Padaczka u dorosłych: diagnostyka i leczenie

Padaczka u dorosłych jest przewlekłą chorobą układu nerwowego, polegającą na powtarzających się napadach specyficznych (napadach padaczkowych). Opisano ponad 40 rodzajów napadów, którym towarzyszy patologiczna aktywność elektryczna mózgu. Do postawienia rzetelnej diagnozy potrzebne są dodatkowe metody badawcze, czasami wykonywane wielokrotnie (w celu „wyłapania” nieprawidłowych wyładowań elektrycznych). Znalezienie skutecznego leku przeciwpadaczkowego zapobiegającego napadom jest trudnym zadaniem. Wymaga to kompleksowego uwzględnienia wszystkich elementów choroby: klinicznego typu (typu) napadu, częstotliwości napadów, chorób współistniejących, charakterystyki zawodowej, wieku pacjenta i wielu innych. Porozmawiamy o diagnozie i leczeniu w tym artykule..

Diagnostyka

W diagnostyce padaczki stosuje się klasyfikację epilepsji i epilepsji, opracowaną w 1989 roku przez Międzynarodową Ligę Przeciwpadaczkową. Podział opiera się na przyczynie napadów. Z tego punktu widzenia wszystkie rodzaje padaczki i padaczki (zarówno miejscowej, jak i uogólnionej) dzieli się na:

• idiopatyczny - do tej grupy należą wszystkie epizodromy z dziedziczną predyspozycją. Krewni pacjenta mogą wykazywać podobne objawy kliniczne. Jednocześnie pełne badanie kliniczne, zastosowanie dodatkowych metod badawczych nie ujawnia oznak pierwotnego uszkodzenia mózgu (tj. Na początku choroby w mózgu nie stwierdza się niczego, co mogłoby wywołać napad padaczkowy. Mimo to napady pojawiają się);
• objawowe - obejmują sytuacje, w których pojawienie się napadów jest spowodowane uszkodzeniem mózgu lub obecnością jakiejś choroby w organizmie jako całości. Na przykład, wcześniejsze ciężkie urazowe uszkodzenie mózgu lub neuroinfekcja, zaburzenia metaboliczne;
• kryptogenne - w tej grupie znajdują się te epizodromy, które prawdopodobnie są objawowe, ale ich przyczyny nie udało się wykryć nowoczesnymi metodami diagnostycznymi. Padaczka kryptogenna to diagnoza skłaniająca do dalszych poszukiwań przyczyny choroby.

Dlaczego powód jest tak ważny? Ponieważ taktyka leczenia jest zasadniczo od niego zależna. Jeśli przyczyna epilepsji jest znana, należy ją w miarę możliwości skorygować. Czasami tylko eliminacja czynnika, który spowodował epizyndrom, może zmniejszyć częstotliwość ataków lub nawet je unieważnić. Gdy przyczyna pozostaje nieznana, leczenie opiera się na rodzaju napadu padaczkowego (zlokalizowanego lub uogólnionego), który występuje u pacjenta..

Aby ustalić rodzaj napadów, lekarz musi dokładnie zebrać historię medyczną. Liczą się nawet najmniejsze szczegóły. Czy pacjent miał przeczucie napadu? Jak czuł się podczas i po napadzie? Co według pacjenta spowodowało napad? Jak często zdarzają się te warunki? O wiele więcej powinien dowiedzieć się lekarz. Ponieważ w przypadku większości napadów pacjent nie pamięta swoich uczuć, pomocne mogą być informacje od krewnych, współpracowników, którzy byli obecni podczas rozwoju napadu padaczkowego..

Po wyjaśnieniu skarg i danych z anamnezy choroby przeprowadza się badanie neurologiczne. Jednocześnie ciekawa cecha jest charakterystyczna dla padaczki: w większości przypadków na początku choroby neuropatolog nie stwierdza żadnych rażących zmian neurologicznych. To, co dziwne, służy za mało dowodów na rozpoznanie padaczki..

Aby dokładnie ustalić charakter napadu, wykluczyć inne choroby przypominające napady (na przykład omdlenia, napady histeryczne) i wybrać lek do leczenia, pacjent przeprowadza dodatkowe metody badawcze.

Dodatkowe metody badawcze

Najbardziej pouczającą i niezbędną metodą badawczą dotyczącą padaczki jest elektroencefalografia (EEG). Jest to metoda rejestrowania aktywności elektrycznej mózgu, całkowicie nieszkodliwa i bezbolesna. Służy do odpowiedzi na pytanie: czy w mózgu występuje aktywność epileptyczna? Metoda polega na tym, że na głowę pacjenta zakłada się rodzaj siatkowej czapki (hełmu) zawierającego elektrody. Przez co najmniej 20 minut rejestrowane są impulsy elektryczne z powierzchni skóry głowy. Jednocześnie w procesie nagrywania stosuje się różne testy: z otwieraniem i zamykaniem oczu, ze stymulacją wizualną, dźwiękową, test z głębokim i szybkim oddychaniem. Testy pomagają wywołać nieprawidłową aktywność elektryczną w mózgu w przypadku wystąpienia epilepsji. Przy niewystarczającej zawartości informacji w zwykłej technice EEG, przeprowadza się ją po deprywacji snu (po jednodniowej deprywacji snu), podczas snu stosuje się EEG, monitorowanie wideo EEG. Ostatnie dwa rodzaje EEG są wykonywane w szpitalu.

W epilepsji elektroencefalogram rejestruje specyficzną aktywność epileptyczną w określonych obszarach mózgu w postaci szczytów (kolców), ostrych fal, kompleksów szczytowo-falowych, polipów. Każdy typ napadu, uogólniony i częściowy, ma swoje specyficzne zmiany. Te. EEG pozwala wyjaśnić rodzaj napadów, miejsce ich wystąpienia.

W 50% przypadków pacjenci z padaczką mają prawidłowy elektroencefalogram. Brak zmian patologicznych po pojedynczym EEG nie wskazuje jeszcze na brak zespołu epizodycznego u pacjenta. Czasami epiatrię można zarejestrować tylko podczas rejestracji EEG w ciągu dnia (w tym celu stosuje się monitoring wideo EEG).

Powinieneś wiedzieć, że wykrycie objawów epileptycznych na elektroencefalogramie przy braku klinicznych objawów napadów padaczkowych nie wskazuje na obecność epilepsji u osoby. Rozpoznanie padaczki wymaga obowiązkowych objawów klinicznych. Jeśli ich tam nie ma, nie można też postawić diagnozy..

W celu odróżnienia napadów padaczkowych od innych stanów, którym towarzyszy upośledzenie świadomości, stosuje się upadki (omdlenia, problemy z dopływem krwi do mózgu, zaburzenia rytmu serca itp.), Przezczaszkowe USG Doppler (USDG) oraz monitorowanie EKG. Te metody są również bezbolesne i nie wymagają wcześniejszego przygotowania. USG Doppler dostarcza informacji o stanie naczyń krwionośnych i przepływie krwi w okolicy szyjnej i kręgowo-podstawnej mózgu. Odbywa się to zarówno w poliklinice, jak iw szpitalu. Monitorowanie EKG (monitorowanie Holtera) to zapis EKG w ciągu dnia za pomocą specjalnego małego czujnika. W tym samym czasie pacjent prowadzi normalne życie z zapisem swoich działań na papierze (na przykład jadł obiad o 14.00, od 14-30 do 15-00 chodził w zwykłym tempie itp.).

Tomografia komputerowa lub rezonans magnetyczny mózgu są również wykorzystywane w diagnostyce głównie objawowych typów padaczki. Pozwalają na wykrycie guzów, zrostów bliznowaciejących, oznak ostrych zaburzeń krążenia mózgowego tj. nieprawidłowości strukturalne w mózgu.

Pacjent z podejrzeniem padaczki wymaga wykonania szeregu badań laboratoryjnych: ogólnego badania krwi, ogólnego moczu, koagulogramu, biochemicznego badania krwi (elektrolity, białko, mocznik, kreatynina, transaminazy, bilirubina, glukoza, amylaza, fosfataza zasadowa). W przypadku podejrzenia procesu zakaźnego przeprowadza się badania serologiczne. Lista wymaganych analiz jest określona w każdym konkretnym przypadku..

