Objawy, stopnie, konsekwencje i leczenie niedokrwienia mózgu

Niedokrwienie mózgu to zmniejszenie przepływu krwi spowodowane miażdżycą naczyń mózgowych (z łacińskiego mózgu - mózg).

Mózg ma następujące funkcje:

przetwarza informacje ze zmysłów;

określa nastrój, tworzy tło emocjonalne;

Niepowodzenie w jego pracy zagraża żywotnej aktywności całego organizmu. Drętwienie, jako jeden z objawów niedokrwienia mózgu, jest spowodowane tym, że informacje sensoryczne są nieprawidłowo przetwarzane lub nie są przekazywane przez neurony. To są te same powody tymczasowej ślepoty. Mózg bierze udział w podejmowaniu decyzji, dlatego u pacjentów z CCI - przewlekłym niedokrwieniem mózgu - obserwuje się zahamowanie procesów myślowych.

Każda patologia górnej części ośrodkowego układu nerwowego - ośrodkowego układu nerwowego negatywnie wpływa na wiele czynników życiowej aktywności. Objawy można ukryć - jest to typowe dla początkowej fazy choroby. Im jaśniej się pojawiają, tym bardziej zaczyna się choroba..

Istnieją dwie formy przebiegu choroby:

Pierwsza rozwija się na zasadzie przemijającego napadu niedokrwiennego - TIA, mikrosterku lub ataku ostrego udaru mózgowo-naczyniowego - udaru. Jest to przejściowe niedokrwienie, w przeciwnym razie - przemijające naruszenie krążenia mózgowego - PNMK lub udar niedokrwienny. Przyczyną ostrego stanu jest zablokowanie przepływu krwi przez zator lub zaawansowaną przewlekłą postać choroby. Ta z kolei rozwija się stopniowo, wraz ze zwężeniem krwiobiegu..

Płytki cholesterolu są lipoproteinami o niższej gęstości. To oni „duszą” narządy, powodując niedotlenienie krążenia. Mogą oderwać się od miejsca formowania i krążyć w naczyniach. Zatorami mogą być cholesterol lub krew. Skrzepy krwi są niebezpieczne z możliwością rozwoju procesu zapalnego.

Zapobieganie niedokrwieniu, podobnie jak wielu innym chorobom, polega na utrzymaniu zdrowego trybu życia. Należy unikać stresu, jeśli to możliwe, nie przejadać się, przestrzegać diety „anty-cholesterolowej”, uprawiać sport, rzucać alkohol i palić, przebywać na świeżym powietrzu.

Objawy niedokrwienia mózgu

Istnieje wiele objawów niedokrwienia mózgu:

dysfunkcja układu nerwowego powodująca zaburzenia mowy lub problemy ze wzrokiem;

nagłe wahania nastroju;

płytki i szybki oddech;

uczucie zimna w dłoniach i stopach.

W miarę nasilania się choroby objawy mogą się nasilać. Postępuje etapami. Eksperci rozróżniają 3 etapy lub stopnie niedokrwienia. Niektórzy podkreślają również czwartą.

Objawy napadu niedokrwiennego należy wymienić osobno:

ataki strefowej utraty wrażliwości;

paraliż obszaru lub połowy ciała;

jednooczna utrata wzroku (jednostronna ślepota).

Problemy z oczami pojawiają się, ponieważ sygnały z nich trafiają do kory wzrokowej znajdującej się w płacie potylicznym. Miejscowe drętwienie wynika z faktu, że neurony kory somatosensorycznej w płacie ciemieniowym są dotknięte, gdzie przekazywane są informacje dotykowe.

Czerwone jądro pnia mózgu, zwoje podstawy, móżdżek i inne są odpowiedzialne za aktywność motoryczną człowieka. Jeśli procesy zachodzące w obszarach motorycznych kory w płatach czołowych są zaburzone, pacjent ma trudności z regulacją ruchów aż do porażenia. Różne części mózgu są odpowiedzialne za różne czynniki życiowej aktywności. Emocje są kontrolowane przez ciało migdałowate, uwaga - przez formację siatkowatą, pamięć - przez hipokamp.

Trudność w rozpoznaniu niektórych chorób mózgu polega na tym, że ich objawy są podobne do „standardowych” zmian w samopoczuciu osób starszych. Inną cechą niedokrwienia mózgu jest to, że jego objawy są bardzo indywidualne, ponieważ u różnych osób dotyczy to różnych części głównego narządu ośrodkowego układu nerwowego. W rozpoznaniu ważną rolę odgrywają obserwacje bliskich pacjenta. Potrafią dokładniej opisać zachodzące zmiany. Z powodu letargu i zamętu świadomości nie można całkowicie polegać na słowach pacjenta..

