wewnętrznych i tkanek oraz z powrotem. Od tego zależy wiele procesów, dzięki którym możliwe jest utrzymanie normalnego życia:

• oddychanie komórkowe, to znaczy przenoszenie tlenu z płuc do tkanek, a następnie utylizacja odpadowego dwutlenku węgla;
• odżywianie tkanek i komórek substancjami zawartymi w napływającej do nich krwi;
• utrzymywanie stałej temperatury ciała poprzez rozprowadzanie ciepła;
• zapewnienie odpowiedzi immunologicznej po wejściu chorobotwórczych wirusów, bakterii, grzybów i innych obcych czynników do organizmu;
• eliminacja produktów rozpadu do płuc w celu ich późniejszego wydalenia z organizmu;
• regulacja czynności narządów wewnętrznych, którą osiąga się poprzez transport hormonów;
• utrzymanie homeostazy, czyli równowagi wewnętrznego środowiska organizmu.

Ludzki układ krążenia: krótko o najważniejszej rzeczy

Podsumowując, warto zwrócić uwagę na znaczenie utrzymania zdrowia układu krążenia dla zapewnienia sprawności całego organizmu. Najmniejsze zakłócenia w procesach krążenia mogą powodować brak tlenu i składników odżywczych przez inne narządy, niedostateczne wydalanie toksycznych związków, zaburzenie homeostazy, odporności i innych procesów życiowych. Aby uniknąć poważnych konsekwencji, należy wykluczyć czynniki wywołujące choroby układu sercowo-naczyniowego - porzucić tłuste, mięso, smażone potrawy, które zatykają światło naczyń krwionośnych blaszkami cholesterolu; prowadzić zdrowy tryb życia, w którym nie ma miejsca na złe nawyki, starać się ze względu na możliwości fizjologiczne uprawiać sport, unikać sytuacji stresowych i wrażliwie reagować na najmniejsze zmiany samopoczucia, podejmować w odpowiednim czasie odpowiednie działania w celu leczenia i zapobiegania patologiom sercowo-naczyniowym.

Kręgi krążenia człowieka: budowa, funkcje i cechy

Ludzki układ krążenia to zamknięty ciąg naczyń tętniczych i żylnych, które tworzą kręgi krążenia krwi. Podobnie jak u wszystkich zwierząt stałocieplnych, u ludzi naczynia krwionośne tworzą duże i małe koło, składające się z tętnic, tętniczek, naczyń włosowatych, żyłek i żył, zamkniętych w pierścieniach. Anatomię każdego z nich łączy komory serca: zaczynają się i kończą komorami lub przedsionkami..

Dobrze wiedzieć! Prawidłowa odpowiedź na pytanie, ile faktycznie układów krążenia dana osoba ma, może wynosić 2, 3 lub nawet 4. Wynika to z faktu, że oprócz dużych i małych w organizmie znajdują się dodatkowe kanały krwi: łożysko, wieńcowy itp..

Duży krąg krążenia krwi

W organizmie człowieka za transport krwi do wszystkich narządów, tkanek miękkich, skóry, mięśni szkieletowych i innych mięśni odpowiada układ krążenia. Jego rola w organizmie jest nieoceniona - nawet drobne patologie prowadzą do poważnych dysfunkcji całych systemów podtrzymywania życia.

Struktura

Krew płynie dużym kołem z lewej komory, kontaktuje się ze wszystkimi typami tkanek, dostarczając w ruchu tlen i pobierając z nich dwutlenek węgla i przetworzone produkty do prawego przedsionka. Bezpośrednio z serca płyn pod dużym ciśnieniem dostaje się do aorty, skąd rozprowadzany jest w kierunku mięśnia sercowego, poprzez gałęzie kierowany jest do obręczy barkowej i głowy, a po największych autostradach - aortach piersiowych i brzusznych - kierowany jest do tułowia i nóg. W miarę oddalania się od serca tętnice odchodzą od aorty, a te z kolei dzielą się na tętniczki i naczynia włosowate. Te cienkie naczynia dosłownie oplatają tkanki miękkie i narządy wewnętrzne, dostarczając do nich natlenioną krew..

W sieci naczyń włosowatych następuje wymiana substancji z tkankami: krew dostarcza do przestrzeni międzykomórkowej tlen, roztwory soli, wodę, tworzywa sztuczne. Następnie krew jest transportowana do żyłek. Tutaj elementy z tkanek zewnętrznych są aktywnie wchłaniane do krwi, w wyniku czego ciecz jest nasycona dwutlenkiem węgla, enzymami i hormonami. Z żyłek krew przechodzi do małych i średnich rurek, następnie do głównych dróg sieci żylnej i prawego przedsionka, czyli do końcowego elementu CCB.

