Niedotlenienie: konsekwencje, przyczyny, oznaki, objawy, leczenie

Niedotlenienie (dosłowne tłumaczenie z greki - „mało tlenu”) - stan niedotlenienia całego organizmu oraz poszczególnych narządów i tkanek, spowodowany różnymi czynnikami zewnętrznymi i wewnętrznymi.

Przyczyny niedotlenienia

1. Niedotlenienie (egzogenne) - ze spadkiem zawartości tlenu we wdychanym powietrzu (duszne, niewentylowane pomieszczenia, warunki na dużej wysokości, loty na dużych wysokościach bez wyposażenia tlenowego);
2. Układ oddechowy (oddechowy) - w przypadku całkowitego lub częściowego naruszenia ruchu powietrza w płucach (na przykład: uduszenie, utonięcie, obrzęk błony śluzowej oskrzeli, skurcz oskrzeli, obrzęk płuc, zapalenie płuc itp.);
3. Hemiczny (krew) - ze spadkiem pojemności tlenowej krwi, tj. kiedy krew traci zdolność przyłączania tlenu do hemoglobiny erytrocytów (głównego nośnika tlenu). Najczęściej występuje przy zatruciu tlenkiem węgla, hemolizie erytrocytów, przy anemii (anemii);
4. Krążenie - w przypadku niewydolności sercowo-naczyniowej, gdy przepływ bogatej w tlen krwi do tkanek i narządów jest utrudniony lub niemożliwy (przykład: zawał mięśnia sercowego, wady serca, zapalenie naczyń, uszkodzenie naczyń w cukrzycy itp.);
5. Histotoksyczne (tkankowe) - z naruszeniem przyswajania tlenu przez tkanki organizmu (przykład: niektóre trucizny i sole metali ciężkich mogą blokować enzymy biorące udział w „oddychaniu tkankowym”);
6. Przeciążenie - spowodowane nadmiernym obciążeniem funkcjonalnym narządu lub tkanki (np. Nadmierne obciążenie mięśni podczas ciężkiej pracy, gdy zapotrzebowanie na tlen jest większe niż faktyczny dopływ do tkanki);
7. Mieszane - połączenie kilku z powyższych opcji.

Oznaki i objawy niedotlenienia, mechanizmy obrony organizmu przed niedotlenieniem

Objawy niedotlenienia są bardzo zróżnicowane i prawie zawsze zależą od stopnia jej nasilenia, czasu trwania ekspozycji i przyczyny jej wystąpienia. Podamy najbardziej podstawowe objawy i wyjaśnimy ich przyczyny..

Niedotlenienie jest ostre (rozwija się po kilku minutach, godzinach) od początku narażenia na czynnik sprawczy lub może być przewlekłe (rozwija się powoli, przez kilka miesięcy lub lat).

Ostra hipoksja ma bardziej wyraźny obraz kliniczny i poważne, szybko rozwijające się konsekwencje dla organizmu, które mogą być nieodwracalne. Przewlekła niedotlenienie, ponieważ rozwija się powoli, pozwala organizmowi pacjenta przystosować się do niego, dlatego pacjenci z ciężką niewydolnością oddechową na tle przewlekłych chorób płuc żyją długo bez dramatycznych objawów. Jednocześnie przewlekłe niedotlenienie prowadzi również do nieodwracalnych konsekwencji..

Główne mechanizmy obrony organizmu przed niedotlenieniem

1) Zwiększenie częstości oddechów, aby zwiększyć dopływ tlenu do płuc i jego dalszy transport przez krew. Początkowo oddychanie jest częste i głębokie, jednak wraz z wyczerpaniem ośrodka oddechowego staje się rzadkie i płytkie.

2) Zwiększona częstość akcji serca, podwyższone ciśnienie krwi i zwiększona pojemność minutowa serca. W ten sposób organizm odczuwający głód tlenu stara się „rozprowadzić” jak najwięcej i szybciej tlenu do tkanki..

3) Uwolnienie zalegającej krwi do krwiobiegu i zwiększona produkcja czerwonych krwinek - w celu zwiększenia liczby nośników tlenu.

4) Spowolnienie funkcjonowania niektórych tkanek, narządów i układów w celu zmniejszenia zużycia tlenu.

5) Przejście na „alternatywne źródła energii”. Ponieważ nie ma wystarczającej ilości tlenu, aby w pełni zaspokoić zapotrzebowanie energetyczne organizmu, uruchamiane są alternatywne źródła energii, które zapewniają prawie wszystkie procesy zachodzące w organizmie. Ten mechanizm obronny nazywany jest glikolizą beztlenową, czyli rozpadem węglowodanów (głównego źródła energii uwalnianej podczas ich rozpadu) bez udziału tlenu. Jednak wadą tego procesu jest gromadzenie się niepożądanych produktów, takich jak kwas mlekowy, a także przesunięcie równowagi kwasowo-zasadowej w stronę kwaśną (kwasica). W warunkach kwasicy zaczyna się objawiać całe nasilenie niedotlenienia. Mikrokrążenie w tkankach zostaje upośledzone, oddychanie i krążenie krwi stają się nieefektywne, a ostatecznie następuje całkowite wyczerpanie rezerw i ustanie oddychania i krążenia, tj. śmierć.

W ostrym niedotlenieniu powyższe mechanizmy szybko się wyczerpują, co prowadzi do śmierci pacjenta. W przewlekłej hipoksji są w stanie długo funkcjonować, kompensując głód tlenowy, ale przynoszą pacjentowi ciągłe cierpienie.

Centralny układ nerwowy jako pierwszy cierpi. Mózg zawsze otrzymuje 20% całkowitego tlenu organizmu, jest to tzw. „Dług tlenowy” organizmu, który tłumaczy się kolosalnym zapotrzebowaniem mózgu na tlen. Łagodne zaburzenia w niedotlenieniu mózgu obejmują: bóle głowy, senność, letarg, zmęczenie, zaburzenia koncentracji. Poważne oznaki niedotlenienia: dezorientacja w przestrzeni, zaburzenia świadomości aż do śpiączki, obrzęk mózgu. Pacjenci cierpiący na przewlekłe niedotlenienie nabierają ciężkich zaburzeń osobowości związanych z tzw. niedotlenienia encefalopatia.

Niska zawartość tlenu w tkankach objawia się ich zabarwieniem na niebieskawy kolor (sinica). Sinica może być rozlana (często), na przykład ze skurczem oskrzeli. Występuje akrocyjanoza - niebieskawe zabarwienie palców i płytki paznokcia oraz może występować sinica trójkąta nosowo-wargowego. Na przykład w ostrej i przewlekłej niewydolności serca i układu oddechowego.

Zmiana kształtu paznokci i dystalnych paliczków palców. Przy przewlekłym niedotlenieniu paznokcie gęstnieją i nabierają zaokrąglonego kształtu przypominającego „szkiełka zegarkowe”. Paliczki dystalne (paznokciowe) palców pogrubiają się, nadając palcom wygląd „podudzia”.

Diagnoza niedotlenienia

Oprócz opisanego powyżej charakterystycznego zespołu objawów, do diagnozowania niedotlenienia stosuje się laboratoryjne i instrumentalne metody badawcze..

• Pulsoksymetria to najłatwiejszy sposób określenia hipoksji. Wystarczy przyłożyć pulsoksymetr na palec i po kilku sekundach zostanie określone nasycenie (nasycenie) krwi tlenem. Zwykle liczba ta nie jest niższa niż 95%.

• Badanie składu gazów i równowagi kwasowo-zasadowej krwi tętniczej i żylnej. Ten typ pozwala na ilościową ocenę głównych wskaźników homeostazy organizmu: ciśnienia parcjalnego tlenu, dwutlenku węgla, pH krwi, stanu buforu węglanowo-wodorowęglanowego itp..

• Badanie wydychanych gazów. Na przykład kapnografia, metria CO itp..

Leczenie niedotlenienia

Działania terapeutyczne powinny mieć na celu wyeliminowanie przyczyny niedotlenienia, zwalczanie braku tlenu, korygowanie zmian w układzie homeostazy.