Cały zakres badań zazwyczaj pozwala odpowiedzieć na pytania: czy napad padaczkowy jest typem, czy ma podłoże morfologiczne? Wszystkie te informacje są potrzebne do określenia taktyki leczenia..

Jak leczyć padaczkę u dorosłych?

Konieczne jest rozpoczęcie leczenia tylko wtedy, gdy istnieje pewność, że napady są epileptyczne (a nie innego rodzaju - omdlenia, choroby psychiczne itp.).

Farmakoterapia

Po pierwsze, należy podjąć decyzję o ogólnym stosowaniu leków przeciwpadaczkowych (przeciwdrgawkowych).

Jeśli pacjent miał tylko jeden napad padaczkowy, w niektórych przypadkach leki przeciwpadaczkowe nie są przepisywane. Są to sytuacje, w których napad został sprowokowany przez coś (na przykład ostre naruszenie krążenia mózgowego), gdy jest ciąża, gdy napad wystąpił po długotrwałym braku snu. Rozpoznanie prawdziwej epilepsji jest bardzo ważne, aby zdrowej osobie nie przepisano leków przeciwdrgawkowych.

Leki przeciwpadaczkowe są przepisywane bezbłędnie, jeśli choroba rozpoczęła się od stanu epileptycznego, jeśli jest to już powtarzany udowodniony napad padaczkowy, jeśli jest to przypadek dziedzicznej padaczki.

Wskazane jest przepisywanie leków przeciwdrgawkowych w takich przypadkach (w przypadku napadu padaczkowego):

• podczas wykrywania epiaktywności w EEG;
• jeśli dana osoba doznała urazu przy porodzie;
• jeśli napady są ciężkie, a ich ponowny rozwój zagraża życiu pacjenta;
• objawy psychiczne u pacjenta.

To, który lek przeciwdrgawkowy zostanie przepisany pacjentowi, zależy od wielu czynników: od rodzaju napadu (uogólniony lub częściowy), rodzaju padaczki (idiopatycznej, objawowej lub kryptogennej), wieku i płci pacjenta, obecności chorób współistniejących, możliwych skutków ubocznych, możliwości materialnych.

Obecnie istnieje wiele leków przeciwpadaczkowych. Dla każdego z nich eksperymentalnie ustalono jeden lub inny stopień skuteczności dla różnych typów napadów, terapeutycznie skuteczną dawkę. W przypadku napadów uogólnionych i częściowych zidentyfikowano leki pierwszej i drugiej linii, tj. te, od których należy rozpocząć leczenie w pierwszej kolejności i te, które są w rezerwie. Zbadano przypadki oporności, tj. daremność przyjmowania jakiegokolwiek leku w przypadku określonego rodzaju napadu. Lekarz bierze to wszystko pod uwagę przy indywidualnym wyborze leku przeciwdrgawkowego..

Po rozważeniu wszystkich powyższych czynników lekarz wybiera jeden z leków przeciwdrgawkowych pierwszej linii. Pacjent powinien przyjmować go przez 3 miesiące po osiągnięciu terapeutycznie skutecznej dawki (niektóre leki przyjmuje się w małej dawce, stopniowo zwiększając ją do wymaganej). Trzy miesiące później ocenia się sytuację: czy napady zmniejszyły się (ustąpiły), jak jest tolerowany lek? Jeśli wszystko jest w porządku, lek ten jest przyjmowany przez długi czas w odpowiedniej dawce przez 3-5 lat.

Jeśli ataki nie ustąpią lub wystąpią skutki uboczne, które znacznie pogorszą jakość życia, wówczas ponownie rozważa się wybór leku. Przepisano nowy lek, ale poprzedni nie został jeszcze anulowany (ponieważ gwałtowne przerwanie terapii może wywołać wzrost napadów, a nawet stanu padaczkowego). Kiedy dawka nowego leku odpowiada terapeutycznie skutecznej, można stopniowo odstawić pierwszy. Działanie leku ocenia się ponownie po trzech miesiącach ciągłego stosowania.

Jeśli wynik nie zostanie osiągnięty ponownie, wybiera się kombinacje dwóch leków przeciwdrgawkowych (biorąc pod uwagę ich mechanizmy działania i możliwe skutki uboczne, a także ich wzajemne oddziaływanie w organizmie). Jeśli te dwa elementy nie działają razem, próbowana jest kombinacja trzech. Przyjmowanie więcej niż trzech leków przeciwpadaczkowych jednocześnie jest uważane za nieskuteczne. Niestety, tylko w ten „eksperymentalny” sposób można dobrać odpowiednią terapię, która do zera ograniczy ataki. Oczywiście takie poszukiwania są możliwe tylko przy dokładnie ustalonej diagnozie epilepsji, ponieważ prawie wszystkie leki przeciwdrgawkowe nie są całkowicie nieszkodliwe, a ich długotrwałe stosowanie nieuchronnie ma skutki uboczne na organizm..

Do głównych obecnie stosowanych leków przeciwdrgawkowych należą:

• Walproinian (Depakine, Konvulsofin, Konvuleks, Enkorat), terapeutycznie skuteczna dawka wynosi 15-20 mg / kg / dobę;
• Karbamazepina (Finlepsin, Tegretol), 10-20 mg / kg / dzień;
• Fenobarbital (benzon, heksamidyna), 200-600 mg / dzień;
• Difenina (fenytoina), 5 mg / kg / dzień;
• Lamotrygina (Lamictal, Konvulsan, Lamolep), 1-4 mg / kg / dzień;
• Topiramat (Topamax, Topsaver, Toreal), 200-400 mg / dzień;
• Clonazepam, 0,15 mg / kg / dzień;
• Felbamat, 400-800 mg / dzień;
• Etosuksymid (Suxilep, Petnidan), 15-20 mg / kg / dzień;
• Gabapentyna (Neurontin, Gabagamma, Tebantin), 10-30 mg / kg / dzień;
• Pregabalina (Lyrica), 10-15 mg / kg / dzień.

Ponieważ padaczka jest chorobą przewlekłą wymagającą długotrwałego ciągłego leczenia i stałego monitorowania, pacjent powinien być badany przez lekarza prowadzącego przynajmniej raz na trzy miesiące. Obowiązkowe jest przeprowadzanie EEG raz na 6 miesięcy, w razie potrzeby konsultacje z pokrewnymi specjalistami, prowadzenie badań laboratoryjnych w celu kontroli skutków ubocznych leków przeciwpadaczkowych.

Jeśli na tle trzyletniego przyjmowania leku przeciwdrgawkowego nie zaobserwowano ani jednego napadu, EEG powoduje normalną aktywność elektryczną mózgu, wówczas lekarz prowadzący może rozważyć stopniowe wycofywanie leku (w ciągu 1,5-2 lat). Jeżeli na tle zmniejszenia dawki lub po odstawieniu leku nastąpi nawrót epiatrii i nawrót drgawek, pacjent powinien powrócić do przyjmowania leków przeciwdrgawkowych..

Dieta na padaczkę u dorosłych

Przede wszystkim należy powiedzieć, że pacjenci z padaczką są kategorycznie przeciwwskazani do spożywania alkoholu! W każdej formie! Każdy napój, nawet o niskiej zawartości alkoholu, może wywołać napad padaczkowy, prowadzić do stanu padaczkowego. Unikanie alkoholu to podstawa skutecznego leczenia.

Żywienie pacjentów z padaczką powinno być racjonalne, spełniać podstawowe wymagania prawidłowego żywienia osób zdrowych.

Niepożądane jest spożywanie dużych ilości roślin strączkowych, potraw solonych i pikantnych, wędzonych mięs, bardzo tłustego mięsa, napojów gazowanych. Zalecane ograniczenie płynów.