Cechy przepływu krwi

Dla przepływu krwi po tak wydłużonej ścieżce ważna jest kolejność wytworzonego napięcia naczyniowego. Szybkość przepływu płynów biologicznych, zgodność ich właściwości reologicznych z normą, a co za tym idzie, jakość odżywienia narządów i tkanek, zależy od wierności tego momentu..

Sprawność krążenia jest utrzymywana poprzez skurcze serca i kurczliwość tętnic. Jeśli w dużych naczyniach krew porusza się szarpnięciami z powodu siły wyporu rzutu serca, to na obwodzie prędkość przepływu krwi jest utrzymywana z powodu falujących skurczów ścian naczynia.

Kierunek przepływu krwi w CCB jest utrzymywany dzięki działaniu zaworów, które zapobiegają wstecznemu przepływowi płynu.

W żyłach kierunek i prędkość przepływu krwi jest utrzymywana dzięki różnicy ciśnień w naczyniach i przedsionku. Odwrócony przepływ krwi jest utrudniony przez liczne systemy zastawek żylnych.

Funkcje

Układ naczyniowy dużego pierścienia krwi spełnia wiele funkcji:

• wymiana gazowa w tkankach;
• transport składników odżywczych, hormonów, enzymów itp.;
• eliminacja metabolitów, toksyn i toksyn z tkanek;
• transport komórek odpornościowych.

Głębokie naczynia CCB biorą udział w regulacji ciśnienia krwi, a naczynia powierzchowne w termoregulacji organizmu.

Mały krążek krwi (płucny)

Rozmiar małego koła krążenia krwi (w skrócie ICC) jest skromniejszy niż duży. Prawie wszystkie naczynia, w tym te najmniejsze, znajdują się w jamie klatki piersiowej. Krew żylna z prawej komory wchodzi do krążenia płucnego i przemieszcza się z serca wzdłuż pnia płucnego. Na krótko przed dopływem naczynia do wrota płucnego dzieli się na lewą i prawą gałąź tętnicy płucnej, a następnie na mniejsze naczynia. W tkankach płuc dominują naczynia włosowate. Ściśle otaczają pęcherzyki płucne, w których zachodzi wymiana gazowa - z krwi uwalnia się dwutlenek węgla. Po przejściu do sieci żylnej krew nasycona jest tlenem i przez większe żyły wraca do serca, a raczej do lewego przedsionka.

W przeciwieństwie do CCB, krew żylna przepływa przez tętnice ICC, a krew tętnicza przepływa przez żyły..

Wideo: dwa kręgi krążenia krwi

Dodatkowe kręgi

W anatomii dodatkowe baseny są rozumiane jako układ naczyniowy poszczególnych narządów, które potrzebują zwiększonej podaży tlenu i składników odżywczych. W ludzkim ciele istnieją trzy takie systemy:

• łożysko - powstaje u kobiet po przymocowaniu zarodka do ściany macicy;
• wieńcowy - dostarcza krew do mięśnia sercowego;
• Willis - zapewnia ukrwienie obszarów mózgu, które regulują funkcje życiowe.

Łożysko

Pierścień łożyskowy charakteryzuje się tymczasowym istnieniem - gdy kobieta jest w ciąży. Układ krążenia łożyska zaczyna się formować po przyczepieniu komórki jajowej do ściany macicy i pojawieniu się łożyska, czyli po 3 tygodniach poczęcia. Pod koniec 3 miesiąca ciąży wszystkie naczynia koła są uformowane i w pełni funkcjonują. Główną funkcją tej części układu krążenia jest dostarczanie tlenu nienarodzonemu dziecku, ponieważ jego płuca jeszcze nie funkcjonują. Po urodzeniu łożysko złuszcza się, usta utworzonych naczyń kręgu łożyska stopniowo się zamykają.

Przerwanie połączenia między płodem a łożyskiem jest możliwe dopiero po ustaniu tętna w pępowinie i rozpoczęciu spontanicznego oddychania.

Krąg wieńcowy krążenia krwi (koło sercowe)

W organizmie ludzkim za najbardziej „energochłonny” organ uważany jest serce, które wymaga ogromnych zasobów, przede wszystkim tworzyw sztucznych i tlenu. Dlatego ważne zadanie spoczywa na krążeniu wieńcowym: zaopatrzenie mięśnia sercowego w te składniki w pierwszej kolejności.