Czasami, aby zwalczyć niedotlenienie, wystarczy po prostu wietrzyć pomieszczenie lub chodzić na świeżym powietrzu. W przypadku niedotlenienia, które stało się konsekwencją chorób płuc, serca, krwi lub zatrucia, wymagane są poważniejsze środki.

• Niedotlenienie (egzogenne) - użycie sprzętu tlenowego (aparaty tlenowe, balony tlenowe, worki tlenowe itp.);

• Układ oddechowy (oddechowy) - stosowanie leków rozszerzających oskrzela, przeciw niedotlenieniu, analeptyków oddechowych itp., Stosowanie koncentratorów tlenu lub scentralizowanego dostarczania tlenu do sztucznej wentylacji. W przewlekłej niedotlenieniu dróg oddechowych leczenie tlenem staje się jednym z głównych elementów;

• Hemic (blood) - transfuzja krwi, stymulacja hematopoezy, tlenoterapia;

• Krążenie - operacje korygujące serce i (lub) naczynia krwionośne, glikozydy nasercowe i inne leki o działaniu kardiotropowym. Antykoagulanty, leki przeciwpłytkowe poprawiające mikrokrążenie. W niektórych przypadkach stosuje się tlenoterapię.

• Histoksyczne (tkankowe) - odtrutki na zatrucia, sztuczna wentylacja płuc, leki poprawiające wykorzystanie tlenu przez tkanki, hiperbaryczne natlenienie;

Jak widać z powyższego, w prawie wszystkich typach niedotlenienia stosuje się leczenie tlenem: od oddychania mieszaniną z nabojów tlenowych lub koncentratora tlenu po sztuczną wentylację. Ponadto w celu zwalczania niedotlenienia stosuje się leki przywracające równowagę kwasowo-zasadową we krwi, neuro- i kardioprotektorach.

Puszki z tlenem to niedrogi i wygodny sposób leczenia niedotlenienia. Nie wymagają regulacji, specjalnych umiejętności obsługi, konserwacji, są wygodne do zabrania ze sobą. Poniżej znajduje się wybór najpopularniejszych modeli nabojów tlenowych:

Należy jednak pamiętać, że naboje tlenowe mają pewne wady. Po pierwsze, puszki mają tendencję do wyczerpywania się - średnio dziewięciolitrowy kanister wystarcza na 70-100 oddechów, a jeśli potrzebne jest długotrwałe leczenie, potrzebny będzie ich duży zapas. Po drugie, jeśli niedotlenienie jest jednoczesnym skutkiem innej choroby, puszki mogą być bezużyteczne..

W takich przypadkach koncentratory tlenu mają niezaprzeczalną zaletę. Są to maszyny, które wytwarzają bogatą w tlen mieszankę do oddychania z otaczającego powietrza. Taka tlenoterapia kompensuje niedotlenienie, co prowadzi do zmniejszenia duszności i zatrucia:

Artykuł został przygotowany przez Gershevicha Wadima Michajłowicza
(lekarz torakochirurg, kandydat nauk medycznych).

Wciąż masz pytania? Zadzwoń do nas teraz pod bezpłatny numer 8 (800) 100-75-76, a chętnie doradzimy i odpowiemy na wszystkie pytania.

Głód tlenu

Autor materiału

Opis

Niedotlenienie - stan głodu tlenu narządów i tkanek organizmu.

Niedotlenienie może być krótkotrwałe, w którym nie szkodzi organizmowi, ale może trwać dość długo, powodując wiele zaburzeń w organizmie. Przy długotrwałym głodzie tlenu może wystąpić szereg patologicznych zmian, które są niebezpieczne dla organizmu ludzkiego, ponieważ następuje śmierć komórek mózgowych.

Wyróżnia się następujące przyczyny rozwoju niedotlenienia:

• hipoksyczny (egzogenny) - niedotlenienie wiąże się ze zmniejszoną zawartością tlenu w wdychanym powietrzu. Często zjawisko to występuje w dusznym, niewentylowanym pomieszczeniu, na dużej wysokości itp.;
• oddechowy - niedotlenienie rozwija się z powodu naruszenia ruchu powietrza przez drogi oddechowe, na przykład z uduszeniem, skurczem oskrzeli, obrzękiem błony śluzowej oskrzeli, obrzękiem płuc, zapaleniem płuc;
• hemic - niedotlenienie wiąże się ze zmniejszoną pojemnością tlenową krwi, co z reguły występuje przy zatruciu tlenkiem węgla lub niedokrwistości hemolitycznej. W takim przypadku krew traci zdolność przyłączania tlenu do hemoglobiny erytrocytów;
• krążenie - niedotlenienie występuje z powodu obecności niewydolności sercowo-naczyniowej;
• przeciążenie - niedotlenienie rozwija się, gdy zaburzone jest wchłanianie tlenu przez tkanki organizmu. Często występuje przy nadmiernej aktywności fizycznej, gdy zapotrzebowanie na tlen znacznie przekracza jego rzeczywisty przepływ do tkanek;
• histotoksyczny - niedotlenienie następuje w wyniku zatrucia solami metali ciężkich, które blokują enzymy biorące udział w „oddychaniu tkankowym”. W rezultacie dochodzi do zakłócenia wchłaniania tlenu przez tkanki organizmu;
• mieszane - niedotlenienie występuje z powodu kilku z powyższych powodów.

Rokowanie zależy od przyczyny niedotlenienia i czasu opieki medycznej. Jak wiadomo, w późniejszym głodzie tlenu w organizmie występują pewne nieodwracalne procesy, które trudniej skorygować. Aby temu zapobiec, zdecydowanie zaleca się natychmiastowe zwrócenie się o pomoc do placówki medycznej, gdy pojawią się pierwsze objawy..

Objawy

Objawy niedotlenienia są zróżnicowane iw dużej mierze zależą od stopnia jej nasilenia. Ostra niedotlenienie rozwija się w ciągu kilku minut lub godzin od momentu ekspozycji na czynnik sprawczy. Ta forma niedotlenienia ma bardziej wyraźny obraz kliniczny; w przypadku braku szybkiej pomocy może prowadzić do rozwoju nieodwracalnych konsekwencji dla organizmu. Z kolei przewlekła hipoksja rozwija się powoli, przez kilka miesięcy lub nawet lat. Z reguły w tym czasie organizm dostosowuje się do panujących warunków, jednak w następstwie rozwijają się również nieodwracalne konsekwencje..

Wyróżnia się następujące objawy:

• ogólna słabość;
• szybka męczliwość;
• bół głowy;
• zwiększona senność, głównie w ciągu dnia;
• okresowe zawroty głowy;
• zmniejszona koncentracja, upośledzenie pamięci;
• bladość skóry. Wyjątkiem jest zatrucie tlenkiem węgla, w którym obserwuje się zaczerwienienie skóry;
• wzrost częstotliwości i głębokości oddychania. Duszność jest zwykle mieszana. Gdy ośrodek oddechowy jest wyczerpany, oddychanie staje się rzadkie i płytkie;
• przyspieszenie akcji serca skutkujące zwiększeniem rzutu serca;
• obniżenie ciśnienia krwi;
• obrzęk obwodowy nóg wskazujący na rozwój niewydolności serca.

Przewlekłe niedotlenienie prowadzi do zmiany kształtu paznokci i dystalnych paliczków palców. Gwoździe nabierają zaokrąglonego kształtu i przypominają „tarczę zegarka”. Dalsze paliczki palców gęstnieją, przez co przypominają podudzia.

Diagnostyka

Najprostszym sposobem określenia niedotlenienia jest pulsoksymetria - nieinwazyjna metoda określania stopnia nasycenia krwi tlenem. Metoda badawcza opiera się na wykorzystaniu różnych właściwości utlenionej i odtlenionej hemoglobiny. Aby zmierzyć wskaźniki, czujnik jest instalowany na palcu lub płatku ucha. Po kilku sekundach wyświetlany jest wynik oznaczenia saturacji krwi tlenem. Zwykle ten wskaźnik nie powinien być niższy niż 95%.

Zbadano również skład gazów i równowagę kwasowo-zasadową krwi tętniczej i żylnej. W trakcie badań określa się następujące wskaźniki homeostazy organizmu: ciśnienie parcjalne tlenu, ciśnienie parcjalne dwutlenku węgla, pH krwi, stan buforu węglanowo-wodorowęglanowego itp..