Ponieważ leczenie epilepsji polega na ciągłym przyjmowaniu leków przeciwdrgawkowych, a niektóre z nich prowadzą do niedoboru pewnych substancji w organizmie, czasami niewielkie zmiany w diecie są po prostu konieczne. Przy niedoborze kwasu foliowego i witaminy B12 należy jeść więcej zielonych warzyw liściastych, owoców cytrusowych, dyni, marchwi, wątróbki cielęcej i wołowej, ryb morskich (śledź, sardynki) oraz owoców morza (małże, ostrygi, kraby). W przypadku niektórych postaci padaczki przydatne są pokarmy bogate w witaminę B6: mleko, żółtka jaj, orzechy, kiełki pszenicy, wątroba wołowa, warzywa. Wskazane jest nieznaczne ograniczenie spożycia cukrów prostych (ciasta bogate, ciastka, słodycze) oraz zwiększenie ilości błonnika w warzywach i owocach.

Istnieją dowody na pewną skuteczność diety o wysokiej zawartości tłuszczu (do 70% zapotrzebowania energetycznego organizmu) na tle spadku całkowitej ilości węglowodanów.

Niektóre leki przeciwdrgawkowe wywołują efekt uboczny polegający na przyroście masy ciała (walproinian). W takim przypadku musisz przestrzegać diety niskokalorycznej..

Ponieważ wiele leków przeciwpadaczkowych działa toksycznie na wątrobę, pacjenci z padaczką powinni przestrzegać zasad diety terapeutycznej nr 5 (dieta dla pacjentów z chorobami wątroby).

Operacja

Gdy leczenie przeciwdrgawkowe nie przynosi oczekiwanego efektu, nie można zapanować nad napadami lub gdy początkową przyczyną napadów jest jakaś formacja w mózgu (np. Guz), wówczas podejmuje się decyzję o leczeniu operacyjnym.

Wszystkie metody interwencji chirurgicznej w przypadku epilepsji można podzielić na dwie grupy: resekcyjną (usunięcie) i funkcjonalną (gdy zabiegi chirurgiczne są wykonywane bez usuwania jakiejkolwiek części mózgu). Pierwsza grupa obejmuje resekcję ogniska padaczkowego, resekcję płata skroniowego, hemispherektomię (usunięcie półkuli mózgowej); do drugiego - commisurotomia (rozwarstwienie połączeń nerwowych między lewą i prawą półkulą), stymulacja nerwu błędnego, liczne nacięcia podskórne (powierzchowne nacięcia kory mózgowej). Wśród nowych metod chirurgicznych, które są obecnie badane, należy wymienić nóż gamma oraz wszczepienie neurostymulatora hamującego epiaktywność w mózgu. Kwestie leczenia operacyjnego są w dużej mierze kontrowersyjne ze względu na duże urazy operacji. A ich realizacja nie zawsze daje 100% rezultatu. Dlatego właśnie opracowywane są takie małoinwazyjne metody, jak nóż gamma i neurostymulator..

Padaczka to niebezpieczna i poważna choroba, która może powodować poważne kalectwo. Jednak po zdiagnozowaniu w odpowiednim czasie można go kontrolować za pomocą stałych leków. Skuteczne leczenie pozwala zatrzymać rozwój napadów padaczkowych, poprawić jakość życia, zmniejszyć ograniczenia możliwości i przywrócić zainteresowanie otaczającym Cię światem. Padaczka to jeszcze nie wyrok! Warto o tym pamiętać dla każdego, kto ma do czynienia z taką diagnozą..

Kanał telewizyjny „Rosja 1”, program „O najważniejszym” o padaczce.

Zasady leczenia padaczki

Padaczka to przewlekła choroba mózgu, która objawia się tendencją do nawracających napadów i psychicznymi zmianami osobowości. Rozpoznanie padaczki można postawić po pierwszym napadzie. Bez szczegółowego badania klinicznego i wyłącznie na podstawie reklamacji nie stawia się diagnozy.

Przyczyny

W rozwoju padaczki istotną rolę odgrywają predyspozycje genetyczne i dziedziczenie. Tak więc, jeśli rodzice cierpią na chorobę, dziecko jest bardziej narażone na rozwój choroby. Częstość występowania padaczki w rodzinie z chorymi rodzicami wynosi od 5% do 45%.

Oprócz dziedziczności, czynniki nabyte odgrywają rolę w kształtowaniu się ogniska. Domaciczne i domaciczne przyczyny padaczki:

• naruszenie rozwoju mózgu podczas tworzenia się płodu;
• stwardnienie hipokampu;
• patologie naczyniowe mózgu: miażdżyca, malformacje tętniczo-żylne;
• Poważny uraz mózgu;
• guzy mózgu i cysty;
• choroby neurodegeneracyjne;
• przeniesione dolegliwości zakaźne;
• wpływ ostrego zatrucia: alkoholicy i narkomani są bardziej podatni na drgawki niż osoby zdrowe.

Diagnostyka

Diagnostyka padaczki obejmuje badanie instrumentalne, ogólne i psychologiczne. Instrumentalna to elektroencefalografia, ogólnokliniczna to badanie przez lekarza i bezpośrednia rozmowa z nim, a psychologiczna to rozmowa z psychologiem i psychodiagnostykiem oraz zaliczenie ankiet i testów.

Metody badawcze

Elektroencefalografia to „złoty” standard w diagnostyce padaczki. Mózg wytwarza aktywność elektryczną, która jest wyrażana w różnych rytmach. Podczas epilepsji i podczas remisji zmienia się aktywność falowa mózgu, co jest widoczne na elektroencefalogramie. EEG w padaczce charakteryzuje się takimi zjawiskami, które nazywane są padaczkowymi:

1. wyładowania kolczaste;
2. kompleksy fal kolczastych i fal wielospikowych;
3. ostre fale;
4. hipsarytmia;
5. wyostrzone potencjały podczas snu;
6. kolce do furtek;
7. rytmiczne fale śródskroniowe.

Oprócz elektroencefalografii rezonans magnetyczny i tomografia komputerowa mają wartość diagnostyczną..

Ogólne badanie kliniczne obejmuje badanie i wywiad z lekarzem. Epileptolog lub neurolog jest proszony o opisanie stanu psychicznego przed i po napadzie oraz kiedy się zaczyna. Odpowiedzi krewnych odgrywają rolę, ponieważ to oni widzą, co dzieje się z pacjentem podczas ataku: sam pacjent traci w tym czasie przytomność.

Psychodiagnostyka obejmuje badanie funkcji poznawczych. W przypadku epilepsji zmienia się osobowość: osoba staje się mściwa, sarkastyczna i ironiczna. Dysforia często pojawia się w sferze emocjonalnej. Myślenie staje się sztywne, nieaktywne, szczegółowe. Epileptom trudno jest oddzielić główne od wtórnych. Uwaga powoli się zmienia. Pacjenci zwykle przez długi czas koncentrują się na rzeczach ważnych emocjonalnie. Na przykład epileptycy długo pamiętają krzywdy..

Metody leczenia

Zasady leczenia padaczki:

• Przepisywanie leków przeciwpadaczkowych.
• Określenie potrzeby diety.
• Neurochirurgiczna korekcja choroby.
• Rehabilitacja społeczno-psychologiczna pacjentów i rodzin.

Lekarze mają następujące cele w leczeniu padaczki:

1. znieczulić drgawki;
2. zapobiec ponownemu wystąpieniu nowego ataku;
3. skrócić czas trwania napadów;
4. zmniejszyć liczbę skutków ubocznych przyjmowania leków;
5. przywracają funkcje umysłowe lub zapobiegają ich degradacji.