Przyczyny niedokrwienia mózgu

Istnieją podstawowe i dodatkowe wymagania wstępne. Te pierwsze obejmują niedostateczne krążenie krwi w mózgu, co prowadzi do niedotlenienia - głodu tlenu. Występuje z powodu zwężenia światła tętnicy lub jej całkowitego zablokowania - niedrożności. Komórki nie mogą w pełni funkcjonować bez tlenu. Jeśli ten proces jest opóźniony, może rozpocząć się martwica - martwica tkanek, inaczej nazywana zawałem serca. Niedotlenienie mózgu jest charakterystyczne dla patologii, takich jak nadciśnienie tętnicze i miażdżyca tętnic z powodu gromadzenia się złogów tłuszczowych na wewnętrznej ścianie naczyń mózgowych..

Zamknięcie światła tętnicy mózgowej przez skrzeplinę nazywa się zakrzepicą. Skrzep krwi tworzy się bezpośrednio w mózgu lub jest przenoszony wraz z krwią z innej części ciała. Skrzeplina „wędrująca” nazywana jest zatorową. Tworzy się na ścianie, ale pod wpływem wszelkich czynników odrywa się i przemieszcza przez układ krążenia, aż utknie w najwęższym odcinku kanału tętniczego. Zwężenie światła można zaobserwować nie w jednym miejscu, ale w kilku.

Dodatkowe przyczyny niedokrwienia mózgu obejmują:

choroby sercowo-naczyniowe, którym towarzyszy upośledzona centralna hemodynamika. Na przykład ostra niewydolność serca na tle zawału mięśnia sercowego, bradykardii, tachykardii;

nieprawidłowości naczyniowe, takie jak ucisk, miejscowy skurcz tętnicy;

ucisk tętnicy z zewnątrz, na przykład guz;

Leczenie przewlekłego niedokrwienia mózgu

Tylko wykwalifikowany specjalista może prawidłowo określić diagnozę i przepisać leczenie. Rzeczywiście, brane są pod uwagę przeciwwskazania pacjenta, etap rozwoju choroby i wiele innych czynników. Nie próbuj samoleczenia, dbaj o siebie!

Niedokrwienie mózgu

Mózg pochłania 1/4 całego tlenu dostającego się do organizmu. I to pomimo tego, że procent masy mózgu stanowi zaledwie 2,5-3% masy ludzkiego ciała. Z tego możemy wywnioskować, że tkanka nerwowa jest niezwykle zależna od tlenu, a praca i funkcjonowanie mózgu zależy bezpośrednio od nasycenia jego komórek tlenem..

Dlaczego rozwija się przewlekłe niedokrwienie??

Zablokowanie naczyń mózgowych

Przewlekłe niedokrwienie mózgu jest stanem, w którym komórki mózgowe są przez długi czas w warunkach „głodu” tlenu z powodu niedostatecznego ukrwienia, podczas gdy procesy metaboliczne w neuronach są zaburzone, a tkanka mózgowa ulega uszkodzeniu. Naczynia krwionośne zaopatrujące mózg mogą być zwężone lub zatkane skrzepami krwi, zatorami, blaszkami miażdżycowymi, przez co komórki mózgowe otrzymują mniej tlenu i składników odżywczych.

Ten stan występuje w miażdżycy tętnic, nadciśnieniu tętniczym, cukrzycy, anomaliach naczyniowych, niewydolności serca. Podeszły wiek, palenie, spożywanie alkoholu, predyspozycje dziedziczne, otyłość są uznawane za czynniki ryzyka rozwoju przewlekłego niedokrwienia mózgu..

Jakie są objawy przewlekłego niedokrwienia mózgu?

Łagodne upośledzenie pamięci i uwagi, uczucie ciężkości w głowie

Lekarz przed rozpoczęciem leczenia musi dokładnie przeprowadzić wywiad z pacjentem, poznać historię, obecność współistniejących chorób oraz ustalić stopień niedokrwienia. Taktyka leczenia i stan zdrowia pacjenta będą zależeć od tego, jak poprawnie postawiona zostanie diagnoza. W zależności od nasilenia objawów i obrazu klinicznego przewlekłe niedokrwienie mózgu dzieli się na trzy etapy lub stopnie:

Stopień 1 (objawy początkowe): pacjent cierpiący na przewlekłe niedokrwienie mózgu na etapie początkowych objawów martwi się lekkim upośledzeniem pamięci i uwagi, bólem głowy, uczuciem ciężkości w głowie, ogólnym osłabieniem, zwiększonym zmęczeniem, zaburzeniami snu, niestabilnością emocjonalną, wahaniami nastroju, zawrotami głowy. Wraz z postępem choroby rozwija się stopień 2 (subkompensacja): przy 2 stopniu przewlekłego niedokrwienia mózgu obraz kliniczny i objawy neurologiczne ulegają pogorszeniu.