Na podstawie wymienionych wskaźników można zidentyfikować głód tlenu w organizmie. Jednak dla skutecznego leczenia ważne jest ustalenie przyczyny niedotlenienia. W tym celu dodatkowo bada się laboratoryjne parametry krwi, stosuje się instrumentalne metody diagnostyczne (elektrokardiografia, prześwietlenie klatki piersiowej, badanie ultrasonograficzne serca, narządów jamy brzusznej itp.).

Leczenie

Środki terapeutyczne są przepisywane w zależności od przyczyny niedotlenienia, mające na celu zwalczanie braku tlenu i korygowanie zaburzeń występujących w układzie hemostatycznym.

W niektórych przypadkach, aby zwalczyć niedotlenienie, wystarczy chodzić na świeże powietrze lub wietrzyć pomieszczenie, w którym przebywa osoba cierpiąca na brak powietrza. Jeśli jednak niedotlenienie wiąże się z chorobami płuc lub układu sercowo-naczyniowego, wymagane są poważniejsze środki..

W razie potrzeby stosuje się różne urządzenia tlenowe, takie jak maski tlenowe, worki tlenowe lub naboje tlenowe. W niektórych przypadkach osoba musi być podłączona do urządzenia do wentylacji mechanicznej (ALV). Respirator zapewnia wymuszony dopływ mieszaniny gazów do płuc, dzięki czemu krew nasyca się tlenem, a z płuc usuwany jest dwutlenek węgla.

Spośród leków można zastosować:

• leki rozszerzające oskrzela;
• leki przeciw niedotlenieniu;
• analeptyki oddechowe;
• leki o działaniu kardiotropowym (na przykład glikozydy nasercowe);
• leki przeciwpłytkowe, antykoagulanty.

Jeśli przyczyną niedotlenienia jest zatrucie organizmu, wprowadza się specjalne antidotum, których działanie ma na celu osłabienie lub całkowite zatrzymanie działania trucizny na organizm ludzki. Wybór antidotum zależy od charakteru działania substancji, która spowodowała zatrucie. Skuteczność aplikacji zależy od dokładności ustalenia odpowiedniego antidotum i terminu opieki..

W sytuacjach nagłych, w celu wyeliminowania ostrej hipoksji, wykonywane są interwencje chirurgiczne.

Leki

Wybierając koncentrator tlenu, który jest używany w domu, oczywiście zwraca się uwagę na jego koszt, niezawodność i wygodę. Obecnie wiodącą pozycję zajmują koncentratory tlenu produkowane w Niemczech. Urządzenia te mają długą żywotność, wysoką niezawodność, niski poziom hałasu. Dodatkowo urządzenia wyprodukowane w Niemczech wyposażone są w wysokiej jakości system filtracji. Jedyną wadą jest wysoki koszt, ponieważ nie każda osoba potrzebująca koncentratora tlenu może sobie pozwolić na to urządzenie. Koncentratory tlenu produkowane w USA praktycznie nie ustępują. Ponadto urządzenia te są najlżejsze w klasie stacjonarnych koncentratorów tlenu, ponieważ waga niektórych modeli nie przekracza 14 kg. Więcej opcji budżetowych obejmuje urządzenia opracowane w Chinach, których cena jest znacznie niższa niż reszta. Dzięki pojawieniu się przenośnych maszyn tlenowych stacjonarne koncentraty tlenu zostały wyeliminowane, ponieważ przenośne urządzenia tlenowe mogą być używane jako autonomiczne źródło tlenu w domu, nawet jeśli występują problemy z elektrycznością..

Leki rozszerzające oskrzela działają na napięcie mięśni oskrzeli, eliminując w ten sposób skurcz oskrzeli. Leki te obejmują różne grupy leków o różnym mechanizmie działania, jednak głównym efektem jest rozszerzenie światła oskrzeli, poprawiając w ten sposób przepływ powietrza do płuc.

Leki przeciw niedotlenieniu poprawiają wykorzystanie tlenu krążącego w organizmie i zmniejszają jego zapotrzebowanie, czyli zwiększają odporność narządów i tkanek na niedotlenienie.

Analeptyki oddechowe pobudzają ośrodek oddechowy zlokalizowany w rdzeniu przedłużonym. Leki te mogą działać bezpośrednio na ośrodki rdzenia przedłużonego lub odruchowo, pobudzając receptory H-cholinergiczne strefy zatoki szyjnej, w wyniku czego zwiększa się aktywność ośrodka oddechowego. Warto również zauważyć, że istnieją przedstawiciele analeptyków oddechowych, które bezpośrednio i odruchowo pobudzają ośrodek oddechowy.

Glikozydy nasercowe są stosowane w celu osłabienia kurczliwości mięśnia sercowego, co z kolei prowadzi do dekompensacji czynności serca. Leki te normalizują procesy metaboliczne i metabolizm energii w mięśniu sercowym, tym samym znacznie zwiększając skurczową funkcję mięśnia sercowego. W rezultacie zwiększa się objętość wyrzutowa, wzrasta ciśnienie krwi, a rytm pracy serca zwalnia..

Leki przeciwpłytkowe zapobiegają agregacji czerwonych krwinek i płytek krwi, zmniejszając w ten sposób ich zdolność do przylegania i przylegania do śródbłonka naczyń krwionośnych. Ponadto przedstawiciele tej grupy leków są w stanie nie tylko zapobiegać agregacji, ale także powodować dezagregację już zagregowanych elementów krwi..

Antykoagulanty zapobiegają tworzeniu się skrzepów, zmniejszają wzrost już powstałych skrzepów krwi, a także zwiększają wpływ na skrzepy krwi endogennych enzymów sprzyjających fibrynolizie (proces rozpuszczania skrzepów krwi).

Środki ludowe

Nie ma tradycyjnych leków, które mogą uwolnić człowieka od niedotlenienia. Aby rozpocząć działania terapeutyczne, konieczne jest ustalenie przyczyny niedoboru tlenu. W leczeniu niedotlenienia zaangażowany jest tylko wykwalifikowany lekarz, który przepisuje zakres niezbędnych badań. Dlatego gdy pojawią się pierwsze objawy, należy natychmiast zwrócić się o pomoc do placówki medycznej. Samoleczenie w domu jest surowo zabronione, ponieważ działania te mogą prowadzić do pogorszenia procesu patologicznego. Ponadto należy pamiętać, że wcześniejszy kontakt z placówką medyczną jest podstawą pomyślnego wyniku leczenia..

Jak wiadomo, istnieją różne koktajle tlenowe, które według producentów mogą wzbogacać w tlen narządy i tkanki. Jednak nie ma klinicznych i medycznych dowodów na poparcie tej teorii. Wiele osób zapyta, dlaczego nie udowodniono korzyści płynących z produktów tlenowych. W rzeczywistości wszystko jest proste: tlen jest wchłaniany wyłącznie w płucach, organizm nie może otrzymywać tlenu przez żołądek i jelita..

Niedotlenienie - co to jest, objawy i oznaki, stopnie i konsekwencje

Stan organizmu, w którym komórki i tkanki nie są nasycone tlenem, nazywa się niedotlenieniem. Występuje u dorosłych, dzieci, a nawet dziecka w łonie matki. Ten stan jest uważany za patologiczny. Powoduje poważne i czasami nieodwracalne zmiany w ważnych narządach, w tym w sercu, mózgu, ośrodkowym układzie nerwowym, nerkach i wątrobie. Specjalne metody i środki farmakologiczne pomagają zapobiegać powikłaniom. Mają na celu zwiększenie ilości tlenu dostarczanego do tkanek i zmniejszenie ich zapotrzebowania..

Co to jest niedotlenienie

Medycyna definiuje to pojęcie jako stan patologiczny, w którym występuje niedobór tlenu w organizmie. Występuje, gdy dochodzi do naruszenia wykorzystania tej substancji na poziomie komórkowym lub braku wdychanego powietrza. Termin pochodzi od dwóch greckich słów - hypo i oxigenium, które tłumaczy się jako „mały” i „tlen”. Na poziomie gospodarstwa domowego niedotlenienie to głód tlenu, ponieważ wszystkie komórki ciała cierpią na niedobór tlenu..