Lek

Leczenie padaczki opiera się na następujących zasadach:

• Indywidualność. Dawkę i schemat dobiera się indywidualnie dla każdego pacjenta.
• Złożoność. Wskazane jest stosowanie leków o połączonym działaniu, które mają złożony wpływ na drgawki i sferę psychiczną pacjenta. Środki metaboliczne, terapia resorpcyjna i leki odwadniające są również przepisywane z lekami przeciwdrgawkowymi..
• Ciągłość. W celu skutecznego leczenia padaczki z reguły przepisuje się monoterapię - dożywotnie spożycie jednego leku. Należy go przyjmować w sposób ciągły, zgodnie ze schematem. Rezygnacja z leku zwiększa ryzyko napadów padaczkowych..
  Jednak 70% pacjentów otrzymuje monoterapię, 25% otrzymuje bioterapię (dwa leki), a 5% potrójną terapię (trzy leki).
• Aktualność. Jeden napad bez określonej przyczyny (stres, stres psychiczny) nie wymaga leczenia przeciwpadaczkowego.
• Stopniowość. Leczenie rozpoczyna się od minimalnej dawki leków przeciwdrgawkowych. Z biegiem czasu dawkę zwiększa się, aż do całkowitego ustąpienia napadów. Dawkę oblicza się na podstawie masy ciała i wieku pacjenta.

Jednak główną zasadą terapii padaczki jest maksymalna skuteczność przy minimalnych skutkach ubocznych..

Leczenie padaczki u dorosłych polega na przyjmowaniu następujących leków przeciwdrgawkowych:

1. walproinian;
2. karbamazepiny;
3. benzodeazepiny;
4. Barbiturany;
5. sukcynimidy.

Terapia absorpcyjna: hialuronidaza, bilochinol. Terapia odwodnienia: siarczan magnezu, 40% roztwór dekstrozy, furosemid. Terapia metaboliczna: nootropy, witaminy, ziołolecznictwo, kwas foliowy.

Dieta

W leczeniu padaczki stosuje się dietę ketogenną. Lekarze odkryli, że stosowanie tej diety zmniejsza ryzyko napadów padaczkowych u dzieci i niektórych dorosłych. Głównym celem diety ketogenicznej jest dieta niskowęglowodanowa o dużej zawartości tłuszczu.

Dieta ketogeniczna obejmuje następujące pokarmy:

• masło;
• boczek;
• krem wysokotłuszczowy;
• olej roślinny;
• majonez.

Dieta tylko wtedy, gdy terapia lekowa nie przyniosła efektu - organizm rozwinął odporność na leki przeciwdrgawkowe.

Operacyjny

Leczenie chirurgiczne stosuje się tylko w takich przypadkach:

1. Na tle ogniska strukturalnego w mózgu pojawiła się objawowa padaczka.
2. Częstość napadów padaczkowych jest większa niż dwa razy w miesiącu. Ataki prowadzą do nieprzystosowania pacjenta, upośledzają jego zdolności umysłowe.
3. Oporność na leczenie przeciwpadaczkowe rozwinęła się po zastosowaniu co najmniej czterech leków.
4. Ogniska padaczkowe występują w obszarach mózgu, które nie pełnią funkcji życiowych.

Celem zabiegu jest zmniejszenie częstości napadów i poprawa jakości życia pacjenta.

Społeczno-psychologiczne

Ta pozycja leczenia składa się z następujących pozycji:

• Aspekty społeczno-pedagogiczne. Mają na celu dostosowanie pacjenta do społeczeństwa, kształtowanie cech osobistych i rozwój pozycji życiowej.
• Rehabilitacja psychologiczna. Ma na celu przywrócenie ograniczonych funkcji umysłowych i ukształtowanie emocjonalnej wolicjonalnej stabilności.

Zapobieganie konsekwencjom w padaczce:

1. wystarczającej ilości snu;
2. anulowanie złych nawyków, przeciążenia fizycznego i emocjonalnego;
3. unikanie przegrzania na słońcu, hiperwentylacji i pomieszczeń o wysokiej temperaturze;
4. zmniejszenie ilości czasu spędzanego przed telewizorem.

Padaczka u dorosłych i cechy jej przebiegu

Padaczka jest zaburzeniem nerwicowym o charakterze psychicznym, charakteryzującym się kilkoma charakterystycznymi cechami.

Okres między zaostrzeniami może być całkowicie normalny i nie towarzyszą mu objawy. Choroba zyskała sławę nawet z literatury starożytnej, ponieważ w pismach egipskich pojawiają się o niej wzmianki, od tego momentu minęło kilka tysiącleci..

Pierwsze oznaki epilepsji u dorosłych mogą pojawić się w każdym wieku. Na początku napady mogą być łagodne z dużymi przerwami, ale potem zdarzają się częściej ze zmianą charakteru.

Dlaczego padaczka pojawia się u dorosłych?

Przebieg padaczki u dorosłych jest spowodowany różnymi przyczynami. W końcu jest to choroba, której czasami trudno jest ustalić. Bardziej kompetentne i racjonalne jest mówienie o czynnikach ryzyka niż o bezpośrednich przyczynach choroby.

Wśród nich można wyróżnić kilka punktów..

• Dziedziczna predyspozycja. Oznacza to specjalny stan opcji neuronowych, ponieważ stają się one podatne na generowanie.
• Nabyty stan jest konsekwencją wcześniej przeniesionych chorób, do których należą TBI, zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych, guzy i nowotwory, uszkodzenia toksyczne, zrosty.

Każdy z przedstawionych czynników ma właściwości i cechy prowadzące do powstania neuronów w mózgu, które charakteryzują się niskim progiem wzbudzenia.

To przez tę grupę dochodzi do powstania ogniska epileptycznego, w którym zlokalizowany jest impuls, który ma zdolność rozprzestrzeniania się na otaczające elementy.

Kiedy to wszystko się dzieje, pojawia się napad. To są przyczyny epilepsji u dorosłych i jak widać, nie zawsze można im zapobiec..

Objawy choroby

W przypadku tej dolegliwości objawy kliniczne mają spontaniczny charakter. Najrzadziej obserwuje się ich prowokację migającym światłem lub stanem gorączkowym. Zasadniczo objawy epilepsji u dorosłych są zredukowane do pewnych objawów.

1. Napady uogólnione - podczas tych napadów pacjent doznaje poważnych obrażeń, często gryzie język, dochodzi do mimowolnego oddawania moczu.
2. Napady częściowe pojawiają się podczas tworzenia się ogniska nadmiernej pobudliwości w pewnym obszarze kory. Na ich przejawy wpływa położenie ogniska.
3. Napady konwulsyjne w postaci klonicznej lub tonicznej. Pod ich wpływem cała kora mózgowa jest zaangażowana w ten proces, a ból może zamarznąć w jednym miejscu.
4. Nagłe utraty przytomności na krótkie okresy, gdy osoba przestaje reagować na czynniki środowiskowe i znajduje się w całkowicie zamrożonej pozycji.

W łagodnym stadium epilepsji objawy u dorosłych prawie się nie ujawniają, a jeśli postać jest ciężka, powtarzają się codziennie i mogą wystąpić kilka razy z rzędu. Ponadto pacjent tradycyjnie cierpi na zmiany osobowości. Jednocześnie może nastąpić gwałtowne przejście od pochlebstwa i miękkości do złości. Wiele osób jest upośledzonych umysłowo.

Cechy środków diagnostycznych

Aby uzyskać wysokiej jakości terapię, musisz najpierw określić przyczyny epilepsji u dorosłych. Można to zrobić tylko przy pomocy doświadczonego specjalisty. Diagnoza opiera się na tym, jak pacjent lub członkowie rodziny opisują obserwowany napad.

Oprócz wywiadu lekarz dokładnie przeprowadza badanie.

Obejmuje kilka podstawowych czynności.

1. MRI mózgu, ta analiza pozwala wykluczyć inne czynniki przyczynowe i charakter choroby.
2. EEG polega na użyciu specjalnych czujników, które nałożone na głowę pomagają rejestrować aktywność planu epileptycznego.
3. EKG w celu sprawdzenia jakości i sprawności mięśnia sercowego pacjenta.
4. Sprawdzanie funkcjonowania nerek i wątroby oraz innych narządów wewnętrznych.
5. Analiza krwi i moczu na podstawie uzyskanych danych z badania MRI.