Powyższe objawy objawiają się z większym nasileniem, niestabilność i niestabilność pojawiają się podczas chodzenia, cierpi na tym intelekt, przez co pacjenci są często zmuszeni do zaprzestania aktywności zawodowej, można zaobserwować zaburzenia mowy, depresję, apatię, płaczliwość, utratę zainteresowania otaczającym światem. Pojawiają się objawy neurologiczne: rewitalizacja odruchów automatyzmu jamy ustnej, zaburzenia piramidalne, zaburzenia okoruchowe.

Chwiejny i niepewny chód

Stopień 3 (dekompensacja): poważne upośledzenie czynności mózgu, pacjent ma zaburzenia psychiczne, często dochodzi do upadków z powodu poważnych zaburzeń koordynacji, omdlenia, utrata umiejętności samoopieki, pamięć jest tak ograniczona, że ​​pacjent może nie rozpoznać bliskich, zapomnieć o wykonywaniu codziennych rytuałów: umyj twarz, uczesz włosy. Rozwija się demencja. Jakość życia i przystosowanie społeczne są znacznie obniżone. Tacy pacjenci wymagają stałej opieki z zewnątrz..

Leczenie przewlekłego niedokrwienia mózgu zależy od stopnia niedokrwienia, na które zostanie narażony w trakcie badania pacjenta. Pomocą w ustaleniu rozpoznania jest badanie neurologiczne, a także badania diagnostyczne: EEG, TK lub MRI mózgu, USG Doppler tętnic mózgowych. Jako metody pomocnicze stosuje się EKG, oftalmoskopię, echokardiografię, USG naczyń szyjnych, oznaczanie cukru we krwi, poziom cholesterolu, PTI.

Trendy w leczeniu przewlekłego niedokrwienia mózgu

Przepisanie leczenia przez lekarza

Leczenie przewlekłego niedokrwienia mózgu powinno skupiać się na:

• leczenie choroby, która przyczynia się do wystąpienia niedokrwienia,
• korekta czynników ryzyka,
• eliminacja lub osłabienie objawów choroby,
• zapobieganie progresji choroby.

Przewlekłe niedokrwienie mózgu I stopnia dobrze reaguje na leczenie, aż do całkowitego ustąpienia objawów. Przy 2-3 stopniach niedokrwienia konieczne jest leczenie, aby spowolnić postęp objawów. Leczenie powinno być zlecone przez neurologa indywidualnie, biorąc pod uwagę współistniejące choroby, wskazania i przeciwwskazania, indywidualną tolerancję pacjenta.

W żadnym wypadku nie powinieneś samoleczać i stawiać sobie diagnozy bez badania lekarskiego.

Leczenie chorób prowadzących do niedokrwienia

Jeśli przewlekłe niedokrwienie mózgu jest spowodowane nadciśnieniem tętniczym, konieczne jest przepisanie leków obniżających ciśnienie krwi. Coraz częściej stosuje się kompleksową terapię kilkoma grupami leków, lekarz dobiera dawkę, biorąc pod uwagę wartości ciśnienia krwi i indywidualną tolerancję. Należy pamiętać, że leki na ciśnienie krwi należy przyjmować codziennie, przez długi czas.

Niedopuszczalne jest przerywanie lub anulowanie leczenia, ponieważ można wywołać kryzys nadciśnienia, który negatywnie wpłynie na naczynia mózgowe. Jeśli miażdżyca jest przyczyną przewlekłego niedokrwienia mózgu, należy przyjmować statyny. Monitoruj odżywianie i masę ciała.

Dieta o wysokim poziomie cholesterolu wyklucza produkty zawierające „złe” tłuszcze: margarynę, majonez, masło, wieprzowinę, jagnięcinę, podroby, kiełbaski, kiełbasy, boczek, żółtko kurczaka, kawior ze wszystkich rodzajów ryb. Zaleca się spożywanie soi, rzepaku, oliwy z oliwek, chudego mięsa, chudej ryby morskiej, drobiu bez skóry, dowolnej owsianki na wodzie, pieczywa pełnoziarnistego, świeżych warzyw i owoców.

Konieczne jest kontrolowanie poziomu cholesterolu i enzymów wątrobowych podczas przyjmowania statyn, ponieważ przy długotrwałym stosowaniu leków obniżających poziom cholesterolu może dojść do upośledzenia czynności wątroby. Jeśli pacjent cierpi na cukrzycę, endokrynologowi należy przepisać leki obniżające poziom cukru we krwi. Pamiętaj, aby przestrzegać diety i regularnie monitorować poziom cukru we krwi.