Przyczyny

Częstą przyczyną głodu tlenu może być brak tlenu dostającego się do organizmu lub zaprzestanie jego wchłaniania przez tkanki organizmu. Sprzyjają temu albo niekorzystne czynniki zewnętrzne, albo pewne choroby i dolegliwości. Jeśli głód tlenu rozwija się w wyniku braku tlenu w wdychanym powietrzu, wówczas postać patologii nazywa się egzogenną. Jego powody to:

• przebywać w studniach, kopalniach, łodziach podwodnych lub innych zamkniętych przestrzeniach, które nie mają komunikacji ze środowiskiem zewnętrznym;
• smog w mieście, silne zanieczyszczenie gazem;
• słaba wentylacja pomieszczeń;
• nieprawidłowe działanie znieczulenia i sprzętu oddechowego;
• przebywanie w pomieszczeniu, w którym jest wiele osób;
• rozrzedzona atmosfera na wysokości (choroba pilotów, choroba górska i wysokościowa).

Jeśli patologia jest wynikiem jakiejkolwiek choroby lub stanu organizmu, nazywa się ją endogenną. Przyczyny tego rodzaju głodu tlenu to:

• choroby układu oddechowego, takie jak azbestoza (odkładanie się pyłu azbestowego w płucach), odma opłucnowa, hemothorax (wypełnienie jamy opłucnej powietrzem lub krwią), skurcz oskrzeli, zapalenie oskrzeli, zapalenie płuc;
• obecność ciał obcych w oskrzelach, na przykład po przypadkowym spożyciu;
• nabyte lub wrodzone wady serca;
• złamania i przemieszczenie kości klatki piersiowej;
• choroby lub patologie serca, takie jak zawał serca, niewydolność serca, obliteracja osierdzia, miażdżyca (zastąpienie mięśnia sercowego tkanką łączną);
• urazy, guzy i inne choroby mózgu, które uszkadzają ośrodek oddechowy ośrodkowego układu nerwowego;
• przekrwienie żylne (obfitość);
• przekrwienie w górnym lub dolnym układzie żyły głównej;
• ostra utrata krwi;
• asfiksja (uduszenie) dowolnego rodzaju;
• ostre zwężenie naczyń krwionośnych w różnych narządach.

Niedotlenienie płodu wewnątrzmacicznego

Niedobór tlenu dla nienarodzonego dziecka jest bardzo niebezpieczny. Powoduje poważne komplikacje: we wczesnym okresie ciąży - spowolnienie lub patologia rozwoju płodu, w późniejszym - uszkodzenie ośrodkowego układu nerwowego. Głód tlenowy dziecka jest spowodowany kilkoma chorobami ogólnoustrojowymi kobiety w ciąży, w tym:

• patologie układu sercowo-naczyniowego, które prowadzą do skurczu naczyń i upośledzenia dopływu krwi do płodu;
• choroby narządów wewnętrznych, takie jak odmiedniczkowe zapalenie nerek i zapalenie układu moczowego;
• niedokrwistość z niedoboru żelaza, która zakłóca dopływ tlenu do tkanek;
• przewlekłe choroby narządów oddechowych, na przykład astma oskrzelowa lub astmoidalne zapalenie oskrzeli;
• zaburzenia w układzie hormonalnym.

Niedotlenienie podczas ciąży często wiąże się ze złymi nawykami kobiety. Kobietom w ciąży obowiązuje całkowity zakaz palenia i picia alkoholu. Wszystkie toksyny dostają się do krwiobiegu dziecka i prowadzą do poważnych komplikacji. Niedotlenienie płodu wiąże się również z innymi zaburzeniami:

• nieprawidłowości w rozwoju łożyska lub pępowiny;
• przedłużona ciąża;
• zwiększony ton macicy;
• przedwczesne przerwanie łożyska;
• infekcja płodu;
• niezgodność krwi płodowej z krwią matki według czynnika Rh;
• przedłużony ucisk głowy w kanale rodnym;
• oplatanie pępowiny wokół szyi;
• wdychanie śluzu lub płynu owodniowego.

Oznaki

Możliwe jest określenie niedotlenienia u osoby według pewnych kryteriów. Istnieją objawy wspólne dla wszystkich rodzajów niedoboru tlenu. Pojawiają się, gdy mózg pochłania mniej tlenu niż powinien. Przy takim naruszeniu obserwuje się następujące objawy:

1. Hamowanie układu nerwowego. Ma wyraźny charakter. Pacjent skarży się na nudności, bóle głowy i zawroty głowy. Czasami występują zaburzenia widzenia, a nawet utrata przytomności.
2. Zwiększona pobudliwość. Osoba przestaje kontrolować mowę i ruchy, czuje się w stanie euforii.
3. Zmiana odcienia skóry. Twarz osoby zaczyna blednąć, a następnie staje się niebieska lub zaczerwieniona. Zimne poty wskazują, że mózg próbuje samodzielnie poradzić sobie z chorobą..
4. Uszkodzenie mózgu. Rozwija się przy silnym głodzie tlenu, może prowadzić do obrzęku mózgu. Stanowi temu towarzyszy utrata wszystkich odruchów i zakłócenie pracy i struktury narządów. Pacjent zapada w śpiączkę.

• Torbiel pajęczynówki mózgu
• Prezenty dla dziecka do 2 lat - chłopca i dziewczynki
• Zalety gotowanej kukurydzy

Ostra niedotlenienie

Objawy niedoboru tlenu są nieco inne w przypadku postaci ostrych i przewlekłych. W przypadku błyskawicznego głodu tlenu nie ma czasu na ujawnienie się ani jednego objawu, ponieważ śmierć następuje w ciągu 2-3 minut. Ten stan jest bardzo niebezpieczny i wymaga pomocy w nagłych wypadkach. Ostra postać niedotlenienia rozwija się w ciągu 2-3 godzin i charakteryzuje się następującymi objawami:

• zmniejszenie częstości akcji serca;
• spadek ciśnienia krwi;
• zmiana całkowitej objętości krwi;
• oddech staje się nieregularny;
• śpiączka i agonia z następczą śmiercią, jeśli niedotlenienie nie zostało wyeliminowane na początkowym etapie.

Chroniczny

Ta forma niedotlenienia objawia się zespołem niedotlenienia. W tym przypadku obserwuje się objawy ze strony ośrodkowego układu nerwowego. Mózg jest wrażliwy na głód tlenu. W tkankach narządu rozwijają się ogniska krwotoku, martwicy i inne oznaki zniszczenia komórek. We wczesnym stadium zmiany te powodują u człowieka stan euforii i niepokoju ruchowego..

Wraz z postępem niedotlenienia kora mózgowa zostaje zahamowana. Objawy przypominają pijaństwo. Pacjent doświadcza następujących wrażeń:

• drgawki;
• senność;
• nudności wymioty;
• mimowolne wydzielanie moczu, kału;
• naruszenie świadomości;
• hałas w uszach;
• letarg;
• bół głowy;
• zawroty głowy;
• naruszenia koordynacji ruchów;
• letarg.

W przypadku drgawek możliwy jest rozwój opisthotonus - stan, w którym osoba zgina się w łuku, rozluźnia mięśnie szyi i pleców, głowa jest odrzucona do tyłu, a ramiona zgięte w łokciach. Poza przypomina figurę „mostu”. Oprócz oznak supresji kory mózgowej z niedotlenieniem obserwuje się:

• ból w okolicy serca;
• gwałtowny spadek napięcia naczyniowego;
• częstoskurcz;
• niska temperatura ciała;
• duszność;
• depresja;
• spadek ciśnienia krwi;
• sinica - sinica skóry;
• nieregularny oddech;
• delirium - „delirium tremens”;
• Zespół Korsakowa - utrata orientacji, amnezja, zamiana prawdziwych wydarzeń na fikcyjne.