Basen wieńcowy zaczyna się przy wyjściu z lewej komory, gdzie zaczyna się duży okrąg. Z aorty w obszarze jej rozszerzenia (opuszki) odchodzą tętnice wieńcowe. Naczynia tego typu mają niewielką długość i obfitość odgałęzień kapilarnych, które charakteryzują się zwiększoną przepuszczalnością. Wynika to z faktu, że anatomiczne struktury serca wymagają prawie natychmiastowej wymiany gazowej. Krew nasycona dwutlenkiem węgla trafia do prawego przedsionka przez zatokę wieńcową.

Pierścień Willisa (krąg Willisa)

Krąg Willisa znajduje się u podstawy mózgu i zapewnia ciągłe dostarczanie tlenu do narządu z niewydolnością innych tętnic. Długość tego odcinka układu krążenia jest jeszcze skromniejsza niż odcinka wieńcowego. Całe koło składa się z początkowych odcinków tętnic mózgowych przednich i tylnych, połączonych w okrąg za pomocą przednich i tylnych naczyń łączących. Krew w kręgu pochodzi z tętnic szyjnych wewnętrznych.

Duże, małe i dodatkowe pierścienie krążenia przedstawiają dobrze naoliwiony system, który działa harmonijnie i jest kontrolowany przez serce. Niektóre kręgi działają stale, inne są uwzględniane w procesie w razie potrzeby. Zdrowie i życie człowieka zależy od tego, jak prawidłowo będzie działał układ serca, tętnic i żył..

2 kręgi krążenia krwi

Rozpoczyna się od lewej komory, która wyrzuca krew do aorty podczas skurczu. Liczne tętnice odchodzą od aorty, w wyniku czego przepływ krwi jest rozprowadzany według segmentowej struktury wzdłuż sieci naczyniowych, dostarczając tlen i składniki odżywcze do wszystkich narządów i tkanek. Dalszy podział tętnic następuje na tętniczki i naczynia włosowate. Całkowita powierzchnia wszystkich naczyń włosowatych w ludzkim ciele wynosi około 1500 m2 [1]. Przez cienkie ściany naczyń włosowatych krew tętnicza przenosi składniki odżywcze i tlen do komórek ciała, pobiera z nich dwutlenek węgla i produkty przemiany materii, wnika do żyłek, stając się żylną. Żyłki gromadzą się w żyłach. Do prawego przedsionka dochodzą dwie puste żyły: górna i dolna, które kończą się krążeniem ogólnoustrojowym. Czas na przejście krwi przez krążenie ogólnoustrojowe wynosi 24 sekundy.