Korekta czynników ryzyka

Odrzucenie złych nawyków

Bardzo ważne w leczeniu przewlekłego niedokrwienia mózgu przypisuje się eliminację skorygowanych czynników ryzyka: palenia, alkoholu, nadwagi. Palenie i picie alkoholu negatywnie wpływa na naczynia całego ciała i pogarsza przebieg choroby. Każdy pacjent cierpiący na niedokrwienie mózgu powinien zrozumieć, że kolejne zaciągnięcie się lub łyk alkoholu pogarsza jego zdrowie i nasilenie objawów niedokrwienia.

W końcu powikłania przewlekłego niedokrwienia (udary, zawały mózgu, demencja) są groźnymi i niebezpiecznymi chorobami prowadzącymi do kalectwa, a nawet śmierci. Najdroższe leki nie radzą sobie z chorobą, jeśli pacjent prowadzi niezdrowy tryb życia i nadal pije alkohol i pali. Nie zapominaj o nadwadze jako jednym z czynników prowadzących do rozwoju miażdżycy, cukrzycy i problemów z układem sercowo-naczyniowym..

Normalizacja nadwagi to klucz do zdrowia. Jeżeli pacjent nie może samodzielnie poradzić sobie z problemem otyłości, konieczna jest konsultacja z dietetykiem..

Leczenie medyczne i chirurgiczne

Leczenie niedokrwienia mózgu

Leki stosowane w przewlekłym niedokrwieniu mózgu pomagają normalizować przepływ krwi w mózgu, wzbogacają komórki mózgowe w tlen i składniki odżywcze oraz poprawiają właściwości reologiczne krwi. Stosowane są przeciwutleniacze: mildronian, meksydol, tokoferol. Leki poprawiające krążenie mózgowe: cavinton, trental.

Konieczne jest przepisywanie leków, które pomagają rozrzedzić krew i zapobiegają zakrzepom krwi: kwas acetylosalicylowy, aspikard, klopidogrel, dipirydamol, warfaryna pod kontrolą INR Jeśli pacjent cierpi na zaburzenia depresyjne, można przepisać leki przeciwdepresyjne, przeciwlękowe: grandaxin, rexetin.

Wybór leków zależy od stopnia zaawansowania choroby, biorąc pod uwagę wiek pacjenta, choroby współistniejące i indywidualną tolerancję. W niektórych przypadkach przeprowadza się chirurgiczne leczenie przewlekłego niedokrwienia mózgu. Jeśli jest to spowodowane nieprawidłowością naczyń krwionośnych, zakrzepicą dużych naczyń lub naczyń tętnic szyjnych. Można wykonać trombektomię, stentowanie, endarterektomię.

Leczenie środkami ludowymi

Są pacjenci, którzy wolą leczenie środkami ludowymi. W tym celu użyj wewnątrz nalewki lub wywaru z ziela tymianku, koniczyny naczelnej, kwiatów ziela ogórka, nasion rutwicy. Leczenie przeprowadza się w kursach 2-3 tygodni. Wiele osób uważa, że ​​skoro środki ludowe nie zawierają „chemii”, są one bezpieczne w użyciu. To złudzenie! Wszystkie zioła lecznicze mają przeciwwskazania do przyjęcia, a także skutki uboczne w przypadku przedawkowania.

Przed rozpoczęciem leczenia środkami ludowymi, aby nie zaszkodzić ciału, należy skonsultować się z lekarzem..

Co to jest niedokrwienie mózgu

To, co jest niedokrwieniem mózgu, to stan patologiczny spowodowany zmniejszeniem dopływu krwi do tkanki nerwowej. Niedokrwienie prowadzi do niedotlenienia komórek i zaburzeń metabolicznych, co prowadzi do uszkodzenia i martwicy neuronów.

Pojęcie niedokrwienia to nie to samo, co niedotlenienie. Ten ostatni to głód tlenu z powodu upośledzonego transportu lub percepcji gazów. Z drugiej strony niedokrwienie to szersze pojęcie, które obejmuje niedotlenienie tkanek i zmniejszone dostarczanie składników odżywczych..

Blokada niedokrwienna jest odwracalnym procesem dynamicznym. Po przywróceniu drożności naczyń krew ponownie przepływa do głodujących tkanek, a komórki nerwowe nadal funkcjonują.

Długotrwałe niedokrwienie prowadzi do ostrych zaburzeń, takich jak udar niedokrwienny lub zawał serca i zmiękczenie tkanki mózgowej. Ponadto przewlekłe niedokrwienie prowadzi do niewydolności naczyń mózgowych..