Rodzaje niedotlenienia

W zależności od rozpowszechnienia głodu tlenu, niedotlenienie jest ogólne lub miejscowe. Najszersza klasyfikacja dzieli ten stan na typy w zależności od etiologii, tj. przyczyny występowania. Tak więc zdarza się niedotlenienie:

1. Egzogenny. Nazywa się to również hipoksją niedotlenienia, która jest spowodowana czynnikami środowiskowymi. Patologia rozwija się z powodu niewystarczającego dopływu tlenu do organizmu.
2. Endogenny. Związane z chorobami lub zaburzeniami osób trzecich.

Endogenne niedotlenienie dzieli się na kilka dodatkowych podtypów, w zależności od etiologii. Każdy z gatunków ma określoną przyczynę:

1. Układ oddechowy (płucny, oddechowy). Rozwija się z powodu przeszkód w okolicy pęcherzyków płucnych, co zapobiega natychmiastowemu wiązaniu hemoglobiny z tlenem.
2. Krążeniowy. Występuje z powodu zaburzenia procesów krążenia krwi. Zgodnie z mechanizmem rozwoju dzieli się na niedokrwienny i stagnacyjny.
3. Hemic. Obserwuje się z szybkim spadkiem hemoglobiny. Niedotlenienie krwi jest anemią lub jest spowodowane pogorszeniem jakości hemoglobiny.
4. Tkanka. Związany z zaprzestaniem wchłaniania tlenu w wyniku zahamowania aktywności enzymów. Niedotlenienie tkanek obserwuje się poprzez promieniowanie, zatrucie toksycznymi substancjami drobnoustrojów, tlenkiem węgla lub solami metali ciężkich.
5. Podłoże. Na tle normalnego transportu tlenu występuje niedobór składników odżywczych. Częściej obserwowane w przypadku cukrzycy lub przedłużonego postu.
6. Ponowne ładowanie. Występuje po ciężkim wysiłku fizycznym.
7. Mieszany. Jest to najpoważniejszy typ, obserwowany przy poważnych patologiach zagrażających życiu, na przykład ze śpiączką lub zatruciem.

Poniższa klasyfikacja dzieli niedotlenienie na gatunki, biorąc pod uwagę tempo rozwoju głodu tlenu. Najniebezpieczniejszy jest ten, który objawia się bardzo szybko, ponieważ często kończy się śmiercią. Ogólnie rzecz biorąc, istnieją następujące rodzaje niedotlenienia:

• przewlekły - trwa od kilku tygodni do kilku lat;
• podostry - rozwija się w ciągu 5 godzin;
• ostry - trwa nie dłużej niż 2 godziny;
• błyskawiczny - trwa 2-3 minuty.

Stopnie

Klasyfikację niedotlenienia rozróżnia się w zależności od nasilenia jej objawów i nasilenia niedoboru tlenu. Biorąc pod uwagę te czynniki, niedobór tlenu ma następujące stopnie:

1. Krytyczny. Zespół niedotlenienia prowadzi do śpiączki lub wstrząsu, może skutkować agonią, śmiercią.
2. Ciężki. Brak tlenu jest silnie zaznaczony, ryzyko wystąpienia śpiączki jest wysokie.
3. Umiarkowany. Kliniczne objawy niedotlenienia pojawiają się w spoczynku.
4. Lekki. Głód tlenu obserwuje się tylko podczas wysiłku fizycznego..

Efekty

Niedobór tlenu wpływa na funkcjonowanie wszystkich narządów i układów. Konsekwencje zależą od okresu, w którym patologia została wyeliminowana i jak długo trwała. Jeśli mechanizmy kompensacyjne nie zostały jeszcze wyczerpane, a niedobór tlenu został wyeliminowany, nie wystąpią żadne negatywne konsekwencje. Gdy patologia pojawiła się w okresie dekompensacji, powikłania zależą od czasu głodu tlenu..

Mózg bardziej cierpi z powodu tego stanu, ponieważ bez tlenu może wytrzymać tylko 3-4 minuty. Komórki mogą wtedy obumrzeć. Wątroba, nerki i serce są przechowywane przez około 30-40 minut. Główne konsekwencje niedoboru tlenu:

• wyczerpywanie się rezerw adaptacyjnych;
• osłabienie ochrony przeciwnowotworowej;
• obniżona odporność;
• pogorszenie pamięci i szybkości reakcji;
• zespół neuropsychiczny;
• psychoza;
• demencja;
• parkinsonizm (porażenie drżeniem);
• nietolerancja na aktywność fizyczną;
• zwyrodnienie tłuszczowe komórek mięśniowych, mięśnia sercowego, wątroby.

Konsekwencje dla dziecka

Niedobór tlenu jest jedną z częstych przyczyn nie tylko śmiertelności płodów, ale także pojawiania się w nim wad rozwojowych. Konsekwencje zależą od trymestru ciąży i stopnia niedoboru tlenu:

1. Pierwszy trymestr. W tym okresie dochodzi do układania narządów, dlatego z powodu niedoboru tlenu możliwe jest spowolnienie rozwoju zarodka, powstawanie anomalii.
2. Drugi trymestr. Na tym etapie pojawiają się problemy z adaptacją dziecka i patologią ośrodkowego układu nerwowego. W postaci przewlekłej śmierć dziecka jest możliwa.
3. Trzeci trymestr. Brak tlenu wywołuje opóźnienie w rozwoju ciąży. Możliwe jest również poważne uszkodzenie układu nerwowego dziecka. Podczas porodu niedotlenienie powoduje uduszenie.

Konsekwencje niedotlenienia płodu u dziecka po urodzeniu

Niedobór tlenu po urodzeniu dziecka poważnie wpływa na jego zdrowie. Dziecko staje się niespokojne, łatwo pobudliwe, cierpi na wysokie napięcie mięśniowe. To ostatnie wyraża się częstymi drgawkami nóg lub ramion, skurczami, drżeniem brody. Inne objawy to letarg, częste zwracanie pokarmu i niechęć do karmienia piersią. Poważniejsze konsekwencje obejmują:

• poronienie;
• śmierć we wczesnym okresie poporodowym;
• naruszenie lub opóźnienie rozwoju psychomotorycznego i intelektualnego;
• uszkodzenie naczyń i serca;
• choroby układu nerwowego;
• problemy z narządami moczowymi;
• ciężkie choroby oczu.

• Stłuszczenie wątroby - leczenie i objawy. Leki na tę chorobę
• Jak leczyć zapalenie cewki moczowej u mężczyzn
• Cukinia z mięsem mielonym na patelni - przepisy ze zdjęciami. Jak gotować smażoną, faszerowaną lub duszoną cukinię

Jak określić niedotlenienie płodu

Możesz podejrzewać brak tlenu u dziecka poprzez dużą aktywność fizyczną. Jest to odruch, dzięki któremu dziecko próbuje przywrócić prawidłowy przepływ krwi i zwiększyć ukrwienie. Kobieta w ciąży doświadcza następujących objawów:

• szybki ruch dziecka;
• ostre, silne wstrząsy, które powodują ból i dyskomfort;
• ze wzrostem niedoboru tlenu - stopniowe osłabianie wstrząsów, które mogą całkowicie ustąpić.

Przy ostatnim znaku kobieta powinna być czujna. Na ogół aktywność płodu w poradni przedporodowej obserwuje się od 28 tygodnia porodu. Przy określaniu niedoboru tlenu wewnątrzmacicznego lekarze stosują następujące metody:

1. Słuchanie dźwięków serca. W tym celu stosuje się stetoskop - specjalne urządzenie położnicze. Pozwala ocenić ton, rytm i tętno, dostrzec obce dźwięki.
2. Kardiotokografia. Jest to zapis tętna na papierze za pomocą specjalnego czujnika ultradźwiękowego.
3. Pomiar dopplerowski. Polega na badaniu odchyleń przepływu krwi między płodem a kobietą. Metoda pomaga określić stopień głodu tlenu.

Oprócz podstawowych metod stosuje się laboratoryjne badania krwi na poziom hormonów i skład biochemiczny. Aby potwierdzić niedotlenienie, zaleca się badanie płynu owodniowego pod kątem obecności w nich oryginalnego kału - smółki. Wskazuje na rozluźnienie mięśni odbytu dziecka, związane z brakiem tlenu. Ta metoda diagnostyczna odgrywa ważną rolę we wzroście siły roboczej. Od niego zależeć będzie cały proces porodu..