Pytanie dotyczy bezpośrednio leczenia padaczki u dorosłych, a mianowicie, czy padaczka jest leczona u dorosłych? Dzięki rozwojowi nowoczesnych technologii, w tym z zakresu profilaktyki, w łatwy sposób można osiągnąć wymagany wskaźnik zdrowia.

Jakie jest rokowanie procesu terapeutycznego

W większości sytuacji klinicznych rokowanie w leczeniu padaczki jest bardziej niż korzystne, jeśli napad jest pojedynczy. W około 70% sytuacji pacjentów podczas terapii następuje remisja, to znaczy oznacza brak napadów w okresie 5 lat.

Warto również zauważyć, że w 30% sytuacji napady trwają, dlatego konieczne jest jednoczesne przepisywanie leków przeciwdrgawkowych. Zdarza się również, że środki zaradcze są przepisywane w kompleksie, ale zostanie to omówione dalej.

Cechy procesu terapeutycznego

Wiele osób interesuje się pytaniem, jak leczyć epilepsję u dorosłych, zwłaszcza osób, które borykają się z tą dolegliwością twarzą w twarz.

W rzeczywistości celem terapii jest powstrzymanie napadów. Jednocześnie zwraca się szczególną uwagę na zminimalizowanie skutków ubocznych i późniejsze uzyskanie pełnego i produktywnego życia..

Przed przepisaniem leków przeciwpadaczkowych lekarz prowadzący przeprowadza szczegółowe badanie pacjenta wysokiej jakości. Obejmuje wdrożenie środków klinicznych i podjęcie decyzji elektroencefalograficznych..

Jakie są zasady procesu terapeutycznego

Jeśli napad wystąpi i zdarza się cały czas, należy udać się do lekarza. Przed zastosowaniem jakichkolwiek leków pacjent powinien otrzymać informację o schemacie leczenia i możliwych skutkach ubocznych..

Zwykle specyfika leczenia, jeśli wystąpi ten objaw, obejmuje kilka kluczowych podstawowych cech..

1. Pełna zgodność przyjmowanej kompozycji leczniczej z rodzajem napadów. Wynika to z faktu, że każdy lek jest dostosowany do określonych oznak i objawów..
2. W miarę możliwości w praktyce konieczne jest zastosowanie monoterapii. Odnosi się do stosowania leku przeciwpadaczkowego.

Wraz z nadejściem napadów leki dobiera się w zależności od postaci i charakteru choroby. Zwykle tabletki, roztwory lub inne formy są przepisywane natychmiast w początkowych dawkach i są stopniowo zwiększane..

Jeśli ten lub inny lek jest nieskuteczny, zostaje anulowany, a następnie przepisuje się do użycia następującą kompozycję.

Surowo zabrania się zmiany funduszy lub zaprzestania ich wykorzystywania na podstawie niezależnej decyzji, nawet jeśli objawy, które się pojawiły, zostały wyeliminowane. Jeśli instrukcje nie będą przestrzegane, bardzo szybko może dojść do ponownego pogorszenia stanu..

Cechy terapii lekowej na epilepsję

Te metody leczenia obejmują połączenie ze ścisłą dietą, przestrzeganiem snu i czuwaniem. Ponadto pacjenci powinni powstrzymać się od spożywania dużych ilości gorących przypraw, napojów kawowych i alkoholu. Po pojawieniu się napadów lekarze zwykle przepisują następujące grupy leków.

• Leki przeciwdrgawkowe zmniejszają częstotliwość i czas trwania wszystkich ataków;
• oznacza, że ​​pomaga tłumić lub stymulować przenoszenie emocji w różnych działach;
• związki psychotropowe, które mają silny wpływ na pracę ośrodkowego układu nerwowego, zmieniając stan psychiczny jako całość.

W przypadku padaczki przyczyny wystąpienia u dorosłych ustala lekarz, który przepisuje skuteczną metodę terapii..

Alternatywne interwencje

Współczesne metody interwencji terapeutycznej są prezentowane w szerokiej gamie i często pojawiają się nowe terapie..

Zwykle alternatywne metody leczenia obejmują kilka obszarów:

• operacja;
• Metoda Voighta;
• dieta ketogeniczna.

Na częstość ataków może wpływać codzienny schemat leczenia, a czynniki mogą mieć charakter indywidualny. Czasami może również pojawić się padaczka nocna, która polega na powstawaniu napadów w nocy. Jego przebieg i leczenie powinien również zbadać ściśle leczący specjalista..

W jakich warunkach u pacjenta rozpoznano padaczkę??

Padaczka odnosi się do nawracających napadów padaczkowych spowodowanych zbyt silnymi wyładowaniami neuronów w mózgu. Ale wcale nie jest łatwo ustalić, czy dana osoba ma epilepsję..

Pojedyncze napady padaczkowe mogą mieć różne przyczyny: uraz mózgu, guzy i inne choroby neurologiczne. Diagnoza napadów obejmuje kilka różnych metod, które uzupełniają ogólny obraz..

Metody wykrywania u dorosłych

Jak rozpoznaje się epilepsję? Lekarze mają prawo do rozważenia takiej diagnozy po dwóch napadach. I najczęściej młodzież lub osoby starsze (60+).

Badanie neurologiczne nie wystarczy, aby dokładnie zdiagnozować padaczkę. Pacjentowi przypisuje się kompleksowe badanie, które obejmuje kilka rodzajów obowiązkowych procedur: MRI, EEG, testy i analizy.

Aktywność padaczkowa na EEG

Jak rozpoznać padaczkę w EEG?

Jest to jedna z najbardziej pouczających metod badania tej choroby..

Jego istota polega na tym, że do głowy pacjenta przymocowane są specjalne elektrody, które rejestrują aktywność neuronów mózgu..

Istnieją dwa rodzaje EEG: monitorowanie konwencjonalne i monitorowanie wideo. Podczas zwykłego zabiegu pacjent leży w pozycji poziomej, w półmroku, z zamkniętymi oczami.

Jego czas trwania nie przekracza 20 minut. Ale pojedynczy encefalogram może nie być skuteczny..

Czas trwania monitoringu wideo może wynosić od 3 do 10 dni i odbywa się tylko w szpitalu. Najdokładniejsze wyniki może podać nie później niż dzień po kolejnym ataku.

Monitoring wizyjny realizują:

• z pojedynczym atakiem choroby;
• w przypadku nawracających napadów nocnych lub porannych;
• planując ciążę;
• przed operacją;
• w przypadku dziedzicznej predyspozycji.

Aby zidentyfikować zmiany patologiczne, pacjent jest proszony o szybkie otwarcie i zamknięcie oczu, przyspieszenie lub spowolnienie oddechu, a światło jest gwałtownie włączane i wyłączane. Wszystkie te czynniki wywołują aktywność elektryczną mózgu, co pozwala zauważyć możliwe naruszenia..

Aktywność przypominająca padaczkę - czy to epilepsja, czy nie?

Aktywność padaczkową na elektroencefalogramie można zarejestrować zarówno w momencie napadu, jak iw stanie spokoju.

Wyraża się to w postaci pojedynczych błysków, ostrych szczytów lub fal na wykresie. Wahania aktywności mózgu o wysokiej amplitudzie (150 mKV i więcej) są objawami epilepsji.

EEG na padaczkę:

Co pokaże MRI mózgu?

Czy MRI wykazuje epilepsję? Co to jest rezonans magnetyczny 3 Tesli w programie leczenia padaczki?

Procedura ta pojawiła się później niż EEG, ale już zyskała popularność w diagnostyce patologii epileptycznej. Odbywa się na urządzeniach o różnej mocy: 1,5 tesli i 3 tesli.

Pierwsza z nich jest uważana za słabszą i jest zalecana do badania dzieci i młodzieży, ale nie zawsze daje dokładne wyniki..

Drugi to najpotężniejszy tomograf, który pozwala wykryć nie tylko nieprawidłowości neurologiczne, ale także zobaczyć przerzuty w onkologii.

Ponadto taki aparat pozwoli ci określić przyczyny patologii, zobaczyć lokalizację ognisk uszkodzenia mózgu.