Rodzaje chorób

Niedokrwienie naczyń ma kilka typów:

1. Przejściowy niedokrwienny napad naczyniowy. Jest to ostry i odwracalny proces, charakteryzujący się nagłym zaburzeniem krążenia krwi w mózgu. Stan nie osiąga poziomu udaru, dlatego wyróżnia się jako oddzielny podgatunek. Z reguły czas trwania przejściowego ataku niedokrwiennego nie przekracza 60-90 minut. Dotyczy to głównie pacjentów z miażdżycą tętnic mózgowych i uciskiem wielkich tętnic (szyjnych, kręgowych)..
2. Przewlekłe niedokrwienie naczyń. Ten rodzaj patologii mózgowej charakteryzuje się powolnym postępującym upośledzeniem dopływu krwi do mózgu, co prowadzi do stopniowego wzrostu zaburzeń neurologicznych. Wcześniej chorobę tę nazywano „encefalopatią dyskurencyjną”. Przewlekłe niedokrwienie mózgu występuje u osób cierpiących na miażdżycę, zakrzepy krwi oraz choroby, którym towarzyszą zaburzenia właściwości krwi, takie jak lepkość. Przy przedłużonym przebiegu w mózgu powstają najpierw małe, a następnie duże ogniska glejozy. Występuje głównie w okolicy zwojów podstawy..

Przyczyny

Ze względu na swój początek choroba niedokrwienna naczyń to:

• Kompresja. Oznacza to, że tętnica w jakimś miejscu jest uciskana przez proces wolumetryczny, na przykład guz lub higromat.
• Zasłonięcie. Światło naczynia jest częściowo lub całkowicie zablokowane, co powoduje niedrożność. Skrzepy krwi, zator, miażdżyca i zapalenie ścian tętnic są najczęstszymi przyczynami niedokrwienia obturacyjnego..
• Angoispastyczny. Ten typ niedokrwienia ma charakter czynnościowy: pod wpływem bodźca wewnętrznego (ból) lub zewnętrznego (obiekt zagrażający życiu) tętnica zwęża się. Z tego powodu objętość krwi w naczyniu zmniejsza się z każdą minutą, co prowadzi do niedokrwienia..

Istnieją czynniki, które zwiększają prawdopodobieństwo wystąpienia niedokrwienia:

1. nadwaga;
2. palenie;
3. pasywny styl życia;
4. wiek po 60 latach;
5. częsty stres;
6. istniejące choroby nerek, serca, metabolizmu, krwi;
7. dziedziczne wady tętnicze.

Objawy

Objawy niedokrwienia mózgu zależą od jego postaci.

Ostra forma

Obraz kliniczny ostrego przemijającego napadu niedokrwiennego.

Jeśli naczynie zostanie zablokowane w okolicy rdzenia kręgowego, osoba doświadcza następujących objawów:

• zawroty głowy, bóle głowy, nudności i nieugięte wymioty;
• zaburzenia autonomiczne: obfite pocenie się, podwyższone ciśnienie krwi, zimne palce u rąk i nóg;
• niewyraźne widzenie, podwójne widzenie;
• elementarne halucynacje wzrokowe, na przykład krótkotrwałe błyski przed oczami;
• utrata przytomności;
• upuszczenie ataku - osoba upada bez utraty przytomności;
• dezorientacja w czasie i przestrzeni, utrata pamięci krótkotrwałej.

Jeśli krążenie krwi jest zaburzone w okolicy tętnicy szyjnej:

1. niedowład (osłabienie siły mięśniowej) jednej kończyny, niedowład połowy ciała po stronie niedokrwienia;
2. w tym samym miejscu, w którym traci się siła mięśni, zmniejsza się wrażliwość;
3. afazja ruchowa: pacjent nie może artykulować dźwięków artykuluje, okazuje się, że w ustach pojawia się „owsianka”;
4. zaburzenia widzenia: jego ostrość zmniejsza się, a pola boczne wypadają.

Przewlekła forma

Oznaki przewlekłego niedokrwienia:

• zaburzenia psychiczne: zaburzenia pamięci, zaburzenia koncentracji, spowolnienie tempa myślenia; labilność emocjonalna, zmienność nastroju;
• demencja - trwały i prawie nieodwracalny spadek zdolności poznawczych;

Przewlekłe niedokrwienie występuje w trzech etapach:

1. Ogólne pogorszenie samopoczucia i osłabienie procesów poznawczych łączy się z małogniskowymi objawami neurologicznymi, spowodowanymi tworzeniem się glejozy w miejscach przewlekłego niedokrwienia. Plastyczność mózgu jest osłabiona. Wszystkie procesy intelektualne szybko upadają. Pomimo obrazu klinicznego pierwszego etapu pacjenci nadal żyją w tym samym tempie..
2. Drugi etap charakteryzuje się powstaniem wiodącego ogniskowego zespołu neurologicznego. Na przykład, jeśli dopływ krwi jest zakłócony w korze czołowej, na pierwszym miejscu są zaburzenia ruchu, drgawki i zaburzenia zachowania pacjenta. Pogarsza się ogólne przystosowanie człowieka do społeczeństwa. Zapomniane są umiejętności zawodowe.
3. W obrazie klinicznym wyróżnia się główne zespoły. Utrata zdolności do samoobsługi. Często obserwuje się samoistne nietrzymanie moczu. Utracono krytykę własnego stanu. Sfera emocjonalna jest zdenerwowana: pacjenci stają się porywczy, wybuchowi. Rozwija się demencja. Zwykle pacjenci na tym etapie są niepełnosprawni i często nie mogą odpowiedzieć za swoje działania.

Diagnostyka i leczenie

W diagnostyce niedokrwienia ważne są przede wszystkim badania kliniczne i instrumentalne metody badawcze. Pacjentowi proponuje się wykonanie ogólnego i biochemicznego badania krwi, podczas którego zwraca uwagę na poziom glukozy i lipidów.

Wśród metod instrumentalnych najważniejsze są:

• Elektrokardiografia.
• Elektroencefalografia.
• Badanie dna oka.
• Neurosonografia.
• Angiografia naczyń mózgowych.

Zgodnie z obrazem klinicznym niedokrwienie przypomina choroby neurodegeneracyjne, w których na pierwszym miejscu stawia pogorszenie funkcji poznawczych. W tym celu pacjent musi zostać zbadany przez psychologa medycznego i psychiatrę..

Leczenie niedokrwienia mózgu ma następujące cele:

1. Zatrzymaj postęp niepełnosprawności intelektualnej.
2. Przywróć normalny przepływ krwi do mózgu.
3. Zapobiegaj blokowaniu naczyń i niedokrwieniu.
4. Przywróć funkcje neurologiczne.

Dlatego terapia ma na celu normalizację krążenia krwi i przywrócenie prawidłowych parametrów biochemicznego badania krwi. Aby to zrobić, wśród leków przepisuje się leki przeciwnadciśnieniowe, hipolipidemiczne, przeciwpłytkowe i złożone..

Leczenie chirurgiczne stosuje się w stanach ostrych, gdy tętnica została uciśnięta w procesie wolumetrycznym.

Leczenie środkami ludowymi pod każdym względem przegrywa z medycyną tradycyjną. Jest nieskuteczny i nie ma podstaw dowodowych. Podczas leczenia środkami ludowymi nie ma kontroli nad dynamiką choroby, dlatego osoby decydujące się na taką terapię narażone są na powikłania i następstwa w postaci otępienia, udaru niedokrwiennego, zawału mózgu i śmierci..

Dieta

Dieta niedokrwienna składa się z następujących podstawowych punktów:

• Zawartość kalorii powinna odpowiadać zużyciu energii przez człowieka. Nie możesz dużo jeść, jeśli cały dzień siedzisz przy komputerze.
• Redukcja tłuszczu. Należy ograniczyć ilość tłustego mleka, kwaśnej śmietany lub sera. Wyklucz także tłuste mięso.
• Zwiększ ilość warzyw i owoców.
• Ogranicz cukier do co najmniej dwóch.
• Włącz do diety owsiankę, zwłaszcza kaszę gryczaną.
• Zaleca się raz w tygodniu dodawać do obiadu owoce morza: krewetki, ryby, małże.

Niedokrwienie mózgu

Informacje ogólne

Termin „niedokrwienie” oznacza zmniejszenie dopływu krwi do dowolnego narządu lub tkanki z powodu upośledzenia przepływu krwi. Jeśli mówimy o mózgu, wyróżnia się następujące rodzaje niedokrwienia - ostry (udar mózgu, przemijający napad niedokrwienny) i przewlekłe niedokrwienie. Udar i przewlekłe niedokrwienie to najpilniejsze problemy neurologiczne. Te typy patologii naczyniowej mózgu mają dużą częstość występowania i stopień niepełnosprawności u pacjentów. Co więcej, aż 90% chorób naczyniowych mózgu ma związek z przewlekłym niedokrwieniem..

Przewlekłe niedokrwienie mózgu jest rodzajem patologii naczyniowej spowodowanej postępującym zaburzeniem jego ukrwienia przy stopniowo narastających zaburzeniach jego funkcji. Wcześniej, aby zdefiniować tę patologię, używano terminów „encefalopatia dyskulacyjna”, „przewlekła choroba niedokrwienna mózgu”, „niewydolność krążenia mózgowego”, „encefalopatia naczyniowa, niedotlenienie, miażdżyca lub nadciśnienie”. Obecnie, według ICD-10, używa się terminu „przewlekłe niedokrwienie mózgu”, którego kodem jest I67.8.