Leczenie

W większości przypadków występuje mieszana forma niedoboru tlenu. Z tego powodu podejście do leczenia musi być kompleksowe. Aby utrzymać dopływ tlenu do komórek, stosuje się natlenianie hiperbaryczne - zabieg polegający na wstrzykiwaniu tego gazu do płuc pod ciśnieniem. To zapewnia:

• rozpuszczanie tlenu bezpośrednio we krwi bez wiązania się z erytrocytami;
• dostarczanie tlenu do wszystkich tkanek i narządów;
• rozszerzenie naczyń serca i mózgu;
• narządy działają z pełną mocą.

W przypadku postaci krążenia wskazane są leki nasercowe i leki podwyższające ciśnienie krwi. W przypadku utraty krwi uniemożliwiającej życie, wymagana jest transfuzja krwi. Niedotlenienie krwi, oprócz hiperbarycznego natlenienia, leczy się następującymi procedurami:

• transfuzja krwi lub czerwonych krwinek;
• wprowadzenie leków pełniących funkcje enzymów;
• plazmafereza i hemosorpcja (oczyszczanie krwi);
• podawanie nośników tlenu, glukozy lub hormonów steroidowych.

Podczas ciąży leczenie niedoboru tlenu ma na celu normalizację krążenia krwi w łożysku. Pomaga to zapewnić dostawę składników odżywczych i tlenu dla płodu. Używane leki i metody:

• rozluźnić myometrium;
• poprawić parametry reologiczne krwi;
• rozszerzyć naczynia maciczno-łożyskowe;
• stymulują metabolizm w łożysku i myometrium.

Każdego dnia kobieta musi oddychać mieszanką tlenu z powietrzem. Leki są przepisywane wyłącznie przez lekarza. Specjalista może przepisać następujące leki:

• Sigetin;
• Trental;
• Metionina;
• Heparyna;
• Curantil;
• Witaminy E i C;
• Kwas glutaminowy;
• Haloskarbinę;
• Lipostabil.

W przypadku niedotlenienia w 28-32 tygodniu konieczna jest pilna dostawa. To samo dotyczy pogorszenia parametrów biochemicznych krwi, pojawienia się smółki w płynie owodniowym, niskiego poziomu wody. W ramach przygotowania do porodu położniczego lub chirurgicznego użyj:

• oddychanie nawilżonym tlenem;
• dożylna glukoza;
• wprowadzenie Sigetyny, Kokarboksylazy i kwasu askorbinowego, Euphyllin.

Jeśli przy urodzeniu podejrzewa się, że dziecko ma niedobór tlenu, natychmiast otrzymuje pomoc medyczną. Śluz i płyn są usuwane z dróg oddechowych, dziecko jest ogrzewane, aw razie potrzeby podejmuje się działania reanimacyjne w celu wyeliminowania zagrożenia życia. Po ustabilizowaniu się stanu noworodka umieszcza się go w komorze ciśnieniowej. Tam dostaje roztwory odżywcze. Wraz z wiekiem pobudliwość, drgawki, drżenie rąk i nóg stopniowo ustają, ale nawrót patologii jest możliwy po 5-6 miesiącach.

Zapobieganie niedotlenieniu

Środki zapobiegające głodowi tlenu mają na celu zapobieganie stanom, które do tego prowadzą. Należy prowadzić aktywny tryb życia, częściej chodzić, uprawiać sport i dobrze się odżywiać. Choroby przewlekłe należy leczyć na czas. Podczas pracy w dusznych pomieszczeniach muszą być regularnie wentylowane. Zapobieganie ciąży jest następujące:

• stosowanie koktajli tlenowych;
• pływanie;
• śpiew (rozwija prawidłowy oddech);
• wykonywanie normalnych prac domowych (tryb o niskiej aktywności fizycznej dostarcza mięśniom tlenu);
• zapewnienie spokojnego otoczenia;
• spacery na świeżym powietrzu;
• pełny zdrowy sen;
• zbilansowana dieta z produktami bogatymi w potas, żelazo, jod;
• śledzenie ruchów płodu (zwykle dziecko porusza się około 10 razy dziennie);
• regularne wizyty lekarskie.

Niedobór tlenu w mózgu u dorosłych i dzieci: objawy, konsekwencje, leczenie

Cała zawartość iLive jest sprawdzana przez ekspertów medycznych, aby upewnić się, że jest jak najbardziej dokładna i rzeczowa.

Mamy ścisłe wytyczne dotyczące wyboru źródeł informacji i odsyłamy tylko do renomowanych witryn internetowych, akademickich instytucji badawczych oraz, w miarę możliwości, sprawdzonych badań medycznych. Należy pamiętać, że liczby w nawiasach ([1], [2] itp.) To interaktywne linki do takich badań.

Jeśli uważasz, że którakolwiek z naszych treści jest niedokładna, nieaktualna lub w inny sposób wątpliwa, zaznacz ją i naciśnij Ctrl + Enter.

• Kod ICD-10
• Epidemiologia
• Przyczyny
• Czynniki ryzyka
• Patogeneza
• Objawy
• Gradacja

• Komplikacje i konsekwencje
• Diagnostyka
• Diagnostyka różnicowa
• Leczenie
• Z kim się skontaktować?
• Zapobieganie
• Prognoza

Głód tlenu w mózgu lub niedotlenienie występuje z powodu naruszenia dopływu tlenu do jego tkanek. Mózg jest organem o największym zapotrzebowaniu na tlen. Jedna czwarta całego wdychanego powietrza jest wykorzystywana na potrzeby mózgu, a 4 minuty bez tego stają się krytyczne dla życia. Tlen dostaje się do mózgu przez złożony układ krwionośny, a następnie jest wykorzystywany przez jego komórki. Wszelkie zakłócenia w tym systemie prowadzą do głodu tlenu..

Kod ICD-10

Epidemiologia

Ze względu na różnorodność form stanów patologicznych związanych z głodem tlenu trudno jest określić jego rozpowszechnienie. Z przyczyn, które go powodują, liczba osób, które doświadczyły tego stanu, jest bardzo duża. Ale statystyki głodu tlenu u noworodków są bardziej zdecydowane i rozczarowujące: niedotlenienie płodu obserwuje się w 10 przypadkach na 100.

Przyczyny głodu tlenu w mózgu

Istnieje wiele przyczyn wystąpienia głodu tlenu w mózgu. Obejmują one:

• spadek zawartości tlenu w środowisku (podczas wspinaczki po górach, w pomieszczeniach, w skafandrach kosmicznych lub łodziach podwodnych);
• zakłócenie narządów oddechowych (astma, zapalenie płuc, uraz klatki piersiowej, guzy);
• niewydolność krążenia krwi w mózgu (miażdżyca tętnic, zakrzepica, zator);
• naruszenie transportu tlenu (brak czerwonych krwinek lub hemoglobiny);
• blokada układów enzymatycznych biorących udział w oddychaniu tkanek.

Czynniki ryzyka

Czynniki ryzyka niedotlenienia obejmują:

• alkohol;
• narkotyki;
• nadmierna aktywność fizyczna;
• osteochondroza;
• ciała obce w układzie oddechowym;
• ciężkie infekcje.

Patogeneza

Patogeneza głodu tlenu to zmiana struktury ścian naczyniowych, naruszenie ich przepuszczalności, co prowadzi do obrzęku mózgu. W zależności od przyczyn, które spowodowały niedotlenienie, patogeneza rozwija się według innego algorytmu. Tak więc przy czynnikach egzogennych proces ten zaczyna się od hipoksemii tętniczej - spadku zawartości tlenu we krwi, co pociąga za sobą hipokapnię - brak dwutlenku węgla, przez co zaburzona jest w nim równowaga biochemiczna. Kolejnym łańcuchem negatywnych procesów jest zasadowica - zaburzenie równowagi kwasowo-zasadowej organizmu. Jednocześnie dochodzi do zakłócenia przepływu krwi w mózgu i tętnicach wieńcowych, spada ciśnienie krwi..