Badanie jest bardzo proste i praktycznie nie ma przeciwwskazań. Przed wykonaniem tego pacjent musi zdjąć z siebie całą metalową biżuterię, przebrać się w specjalne ubranie.

Lekarz rozmawia z pacjentem, a następnie odprowadza go do oddzielnego pomieszczenia, w którym znajduje się urządzenie. Pacjent umieszcza się na rozkładanej kanapie i zabezpiecza pasami.

Lekarz idzie do sąsiedniego pokoju, a kanapa jest wpychana do urządzenia. Skan mózgu trwa około 40 minut, po czym powstałe obrazy są drukowane i analizowane.

Aby uzyskać lepszy obraz, można zastosować kontrast (specjalne przygotowanie).

Jest całkowicie bezpieczny dla organizmu, ale może wywołać pojawienie się metalicznego posmaku w ustach i zimnych kończynach.

Tylko mocniejsze urządzenie wykrywa najbardziej złożone patologie, których nie „widzi” tomograf 1,5 Tesli.

Ćwiczenie

Oprócz sprzętowych metod diagnostycznych stosuje się również testy laboratoryjne. Aby uzyskać pełniejszy obraz, osoba musi przejść biochemiczne i ogólne badania krwi, test glukozy.

Pozwoli to określić obecność nieprawidłowości genetycznych w organizmie, wykluczyć choroby zakaźne, zatrucia, cukrzycę lub anemię. Każdy z nich może objawiać się jako atak przypominający epilepsję.

Testy

Aby uzupełnić obraz, lekarz często przeprowadza testy neuropsychologiczne, w tym ocenę uwagi, percepcji, mowy, pamięci, reakcji i stanu emocjonalnego.

Opinia specjalisty powstaje na podstawie ankiety pacjenta, obserwacji jego zdolności motorycznych, praktyki.

Testowanie składa się z różnorodnych ćwiczeń oferowanych pacjentowi: zapamiętywania, rozpoznawania, sortowania obiektów itp..

• jakie są formy i stadia choroby;
• jakie są konsekwencje i powikłania choroby;
• czy u pacjenta możliwe są zmiany i zaburzenia osobowości;
• czy choremu przypisano niepełnosprawność;
• czy można zapobiec chorobie;
• jaki styl życia powinni podążać epileptycy;
• co to jest zespół epileptyczny.

Jak inaczej możesz zdefiniować

Po czym inaczej rozpoznajesz padaczkę? Ponadto neurolog ma prawo przepisać kilka dodatkowych metod badawczych..

Obejmują one:

• CT (tomografia komputerowa);
• neurologiczne badanie wizualne (test odruchowy);
• PET (badanie emisji pozytonów);
• zbiór wywiadu;
• reoencefalografia (reakcja naczyń mózgowych na prąd elektryczny);
• ECHO-encefalogram;
• angiografia.

Wszystkie te badania są stosowane jako dodatkowe (opcjonalne) środki. Specjalista otrzyma podstawowe informacje podczas rezonansu magnetycznego, wideo EEG i badań.

Diagnostyka różnicowa napadu

Znajomość jej objawów jest ważna, aby jednoznacznie zidentyfikować obecność padaczki..

Oznaki choroby:

• przemijające zaburzenie świadomości;
• znaczące zmiany w sferze emocjonalnej i psychicznej;
• zespół konwulsyjny;
• zaburzenia napadowe w pracy narządów wewnętrznych.

Zgodnie z klasyfikacją opracowaną i zatwierdzoną w 1989 r. Wyróżnia się tylko trzy rodzaje napadów..

Oni są:

1. Objawowe - objawia się uszkodzeniem mózgu lub inną poważną patologią.
2. Idiopatyczny - jakikolwiek zespół spowodowany dziedziczną predyspozycją.
3. Kryptogeniczny - nie został zidentyfikowany podczas diagnozy.

Ale istnieje wiele innych napadów (nieepileptycznych), które należy ściśle zróżnicować. Należą do nich neurogenne, somatogenne i psychogenne.

Napad padaczkowy może być duży lub mały. Pierwsza z nich jest wyrażona bardzo jasno i ma kilka etapów rozwoju. Przez 1-3 dni pacjent odczuwa niepokój, możliwa jest agresja lub depresja.

Sam atak zaczyna się upadkiem, silnymi konwulsjami, krzykiem, pianą i zaprzestaniem oddychania. Trwa około 5-7 minut, po czym stopniowo zanika.

Drugi (mały) charakteryzuje się brakiem długotrwałej utraty przytomności. Mężczyzna stoi, ale nagle nieruchomieje na kilka sekund, odrzucając głowę do tyłu. Ten stan szybko mija, a osoba kontynuuje naukę..

Diagnostyka różnicowa padaczki:

Sformułowanie wniosku

Na jakiej podstawie rozpoznaje się padaczkę? Bardzo trudno jest dokładnie zdiagnozować tę groźną chorobę. Wymagane będzie dokładne badanie MRI i EEG, zebranie i analiza wywiadu, obserwacja pacjenta w trakcie napadu.

Jak wygląda padaczka? Częste objawy epilepsji poprzedzające atak obejmują:

• Guz w gardle;
• osłabienie i zawroty głowy;
• wymioty;
• drętwienie języka;
• hałas w uszach.

Pacjent upada w ciągu kilku sekund, krzyczy, traci przytomność, przestaje oddychać.

Potem następuje częściowe porażenie mięśni, któremu towarzyszy zespół konwulsyjny.

Ważne jest, aby poznać częstotliwość takich stanów, możliwą dziedziczność, aby określić dotknięty obszar mózgu.

Nierzadko zdarza się, że lekarze błędnie diagnozują padaczkę i przepisują leczenie, które przynosi więcej szkody niż pożytku..

1. Padaczka dotyka zarówno dzieci, jak i dorosłych.
2. Do postawienia diagnozy konieczne jest przejście pełnego cyklu badań, w tym MRI, EEG, ankiety, testów i badań laboratoryjnych.
3. Za najbardziej pouczającą metodę badawczą uważa się monitorowanie wideo EEG i MRI.
4. MRI na maszynie 3 Tesli dokładniej określa nie tylko ogniska epileptyczne, ale także choroby onkologiczne, przerzuty.
5. Nie najmniejszą rolę w określaniu patologii odgrywa identyfikacja dziedziczności, monitorowanie przebiegu ataku.
6. Padaczka jest bardzo trudna do zdiagnozowania. Wymagane będzie dokładne badanie.

Padaczka

Padaczka to choroba neuropsychiatryczna, która charakteryzuje się występowaniem drgawek. Charakter przebiegu jest przewlekły, napady padaczkowe mają okresowe nawroty i pojawiają się nagle. Istnieje wiele rodzajów napadów - od prostszych do ciężkich z szeregowymi objawami..

Objawy choroby neuropsychiatrycznej zależą od postaci patologii - mogą to być zaburzenia autonomiczne, zaburzenia poznawcze, zaburzenia psychiczne, wady czucia czy mowy. Najczęstsze objawy: nudności, zawroty głowy, uczucie osłabienia, drętwienie, dzwonienie w uszach, omamy.

Częstość występowania choroby wynosi 10 przypadków na 1000 osób, można ją rozpoznać w każdym wieku, niezależnie od płci.

Przyczyny pierwotnej choroby są związane z predyspozycjami genetycznymi. W przypadku wtórnym zawsze występuje czynnik predysponujący: uraz głowy, ostra hipoksja, nowotwory guzopodobne, infekcje ośrodkowego układu nerwowego.

Tego rodzaju odchylenie rozpoznaje się po serii badań w poradni. Bezbłędnie pacjent będzie musiał przejść kompleksową kontrolę w celu rozróżnienia i ustalenia rodzaju napadu. Lekarz zleca: elektroencefalografię, rezonans magnetyczny lub tomografię komputerową mózgu.

Leczenie będzie polegało na udzieleniu pacjentowi pierwszej pomocy i zapobieganiu pojawieniu się nowych napadów. Aby to zrobić, użyj terapii nielekowej, farmakologicznej lub chirurgicznej..