Mózg potrzebuje więcej tlenu niż inne narządy. Cechą jego metabolizmu jest intensywny metabolizm. Wraz z przewlekłym pogorszeniem ukrwienia, spowolnieniem mózgowego przepływu krwi, spadkiem poziomu tlenu i glukozy, przesunięciami metabolizmu (glikoliza beztlenowa, kwasica mleczanowa), zastojem naczyń włosowatych i skłonnością do zakrzepicy, powstają neurotoksyny. Wszystkie te procesy prowadzą do śmierci komórki. W przewlekłym niedokrwieniu rozpoznaje się uszkodzenie istoty białej półkul i zaburza połączenie między płatami czołowymi a podkorą (zjawisko separacji). Te zmiany patologiczne, jeśli nie są leczone, prowadzą do demencji naczyniowej..

To wzrost deficytu intelektualno-mnestycznego jest charakterystyczny dla przewlekłego niedokrwienia mózgu. Jeśli przy wczesnych objawach choroby u pacjentów pojawia się lęk i depresja, to przewlekłe niedokrwienie mózgu II stopnia z powodu rozwoju otępienia charakteryzuje się niedostosowaniem pacjenta do środowiska (społecznego i domowego). Eliminacja niedotlenienia, poprawa mikrokrążenia i metabolizmu zmniejsza nasilenie objawów klinicznych i chroni tkankę mózgową.

Patogeneza

Przewlekłe niedokrwienie mózgu polega na zmianach w budowie ściany naczyniowej, które zachodzą podczas miażdżycy lub nadciśnienia tętniczego. Liphyalinoza naczyniowa (zmiany dystroficzne w naczyniach w postaci złogów szklistych i lipoprotein) małego kalibru prowadzi do przewlekłego niedokrwienia istoty białej, w którym określa się zmiany ogniskowe (leukoaraiosis) i rozlane.

Śródbłonek naczyniowy jest ważnym czynnikiem regulującym napięcie naczyń. Komórki śródbłonka syntetyzują substancje przeciwmiażdżycowe (np. Tlenek azotu). We wczesnych stadiach uszkodzenia komórek śródbłonka rozwija się funkcja śródbłonka. Przede wszystkim zaburzona jest dostępność tlenku azotu i zmniejsza się stopień rozszerzenia naczyń krwionośnych. Stres oksydacyjny rozwija się w komórkach mózgowych - reaktywne formy tlenu gromadzą się w dużych ilościach. Nawet jeśli synteza tlenku azotu jest normalna, pod wpływem stresu oksydacyjnego ulega on szybkiej inaktywacji..

Stres oksydacyjny odgrywa główną rolę w uszkodzeniu neuronów mózgu, ponieważ niedotlenione produkty przemiany materii gromadzą się w komórkach, rozszerzają się kanały wapniowe, a wapń dostaje się do komórek. Prowadzi to do zmniejszenia aktywności neuronów w mózgu, co upośledza metabolizm mózgu..

Zatem mechanizmy przewlekłego niedokrwienia mózgu obejmują:

• zmniejszony przepływ krwi;
• wzrost toksyczności glutaminianu;
• akumulacja wapnia w komórkach mózgowych;
• rozwój kwasicy mleczanowej;
• aktywacja enzymów wewnątrzkomórkowych;
• postęp stresu antyoksydacyjnego;
• zahamowanie procesów białkowych w komórkach i zmniejszenie procesów energetycznych.

Początkowo mechanizmy kompensacji zaburzeń krążenia mózgowego ograniczają pojawianie się objawów klinicznych. Przy dobrze rozwiniętym obrocie zabezpieczającym możliwa jest dobra kompensacja. Odwrotnie, indywidualne cechy struktury naczyń krwionośnych powodują dekompensację. Z biegiem czasu, w warunkach słabego dopływu tlenu do mózgu, wyczerpują się mechanizmy kompensacji, zaopatrzenie mózgu w odżywianie i energię staje się niewystarczające, a funkcjonalne, a następnie nieodwracalne zmiany w mózgu rozwijają się w postaci ognisk niedokrwiennych.

Wynikiem połączonych zaburzeń w przewlekłym niedokrwieniu jest zespół objawów, w tym zaburzenia poznawcze. Wraz z postępem choroby rozwijają się mózgowe kryzysy naczyniowe, łączą się zaburzenia ruchowe i wyraźne osłabienie pamięci.