Cechy przepływu krwi

• Odpływ żylny z niesparowanych narządów jamy brzusznej nie jest kierowany bezpośrednio do żyły głównej dolnej, lecz przez żyłę wrotną (utworzoną przez żyłę krezkową górną, krezkową dolną i żyłę śledzionową). Żyła wrotna, wchodząca do wrót wątroby (stąd nazwa), wraz z tętnicą wątrobową jest podzielona w drogach wątrobowych na sieć naczyń włosowatych, gdzie krew zostaje oczyszczona i dopiero po tym trafia do żyły głównej dolnej przez żyły wątrobowe.
• Przysadka mózgowa ma również portal lub „cudowną sieć”: przedni płat przysadki (adenohypophysis) otrzymuje moc z górnej tętnicy przysadkowej, która rozszczepia się na pierwotną sieć naczyń włosowatych w kontakcie z synapsami osiowo-naczyniowymi neuronów neurosekrecyjnych w podwzgórzu środkowo-podstawnym, które wytwarzają wydzielające hormony. Kapilary pierwotnej sieci naczyń włosowatych i synapsy osiowo-nosowe tworzą pierwszy narząd neurohemalny przysadki mózgowej. Naczynia włosowate gromadzą się w żyłach wrotnych, które przechodzą do przedniego płata przysadki mózgowej i tam ponownie rozgałęziają się, tworząc wtórną sieć naczyń włosowatych, przez którą uwalniane hormony docierają do adenocytów. Hormony zwrotnikowe przysadki gruczołowej są wydzielane do tej samej sieci, po czym naczynia włosowate łączą się z żyłami przedniego płata przysadki, które przenoszą krew wraz z hormonami przysadki gruczołowej do narządów docelowych. Ponieważ naczynia włosowate przysadki gruczołowej leżą pomiędzy dwoma żyłami (wrotną i przysadkową), należą one do „cudownej” sieci naczyń włosowatych. Tylny płat przysadki mózgowej (przysadka mózgowa) otrzymuje energię z tętnicy przysadkowej dolnej, na której naczyniach włosowatych powstają synapsy osiowo-naczyniowe neuronów neurosekrecyjnych - drugi narząd neurohemalny przysadki mózgowej. W żyłach tylnej przysadki gromadzą się naczynia włosowate. Zatem tylny płat przysadki mózgowej (przysadka nerwowa), w przeciwieństwie do płata przedniego (przysadka gruczołowa), nie wytwarza własnych hormonów, ale przechowuje i wydziela hormony do krwi, które są produkowane w jądrach podwzgórza.
• W nerkach występują również dwie sieci naczyń włosowatych - tętnice są podzielone na kapsułę Shumlyansky'ego-Bowmana przynoszącą tętniczki, z których każda rozpada się na naczynia włosowate i zbiera się do wypływającej tętniczki. Odprowadzająca tętniczka dociera do zwiniętego kanalika nefronu i ponownie rozpada się na sieć naczyń włosowatych.
• Płuca mają również podwójną sieć kapilarną - jedna należy do dużego kręgu krążenia krwi i zasila płuca tlenem i energią, zabierając produkty przemiany materii, a druga - do małego kręgu i służy do natlenienia (wypieranie dwutlenku węgla z krwi żylnej i nasycenie tlenem).
• Serce ma również własną sieć naczyniową: przez tętnice wieńcowe (wieńcowe) w rozkurczu krew dostaje się do mięśnia sercowego, układu przewodzącego serca i tak dalej, aw skurczu, przez sieć naczyń włosowatych, jest wyciskana do żył wieńcowych, które wpływają do zatoki wieńcowej, która otwiera się do prawego przedsionka.

Funkcje

Dopływ krwi do wszystkich narządów ludzkiego ciała, w tym do płuc.

Mały (płucny) krąg krążenia krwi

Struktura

Rozpoczyna się w prawej komorze, która uwalnia krew żylną do pnia płucnego. Pień płucny dzieli się na prawą i lewą tętnicę płucną. Tętnice płucne są podzielone dychotomicznie na tętnice płatowe, segmentowe i podsegmentalne. Tętnice podsegmentowe dzielą się na tętniczki, które rozpadają się na naczynia włosowate. Wypływ krwi płynie żyłami, które gromadzą się w odwrotnej kolejności i w ilości czterech trafiają do lewego przedsionka, gdzie kończy się krążenie płucne. Krążenie krwi w krążeniu płucnym następuje w ciągu 4-12 sekund.

Mały krąg krwi został po raz pierwszy opisany przez Miguela Servetusa w XVI wieku w książce „The Restoration of Christianity” [2]..

Funkcje

Głównym zadaniem małego koła jest wymiana gazowa w pęcherzykach płucnych i wymiana ciepła.

„Dodatkowe” kręgi krążenia krwi

W zależności od fizjologicznego stanu organizmu, a także praktycznej wykonalności, czasami wyróżnia się dodatkowe kręgi krążenia krwi:

• łożyskowe
• serdeczny
• Willis

Krążenie łożyska

Występuje u płodu w macicy.

Krew matki przedostaje się do łożyska, gdzie dostarcza tlen i składniki odżywcze do naczyń włosowatych żyły pępowinowej płodu, która przechodzi wraz z dwoma tętnicami w pępowinie. Z żyły pępowinowej powstają dwie gałęzie: większość krwi przepływa przez przewód żylny bezpośrednio do żyły głównej dolnej, mieszając się z nieutlenioną krwią z dolnej części ciała. Mniej krwi dostaje się do lewej gałęzi żyły wrotnej, przechodzi przez wątrobę i żyły wątrobowe, a następnie wchodzi również do żyły głównej dolnej.

Po urodzeniu żyła pępowinowa opróżnia się i zamienia się w okrągłe więzadło wątroby (ligamentum teres hepatis). Przewód żylny również staje się sznurem bliznowaciejącym. U wcześniaków przewód żylny może funkcjonować przez pewien czas (zwykle po pewnym czasie tworzy blizny. W przeciwnym razie istnieje ryzyko rozwoju encefalopatii wątrobowej). W nadciśnieniu wrotnym żyła pępowinowa i przewód arantii mogą rekanalizować się i służyć jako droga obejściowa (przecieki wrotno-czaszkowe).