Przyczyny padaczki

Diagnoza - padaczka wiąże się z poważnymi nieprawidłowościami w aktywności elektrycznej komórek nerwowych, które tworzą to wyładowanie. Jeśli to wyładowanie opuszcza granice jego ogniska, następuje częściowy atak, w przypadku rozprzestrzenienia się nieprawidłowej aktywności we wszystkich częściach ośrodkowego układu nerwowego rozwija się uogólnione zaburzenie.

Napad padaczkowy, jego przyczyny u dorosłych, wiąże się z nabytym typem patologii, który pojawił się na skutek wielu niekorzystnych czynników. Obejmują one:

• nowotwory podobne do guzów;
• doznał udaru;
• Poważny uraz mózgu;
• stwardnienie rozsiane;
• zaburzenia naczyniowe;
• choroby zakaźne mózgu (zapalenie mózgu, zapalenie opon mózgowych, ropień);
• wpływ leków;
• narkomania;
• alkoholizm.

Jeśli któryś z rodziców miał historię patologii, dziecko prawdopodobnie ją ma..

Opinia eksperta

Autor: Polina Yurievna Vakhromeeva

Neurolog

Według statystyk światowych epilepsja jest jedną z najczęstszych i najniebezpieczniejszych chorób. Odsetek ogólnej populacji cierpiącej na tę chorobę wynosi 4–10 na 1000 osób. Lekarze odnotowują coroczny wzrost zachorowań na epilepsję. Udowodniono, że w krajach o niskich i średnich dochodach choroba jest rejestrowana 2-3 razy częściej. Wynika to z obecności większej liczby czynników prowokujących, takich jak infekcje, wysoki poziom obrażeń. Według statystyk 80% pacjentów z padaczką żyje w podobnych warunkach.

Do tej pory lekarze nie byli w stanie określić dokładnych przyczyn rozwoju napadów padaczkowych. Jednak zgodnie z zasadami zapobiegania i przyjmowania leków przeciwdrgawkowych około 70% pacjentów może żyć bez napadów przez długi czas. W szpitalu Jusupowa do leczenia padaczki stosuje się nowoczesne leki. Spełniają europejskie normy jakości i bezpieczeństwa. Dla każdego pacjenta opracowywany jest indywidualny plan leczenia. Jednocześnie brane są pod uwagę specyfiki rozwoju choroby, wiek pacjenta i związane z nim stany. Ponadto lekarze Szpitala Jusupowa opracowują zalecenia profilaktyczne, które minimalizują ryzyko nawrotu padaczki..

Pierwsze oznaki

Padaczka ma trzy okresy kliniczne w przebiegu zaburzeń napadowych:

• ictal - okres ataku;
• postictal - sam napad, w którym występują lub nie występują nieprawidłowości neurologiczne;
• interictal - okres międzynapadowy.

Na obrazie choroby zwykle wyróżnia się główne typy aur poprzedzających złożone odchylenia częściowe, a mianowicie: autonomiczne, motoryczne, umysłowe, mowy i czucia. Pierwsze znaki:

• silne nudności;
• słabość;
• zawroty głowy;
• ciemnienie w oczach;
• hałas w uszach;
• drętwienie języka, części twarzy, warg;
• uczucie ucisku w gardle lub mostka.

Przyczyny takiego odchylenia u dorosłych są związane z lokalizacją ogniska epileptycznego w korze mózgowej..

Przy złożonych defektach częściowych obserwuje się zautomatyzowane ruchy, które z zewnątrz można przypisać niewłaściwemu zachowaniu. W takim przypadku nawiązanie kontaktu z pacjentem jest prawie niemożliwe..

Często diagnozuje się chorobę wywołaną wpływem napojów alkoholowych na układ nerwowy człowieka. Jest to epilepsja alkoholowa, mogą pojawić się jej objawy: utrata przytomności, bladość twarzy, omamy, pienienie się ust i wymioty. Świadomość powraca do człowieka powoli, stan ten kończy się mocnym snem.

Klasyfikacja

Chorobę psychoneurologiczną zwykle dzieli się ze względu na rodzaj napadu, biorąc pod uwagę czynnik etiologiczny.

1. Lokalne napady powinny obejmować formy ogniskowe, lokalizacyjne i częściowe. Są idiopatyczne (rolandyczne), objawowe i kryptogenne.
2. Uogólniona grupa ta obejmuje: postacie idiopatyczne (brak dziecka) i objawowe (typ miokloniczny, zespół Wensta i Lennoxa-Gastauta).
3. Padaczka typu nieokreślonego (stany konwulsyjne u noworodków, zespół Landau-Kleffnera). W tej grupie występują zarówno patologie lokalne, jak i uogólnione..

Jeśli po kompleksowym badaniu w klinice nie zidentyfikowano konkretnej przyczyny wystąpienia napadów, wówczas choroba należy do typu idiopatycznego i jest dziedziczna. Typ objawowy jest utrwalony zmianami strukturalnymi w obszarze mózgu.

Główne objawy epilepsji

Padaczka może objawiać się na różne sposoby, wszystko będzie zależało od umiejscowienia ogniska napadowego, przyczyny jego wystąpienia i rodzaju ekspresji.

W przypadku napadów częściowych można zdiagnozować zaburzenia planu autonomicznego, czuciowego, motorycznego i psychicznego:

• drgawki motoryczne, ich objawy: drgawki, konwulsje, rotacja tułowia, przechylanie głowy, problemy z mową;
• napady czuciowe: pełzanie, mrowienie i drętwienie niektórych części ciała, w ustach pojawia się nieprzyjemny smak, pojawiają się "gwiazdy w oczach", zwężenie pola widzenia;
• zaburzenia wegetatywne wpływają na kolor skóry, powodując bladość lub zaczerwienienie, przyspieszenie akcji serca, wzrost lub spadek ciśnienia krwi, zmianę źrenicy;
• zaburzenia psychiczne wywołują pojawienie się uczucia strachu, zmiany mowy, napływ obcych myśli, zaburzona jest percepcja rzeczywistości.

Dotyczy to prostego stanu częściowego, w którym pacjent nie traci przytomności. W złożonej sytuacji dochodzi do naruszenia świadomości, a osoba nie pamięta okresu, w którym nie był w sobie. Taki napad padaczkowy może przekształcić się w uogólniony z objawami toniczno-klonicznymi..

Odmiana idiopatyczna jest dziedziczna i ma kilka form:

• nieobecność dzieci - występuje u dzieci w wieku od 4 do 10 lat, jej objawy: krótkotrwała utrata przytomności, powtarzana kilka razy dziennie;
• nieobecność młodzieńcza - może przebiegać bez drgawek lub z nimi, czynnikiem prowokującym jest wysoka temperatura, stan ten występuje raz na 3 dni;
• młodzieńcza choroba miokloniczna - wyraźnie widoczne drżenie mięśni o różnym nasileniu.

W przypadku epilepsji objawowej u dorosłych na początkowym etapie mogą pojawić się następujące objawy: skurcze kończyn lub twarzy, utrata kontroli nad ich działaniami, osłabienie zdolności umysłowych, upośledzenie pamięci. W ciężkich przypadkach rozpoznaje się oligofrenię (u dzieci).

Bardziej zróżnicowany obraz przedstawia padaczka czołowa, jej objawy: nagły początek, krótki czas trwania choroby. Osoba ma nadmierne ruchy i gesty, wady częściowe i miokloniczne.

Padaczka noworodka: objawy

Główne objawy napadów u niemowląt są związane z przyczyną: wrodzoną skłonnością lub urazem porodowym. Można wyróżnić główne objawy:

• niekonwulsyjne skurcze mięśni;
• odchylanie głowy do tyłu;
• obojętne spojrzenie, które nie reaguje na bodźce zewnętrzne;
• konwulsyjne objawy;
• zły sen i niepokój.

Bardzo ważne jest ciągłe monitorowanie pogorszenia stanu dziecka i zapobieganie zatrzymaniu oddechu. Jeśli obraz kliniczny komplikuje poważny stan, należy wezwać karetkę pogotowia i ponownie zbadać..