Endogenne przyczyny spowodowane stanami patologicznymi organizmu powodują hipoksemię tętniczą wraz z hiperkapnią (zwiększona zawartość dwutlenku węgla) i kwasicą (zwiększone produkty utleniania kwasów organicznych). Różne rodzaje niedotlenienia mają swoje własne scenariusze zmian patologicznych..

Objawy głodu tlenu w mózgu

Pierwsze oznaki niedoboru tlenu przejawiają się w pobudzeniu układu nerwowego: przyspieszeniu oddechu i tętna, zapada euforia, na twarzy i kończynach pojawia się zimny pot, niepokój ruchowy. Wtedy stan zmienia się dramatycznie: pojawia się letarg, senność, ból głowy, ciemnienie oczu, depresja świadomości. Osoba ma zawroty głowy, zaparcia, skurcze mięśni i omdlenia, możliwy jest początek śpiączki. Najpoważniejszym stopniem śpiączki są głębokie zaburzenia ośrodkowego układu nerwowego: brak aktywności mózgu, hipotonia mięśni, zatrzymanie oddechu z bijącym sercem.

Niedobór tlenu w mózgu u dorosłych

Niedotlenienie mózgu u dorosłych może rozwinąć się w wyniku udaru, gdy dopływ krwi do mózgu jest zakłócony, wstrząs hipowolemiczny - znaczny spadek objętości krwi krążącej, który występuje przy dużej utracie krwi, nieskompensowana utrata osocza w oparzeniach, zapaleniu otrzewnej, zapaleniu trzustki, nagromadzeniu dużej objętości krwi w urazie, odwodnieniu biegunka. Ten stan charakteryzuje się spadkiem ciśnienia, tachykardią, nudnościami i zawrotami głowy, utratą przytomności..

Niedobór tlenu w mózgu u dzieci i noworodków

Analizując różne czynniki głodu tlenowego i fakt, że może on towarzyszyć wielu chorobom, staje się jasne, że na dotkniętym obszarze znajdują się również dzieci. Niedokrwistość, oparzenia od ognia i chemikaliów, zatrucie gazem, niewydolność serca, różne urazy, obrzęk krtani spowodowany reakcją alergiczną itp. Mogą prowadzić do stanu niedotlenienia u dzieci, ale najczęściej taką diagnozę podaje się dzieciom zaraz po urodzeniu..

Niedobór tlenu w mózgu u noworodków jest dość powszechną patologią u niemowląt. Warunki do tego są czasami stawiane nawet na etapie ciąży. Często winowajcą staje się sama matka, zażywając alkohol, narkotyki lub uzależniając się od palenia. Problemy z układem oddechowym przyszłej matki, na przykład astma, gestoza, mogą również stać się czynnikiem prowokującym. Pojawienie się niedotlenienia jest możliwe przy wadach narządów wewnętrznych dziecka, zakażeniu wewnątrzmacicznym, ucisku szyi pępowiną, utracie krwi podczas porodu, przederwaniu łożyska, nieprawidłowym zachowaniu kobiety podczas porodu lub nieprofesjonalnym porodzie przez personel medyczny.

O niedotlenieniu świadczą następujące objawy: cyjanotyczna skóra, nieregularny lub brak rytmu oddechu, mniej niż 100 uderzeń serca, brak ruchu kończynami. Takie objawy są charakterystyczne dla ostrej hipoksji, a przewlekłe przejawia się bezprzyczynowym płaczem, drżeniem brody podczas płaczu, niespokojnym snem. U tych dzieci zdiagnozowano okołoporodowe uszkodzenie mózgu.

Gradacja

Etapy niedotlenienia zależą od tempa jego rozwoju i przebiegu choroby:

1. błyskawiczny - rozwija się nie dłużej niż 2-3 minuty;
2. ostry - nie dłużej niż 2 godziny;
3. podostry - 3-5 godzin;
4. przewlekłe - znacznie dłużej, nawet do kilku lat.

W zależności od rozpowszechnienia niedotlenienia może być ogólne i miejscowe. Zgodnie ze złożonością przepływu dzieli się go na stopnie:

1. łagodne (objawy są odczuwalne przy wysiłku fizycznym);
2. umiarkowany (daje poczucie spokoju);
3. ciężkie (wyraźne objawy, aż do śpiączki);
4. krytyczny (szok, często kończący się śmiercią).

Komplikacje i konsekwencje

Ostry głód tlenu jest niebezpieczny ze względu na konsekwencje i powikłania. rozwija się krótki okres czasu i, jeśli nie zostanie wyeliminowany, zachodzą nieodwracalne zmiany w narządach, prowadzące do złożonych chorób, a czasem nawet śmierci. Jeśli mechanizmy kompensacyjne nie zostałyby wyczerpane, wówczas funkcje organizmu zostają w pełni przywrócone. Mózg cierpi najbardziej. Wystarczy 5 minut, aby mógł wywołać nieodwracalne konsekwencje. W przypadku serca, nerek i wątroby okres ten wynosi 30-40 minut..

Rozpoznanie głodu tlenu w mózgu

Rozpoznanie głodu tlenu w mózgu przeprowadza się na podstawie skarg pacjentów, jeśli to możliwe, przeprowadza się dane ze słów krewnych, badania laboratoryjne i instrumentalne.

Stan pacjenta ocenia się na podstawie wskaźników ogólnego badania krwi. Analizowane są wskaźniki takie jak erytrocyty, OB, hematokryt, leukocyty, płytki krwi, retikulocyty. Analiza składu krwi określi również równowagę kwasowo-zasadową organizmu, skład gazowy krwi żylnej i tętniczej, co oznacza, że ​​wskaże chory narząd.

Do najbardziej dostępnych metod diagnostyki instrumentalnej należy pulsoksymetria - specjalne urządzenie zakładane na palec mierzy poziom nasycenia krwi tlenem (optymalna zawartość to 95-98%). Inne metody to elektroencefalogram, rezonans komputerowy i rezonans magnetyczny mózgu, elektrokardiogram, rheovasografia, która określa objętość przepływu krwi i jego intensywność w naczyniach tętniczych..

Diagnostyka różnicowa

Stan patologiczny związany z niedotlenieniem może być spowodowany różnymi chorobami. Zadaniem diagnostyki różnicowej jest jej rozpoznanie, ustalenie prawdziwej przyczyny i bezpośrednie leczenie.

Z kim się skontaktować?

Leczenie głodu tlenu w mózgu

Leczenie głodu tlenowego mózgu polega na terapii etiotropowej (leczeniu przyczyny). Tak więc egzogenna hipoksja wymaga stosowania masek tlenowych i poduszek. W leczeniu niedotlenienia dróg oddechowych stosuje się leki rozszerzające oskrzela, leki przeciwbólowe, przeciw hipoksanom, które poprawiają wykorzystanie tlenu. W przypadku hemii (obniżony poziom tlenu we krwi) wykonuje się transfuzję krwi, przepisuje się leki histoksyczne lub antidotum na tkankę, krążenie (zawały serca, udary) - kardiotropowe. Jeśli taka terapia nie jest możliwa, działania ukierunkowane są na eliminację objawów: regulację napięcia naczyniowego, normalizację krążenia krwi, przepisywanie leków na zawroty głowy, bóle głowy, rozrzedzenie krwi, toniki, leki nootropowe i obniżanie złego cholesterolu.

Leki

Dozowane aerozole są stosowane jako leki rozszerzające oskrzela: truvent, atrovent, berodual, salbutamol.

Truvent to puszka aerozolu, podczas jej stosowania należy zdjąć nasadkę ochronną, kilkakrotnie potrząsnąć, opuścić głowicę rozpylacza, wziąć ustami i nacisnąć na dno, biorąc głęboki oddech i przytrzymując przez kilka chwil. Jedno naciśnięcie odpowiada porcji. Efekt pojawia się za 15-30 minut. Co 4-6 godzin procedura jest powtarzana, wykonując 1-2 kliknięcia, tyle trwa działanie leku. Nie przepisywany w przypadku ciąży, jaskry z zamkniętym kątem przesączania, alergii. Stosowanie produktu może obniżać ostrość wzroku, zwiększać ciśnienie wewnątrzgałkowe.