Krew mieszana (tętniczo-żylna) przepływa przez żyłę główną dolną, której nasycenie tlenem wynosi około 60%; Krew żylna przepływa przez żyłę główną górną. Prawie cała krew z prawego przedsionka przez otwór owalny dostaje się do lewego przedsionka, a dalej do lewej komory. Z lewej komory krew jest uwalniana do krążenia ogólnoustrojowego.

Mniejsza część krwi przepływa z prawego przedsionka do prawej komory i pnia płucnego. Ponieważ płuca są zapadnięte, ciśnienie w tętnicach płucnych jest większe niż w aorcie, a prawie cała krew przechodzi przez przewód tętniczy (Botall) do aorty. Po opuszczeniu przez tętnice głowy i kończyn górnych przewód tętniczy wpływa do aorty, co zapewnia im bardziej wzbogaconą krew. Bardzo mała część krwi dostaje się do płuc, które następnie trafiają do lewego przedsionka.

Część krwi (około 60%) z krążenia ogólnoustrojowego przez dwie tętnice pępkowe płodu dostaje się do łożyska; reszta - do narządów dolnej części ciała.

W normalnie funkcjonującym łożysku krew matki i płodu nigdy się nie miesza - to wyjaśnia możliwą różnicę między grupami krwi a czynnikiem Rh matki i płodu (-ów). Jednak określenie grupy krwi i czynnika Rh noworodka z krwi pępowinowej jest często błędne. Podczas porodu łożysko doświadcza „przeciążenia”: próby i przejście łożyska przez kanał rodny przyczyniają się do ucisku macierzyński krew w pępowinie (zwłaszcza jeśli poród był „nietypowy” lub wystąpiła patologia ciąży). Aby dokładnie określić grupę krwi i współczynnik Rh noworodka, należy pobrać krew nie z pępowiny, ale od dziecka.

Dopływ krwi do serca lub koła wieńcowego

Jest częścią dużego kręgu krążenia, ale ze względu na znaczenie serca i jego ukrwienie, czasami w literaturze można znaleźć wzmiankę o tym kręgu [3] [4] [5].

Krew tętnicza dostaje się do serca przez prawą i lewą tętnicę wieńcową, wychodząc z aorty powyżej jej zastawek półksiężycowatych. Lewa tętnica wieńcowa jest podzielona na dwie lub trzy, rzadziej cztery tętnice, z których największe znaczenie kliniczne mają przednia zstępująca (LAD) i okalająca (OB). Przednia gałąź zstępująca jest bezpośrednią kontynuacją lewej tętnicy wieńcowej i schodzi do wierzchołka serca. Gałąź okrywająca odchodzi od lewej tętnicy wieńcowej na początku mniej więcej pod kątem prostym, zagina się wokół serca od przodu do tyłu, czasami sięga wzdłuż tylnej ściany rowka międzykomorowego. Tętnice wchodzą do ściany mięśniowej, rozgałęziając się do naczyń włosowatych. Wypływ krwi żylnej występuje głównie w 3 żyłach serca: dużej, średniej i małej. Łącząc się, tworzą zatokę wieńcową, która otwiera się do prawego przedsionka. Reszta krwi przepływa przez żyły przednie serca i żyły piszczelowe.

Mięsień sercowy charakteryzuje się zwiększonym zużyciem tlenu. Około 1% znikomej objętości krwi dostaje się do naczyń wieńcowych.

Ponieważ naczynia wieńcowe zaczynają się bezpośrednio od aorty, wypełniają się krwią w rozkurczu serca. W skurczu naczynia wieńcowe są uciskane. Kapilary naczyń krwionośnych są zakończone i nie mają zespoleń. Dlatego w przypadku zablokowania naczynia przedwłośniczkowego przez skrzeplinę dochodzi do zawału (wykrwawienia) znacznej części mięśnia sercowego [6].

Pierścień Willisa lub krąg Willisa

Krąg Willisa - pierścień tętniczy utworzony przez tętnice dorzecza tętnic kręgowych i tętnic szyjnych wewnętrznych, znajdujący się u podstawy mózgu, pomaga zrekompensować niedostateczne ukrwienie. Zwykle krąg Willisa jest zamknięty. W tworzeniu kręgu Willisa biorą udział przednia tętnica łącząca, początkowy odcinek przedniej tętnicy mózgowej (A-1), nadaklinoidalna część tętnicy szyjnej wewnętrznej, tylna tętnica łącząca, początkowy odcinek tylnej tętnicy mózgowej (P-1)..