Padaczka skroniowa: objawy

W tej postaci choroby aktywność epileptyczną określa się w płacie skroniowym mózgu. Obraz kliniczny zależy od czynników etiologicznych. Padaczka płata skroniowego może występować w różnym wieku i objawiać się jako proste, złożone zaburzenia częściowe i wtórnie uogólnione. Charakter ataków w 50% przypadków jest mieszany. Objawy:

• świadomość jest zachowana lub nie;
• głowa i oczy zwracają się w kierunku strefy ogniskowej;
• ustalona pozycja dłoni lub stopy;
• napady smakowe i węchowe;
• ataksja przedsionkowa.

Pacjenci skarżą się na ucisk w okolicy serca, bóle brzucha, nudności, zgagę, guzek w gardle lub krztuszenie. Stanowi może towarzyszyć arytmia, nadmierna potliwość, dreszcze, gorączka i bladość. W patologii płata skroniowo-rdzeniowego obserwuje się niepowodzenia umysłowe z derealizacją i depersonalizacją.

Padaczka u dzieci: objawy

Padaczka u dzieci jest określana przez rodzaj zaburzenia. Zawsze istnieją prekursory, które sygnalizują początek rozwoju ataku: wzrasta poziom lęku, nasila się ból głowy, pojawia się ostrość i drażliwość.

Dziecko może mieć aurę: umysłową, węchową, smakową, wzrokową, słuchową i somatosensoryczną.

Przy dużym napadzie dziecko nagle traci przytomność z jękiem lub krzykiem, ma:

• mięśnie napinają się;
• szczęka kurczy się;
• głowa jest odrzucona;
• źrenice rozszerzają się;
• obserwuje się bezdech;
• sinica twarzy;
• nogi są wyprostowane, a ręce zgięte w łokciach.

W przypadku napadów toniczno-klonicznych może wystąpić mimowolne oddawanie moczu i gryzienie języka. Dziecko ma pianę na ustach i głośny oddech.

Drobne zaburzenia są krótkotrwałe i trwają nie dłużej niż 20 sekund. Wzrok pacjenta nieruchomieje, mowa zatrzymuje się, przewracają się oczy, pojawia się drżenie mimiczne, wzrasta pocenie się, pojawiają się automatyzacje motoryczne.

Absolutna padaczka: objawy

Padaczka nieobecna należy do typu łagodnego; pacjent ma drgawki z utratą przytomności, ale bez zespołu konwulsyjnego. Patologia jest szeroko rozpowszechniona wśród przedszkolaków i dzieci w wieku szkolnym. Podczas napadu dziecko zastyga i nie reaguje na otoczenie, stan ten trwa nie dłużej niż 15 sekund (może się powtarzać do 100 razy dziennie), nie jest od razu zauważany przez rodziców.

Główne przyczyny występowania u dorosłych związane są z brakiem odpowiedniej terapii w dzieciństwie. Napady trwają krócej niż 15 sekund.

Padaczka Rolanda: objawy

Objawy kliniczne są wyrażane przez proste, częściowe nieprawidłowości, które obserwuje się częściej w nocy podczas snu. Pacjent nie traci przytomności. Na początku czuje się aurę czuciową z mrowieniem lub mrowieniem, drętwieniem po jednej stronie twarzy, dłoni, ust, dziąseł lub języka. Następnie pojawiają się awarie silnika ze znakami tonicznymi lub klonicznymi..

Lokalizacja ogniska padaczkowego wpływa na charakter napadów. W przypadku postaci pół twarzy zauważa się: wady napadowe w oddzielnej grupie mięśni jednej ze stron twarzy, a przy formach gardłowych prowadzi do jednostronnych napadów mięśni języka, warg, gardła i krtani.

Przyczyny tej choroby są związane z czynnikiem dziedzicznym lub z zaburzeniami dojrzewania kory mózgowej..

Padaczka mioklaniczna: objawy

Stan ten charakteryzuje się chaotycznym drganiem grup mięśni, trwają one krótko, nie ma synchronizacji. Napady pojawiają się nagle, często po przebudzeniu się rano. Skurcz obejmuje symetryczne partie ciała: obręcz barkową i kończyny górne, rzadziej dolne. Kiedy dochodzi do takiego odchylenia, człowiek puszcza przedmioty, może stracić równowagę i upaść. Świadomość trwa.

Taki napad padaczkowy ma przyczyny związane ze zmianami zwyrodnieniowymi móżdżku, kory mózgowej lub narządów wewnętrznych. Czynnikiem prowokującym są dziedziczne patologie i choroby związane z procesami metabolicznymi w organizmie człowieka..

Padaczka pourazowa: objawy

Pourazowy typ choroby częściej rozpoznaje się u dzieci niż u dorosłych. Charakteryzuje się obecnością częściowych zaburzeń konwulsyjnych. Są proste lub ciężkie..

Pacjent może pozostać przytomny lub wyłączyć się, z wtórnym uogólnieniem napadu, zespół konwulsyjny obejmuje wszystkie struktury mięśniowe. Prekursorami napadów są halucynacje słuchowe i węchowe, kołatanie serca, zwiększona potliwość i marznące oczy.

Ten napad padaczkowy występuje pod wpływem następującej przyczyny: uszkodzenie mózgu związane z urazem zewnętrznym lub wewnętrznymi nieprawidłowymi procesami spowodowanymi zmianami infekcyjnymi, wirusowymi lub bakteryjnymi.

Padaczka alkoholowa: objawy

Podobna komplikacja pojawia się z powodu szkodliwego działania toksyn alkoholowych na układ nerwowy. Zespół może zacząć się rozwijać po pierwszym spożyciu alkoholu lub mieć charakter przewlekły, gdy zaburzenie pojawia się na trzeźwo.

Powikłane przez: demencję, omdlenia, psychozę, paraliż, schizofrenię, delirium tremens i halucynacje.

Alkoholowe objawy padaczki przed napadem:

• nerwowość wzrasta;
• pojawiają się nieuzasadnione wybuchy wściekłości;
• zauważono niespójną mowę.

Następnie osoba traci przytomność, jego skóra na twarzy staje się biała, usta i trójkąt w okolicy ust stają się niebieskie, pojawiają się napady, oczy przewracają się, piana wydobywa się z ust, ich ruchy stają się niekontrolowane i chaotyczne.

Padaczka bez drgawek: objawy

Stan jest diagnozowany ciężko, objawy u dorosłych mogą objawiać się: osłabieniem funkcji poznawczych, amnezją, upośledzeniem umysłowym, automatycznymi niekontrolowanymi ruchami.

Obserwuje się postępujące zaburzenia neurologiczne. Pacjenci zapadają w śpiączkę, mogą mieć stan ogniskowy, uogólniony, z zaburzeniami świadomości lub bez.

Leczenie padaczki

Cała terapia ma na celu wyeliminowanie przyczyny epilepsji u dorosłych mężczyzn lub kobiet, a mianowicie:

• identyfikacja ogniska zmiany;
• dobór leków;
• stabilizacja stanu pacjenta;
• ustanie aktywności napadowej.

Przed przepisaniem leczenia pacjent musi przejść kompleksowe badanie, wykonać badanie EEG, MRI lub TK głowy, skonsultować się z neurologiem i epileptologiem.

Kurs terapeutyczny jest przepisywany indywidualnie, wszystko zależy od wieku, nasilenia obrazu objawowego i rodzaju patologii.

Podstawową zasadą jest monoterapia, kiedy jakikolwiek lek jest przepisywany w minimalnej dawce, którą stopniowo zwiększa się, aż do ustania napadowej aktywności. Obejmują one:

• leki przeciwdrgawkowe;
• leki nootropowe;
• kompleksy witaminowe;
• kwas foliowy;
• środki uspokajające.

Jeśli przyczyna wystąpienia choroby jest związana z urazem lub guzem, wówczas w celu wyeliminowania problemu stosuje się interwencję chirurgiczną..