Leki przeciwbólowe obejmują dużą listę leków, od dobrze znanych środków przeciwbólowych po zupełnie nieznane nazwy, z których każdy ma swoje własne działanie farmakologiczne. Lekarz ustali, co jest konieczne w danej sytuacji. Oto lista niektórych z nich: Akamol, Anopyrine, Bupranal, Pentalgin, Cefecon itp..

Bupranal - roztwór w ampułkach do wstrzyknięć domięśniowych i dożylnych, w tubach strzykawkowych - do wstrzyknięć domięśniowych. Maksymalna dawka dobowa wynosi 2,4 mg. Częstotliwość podawania to 6-8 godzin. Efekty uboczne są możliwe w postaci nudności, osłabienia, letargu, suchości w ustach. Przeciwwskazane u dzieci poniżej 16 roku życia, w okresie ciąży i laktacji, podwyższone ciśnienie śródczaszkowe, alkoholizm.

Lista leków odtrutkowych zawiera atropinę, diazepam (zatrucie grzybami), aminofilinę, glukozę (tlenek węgla), siarczan magnezu, almagel (z kwasami organicznymi), unithiol, cuprenil (sole metali ciężkich), nalokson, flumazenil (zatrucie lekami) itp..

Nalokson - dostępny w ampułkach, istnieje specjalna forma dla noworodków. Zalecana dawka to 0,4-0,8 mg, może być konieczne zwiększenie jej do 15 mg. Przy nadwrażliwości na lek pojawia się alergia u osób uzależnionych od narkotyków, przyjmowanie leku powoduje specyficzny atak.

Cerebrolysin, Actovegin, encephabol, papaverine, no-shpa są używane do udarów.

Actovegin - występuje w różnych formach: pigułki, roztwory do wstrzykiwań i naparów, żele, maści, kremy. Dawki i sposób podawania są przepisywane przez lekarza w zależności od ciężkości choroby. Rany oparzeniowe, odleżyny leczone są środkami zewnętrznymi. Stosowanie leku może powodować pokrzywkę, gorączkę, pocenie się. Przeciwwskazania dla kobiet w ciąży, w okresie karmienia piersią, z alergiami.

Witaminy

Szereg witamin występujących w niedotlenieniu tkanek to antidotum na substancje toksyczne. Tak więc witamina K1 blokuje działanie warfaryny - środka przeciwzakrzepowego, witaminy B6 - zatrucia lekami przeciwgruźliczymi, witamina C służy do zwalczania tlenku węgla, anilin, stosowanych w barwnikach, lekach, chemikaliach. Aby utrzymać organizm, musisz go również nasycić witaminami..

Zabieg fizjoterapeutyczny

W przypadku ogólnego lub miejscowego niedotlenienia o różnym charakterze stosuje się taką metodę leczenia fizjoterapeutycznego, jak tlenoterapia. Najczęstszymi wskazaniami do jego stosowania są niewydolność oddechowa, zaburzenia krążenia, choroby układu krążenia. Istnieją różne metody natleniania: koktajle, inhalacje, kąpiele, metody skórne, podskórne, in-band itp. Baroterapia tlenowa - oddychanie sprężonym tlenem w komorze ciśnieniowej zatrzymuje hipoksję. W zależności od diagnozy, która doprowadziła do niedotlenienia, stosuje się UHF, magnetoterapię, laseroterapię, masaż, akupunkturę itp..

Leczenie alternatywne

Jedną z recept na leczenie alternatywne są ćwiczenia oddechowe według następującej metody. Wdychaj powietrze powoli i głęboko, przytrzymaj przez kilka sekund i powoli wydychaj. Zrób to kilka razy z rzędu, wydłużając czas trwania zabiegu. Zliczaj do 4 podczas wdechu, do 7 podczas wstrzymywania oddechu i do 8 podczas wydechu.

Nalewka czosnkowa pomoże wzmocnić naczynia, zmniejszyć ich skurcze: napełnij jedną trzecią słoika posiekanym czosnkiem, wlewając wodę po brzegi. Po 2 tygodniach infuzji zacznij przyjmować 5 kropli na łyżkę wody przed posiłkami.

Przygotowana mieszanka gryki, miodu i orzechów włoskich, pobrana w równych proporcjach, jest w stanie podnieść hemoglobinę: zmiel zboża i orzechy do stanu mąki, dodaj miód, wymieszaj. Weź pusty żołądek na łyżkę stołową na pół godziny przed posiłkiem. Skuteczny jest również świeży sok z buraków, który przed spożyciem należy odstawić na chwilę, aby wydostały się substancje lotne..

Imbir może pomóc radzić sobie z atakami astmy. Łącząc sok z miodem i sokiem z granatów, wypij łyżkę 3 razy dziennie.

W przypadku miażdżycy zaleca się picie następujących składników zmieszanych w równych proporcjach: oliwa z oliwek, miód i cytryna.

Leczenie ziołowe

W przypadku głodu tlenu skuteczne jest przyjmowanie wywarów, naparów, herbatek ziołowych o działaniu przeciwskurczowym: rumianku, kozłka lekarskiego, dziurawca, matki, głogu. W przypadku problemów z narządami oddechowymi pobiera się wywary preparatów leczniczych od matki i macochy, pąków sosny, babki lancetowatej, korzenia lukrecji, kwiatów czarnego bzu. Poziom hemoglobiny można podnieść za pomocą ziół, takich jak pokrzywa, krwawnik pospolity, mniszek lekarski, piołun.

Homeopatia

W połączeniu z głównym leczeniem, coraz częściej pojawiają się leki homeopatyczne. Oto niektóre środki zaradcze, które można przepisać na głód tlenu i mają na celu przyczyny jego wystąpienia..

• Accardium - granulki zawierające metaliczne złoto, arnikę górską, anamyrta kokulus. Jest przeznaczony do leczenia dusznicy bolesnej, zaburzeń czynności układu krążenia spowodowanych dużym wysiłkiem fizycznym. Dwa razy dziennie po 10 granulek pół godziny przed posiłkiem lub godzinę po trzymaniu pod językiem aż do całkowitego wchłonięcia. Średni przebieg leczenia trwa 3 tygodnie. Lek nie ma przeciwwskazań i skutków ubocznych. Do stosowania w czasie ciąży i dzieci wymaga konsultacji lekarskiej.
• Atma® - krople, kompleksowy preparat do leczenia astmy oskrzelowej. Dawka dla dzieci poniżej 1 roku życia to 1 kropla na łyżeczkę wody lub mleka. W wieku poniżej 12 lat 2 do 7 kropli na łyżkę stołową. Po 12 latach - 10 kropli w czystej postaci lub w wodzie. Kontynuuj leczenie do 3 miesięcy. Nie zaobserwowano żadnych skutków ubocznych.
• Vertigoheel - krople doustne stosuje się przy zawrotach głowy, miażdżycy naczyń mózgowych, udarach. Krople rozpuszczają się w wodzie, po połknięciu pozostają przez pewien czas w ustach. Polecany od roku życia dziecka. Do 3 lat - 3 krople, w wieku 3-6 lat - 5, reszta - 10 kropli 3-4 razy dziennie przez miesiąc. Możliwe są reakcje nadwrażliwości. Przeciwwskazane u dzieci poniżej pierwszego roku życia, w okresie ciąży i laktacji - za zgodą lekarza.
• Hawthorn compositum - homeopatyczny środek kardiologiczny, płyn. Dorośli przepisują 15-20 kropli trzy razy dziennie, dzieci - 5-7 kropli. Lek ma przeciwwskazania w przypadku uczulenia na składniki.
• Esculus-compositum - krople stosuje się w po zatorowych zaburzeniach krążenia, stanach po zawale i po udarze. Pojedyncza dawka - 10 kropli na wodę, trzymając w ustach. Częstotliwość - 3 razy dziennie. Czas trwania kuracji do 6 tygodni. Skutki uboczne są nieznane. Przeciwwskazane u kobiet w ciąży i nadwrażliwości na związek leku.

Operacja

Leczenie chirurgiczne serca lub naczyń krwionośnych może być konieczne w przypadku niedotlenienia układu krążenia, którego rozwój następuje szybko i wiąże się z upośledzeniem funkcji.