Klasyfikacja

Ostre zaburzenia krążenia mózgowego:

• Udar (niedokrwienny, krwotoczny).
• Przemijające ataki niedokrwienne.
• Kryzysy mózgowe.

Przewlekłe zaburzenia krążenia w mózgu:

Zgodnie z zespołem klinicznym wyróżnia się:

• Rozlana niewydolność naczyniowo-mózgowa.
• Uszkodzenie naczyń układu szyjnego.
• Uszkodzenie układu krążenia kręgowo-podstawnego.
• Napady naczyniowo-naczyniowe.
• Zaburzenia psychiczne.

Z przyczyn etiologicznych:

• Encefalopatia miażdżycowa.
• Nadciśnienie.
• Żylny.
• Mieszany.

• Początkowe manifestacje.
• Etap subkompensacji.
• Etap dekompensacji.

Niedokrwienie mózgu I stopnia jest etapem wyrównanym z początkowymi objawami. Pacjent rozwija osłabienie, zmęczenie, ból głowy, niewielkie pogorszenie pamięci i uwagi, spowolnienie ruchów. Przy 1 stopniu niedokrwienia obserwuje się minimalne uszkodzenia mózgu metodami instrumentalnymi.

Niedokrwienie mózgu stopnia 2 jest etapem subkompensowanym. Niedokrwienie mózgu II stopnia przebiega z zaburzeniami pamięci, zaburzeniami depresyjnymi, wyczerpaniem psychicznym, niestabilnością podczas chodzenia. Istnieją oznaki niedostatecznego ukrwienia poszczególnych basenów naczyniowych. Najważniejsze jest to, że stopień 2 charakteryzuje się organicznym uszkodzeniem ośrodkowego układu nerwowego (leukoarajoza).

Niedokrwienie III stopnia jest stanem zdekompensowanym. Obserwuje się zaburzenia wrażliwości, mowy, paraliż, osłabienie mimiki, osłabienie mięśni, utratę zdolności do pracy, degradację psychiczną. Może dojść do upośledzenia funkcji narządów miednicy.

Przyczyny

Najczęstsze przyczyny przewlekłego niedokrwienia to:

• Choroba hipertoniczna. Już sama obecność nadciśnienia tętniczego jest czynnikiem ryzyka wystąpienia zaburzeń poznawczych (pamięci, praktyki, gnozy, mowy i inteligencji). Osoby z długotrwałym nadciśnieniem tętniczym są bardziej narażone na zaburzenia funkcji poznawczych i demencję. Szczególnie niebezpieczny jest kryzys nadciśnienia. Czasami niedokrwienie mózgu jest spowodowane gwałtownym i nadmiernym spadkiem ciśnienia podczas leczenia lub podczas nocnego spadku ciśnienia.
• Miażdżyca wielkich naczyń głowy. Powolne zwężenie tętnicy przez płytkę prowadzi do niedostatecznego ukrwienia i zmian niedokrwiennych w postaci zwyrodnienia i atrofii komórek mózgowych. Miażdżyca, jako powszechna choroba, może upośledzać dopływ krwi do dowolnego narządu. Na przykład miażdżyca tętnic wieńcowych serca leży u podstaw choroby wieńcowej.
• Niedokrwienie podsierdziowe występuje przy zwężeniu tętnic wieńcowych i przeciążeniu mięśnia sercowego na tle miażdżycy naczyń wieńcowych. Niedokrwienie podsierdziowe to obszar mięśnia sercowego poniżej nasierdzia. Niedokrwienie powoduje śmierć komórek (martwicę), która najpierw występuje w obszarach podwsierdziowych mięśnia sercowego (są one bardziej wrażliwe na niedokrwienie), a następnie.
• Choroba serca z chorobą zakrzepowo-zatorową. Ogólnie choroby sercowo-naczyniowe prowadzą do przewlekłego niedokrwienia mózgu..
• Cukrzyca.
• Dysrkulacja żylna.
• Zwiększona agregacja (skłonność do „zlepiania”) płytek krwi, zmiany właściwości reologicznych krwi (zwiększona lepkość, hematokryt, fibrynogen).
• Niekontrolowane przyjmowanie leków.
• Przewlekły alkoholizm i narkomania.
• Ciężkie zaburzenia czynności wątroby i nerek.
• Zatrucie związkami chemicznymi.
• Narażenie na promieniowanie.

Rzadziej rozwijają się zaburzenia krążenia mózgowego z pourazowym rozwarstwieniem tętnic kręgowych, patologią kręgosłupa, wrodzonymi deformacjami tętnic, zapaleniem naczyń. Najczęściej przewlekłe niedokrwienie rozwija się u osób starszych z chorobami sercowo-naczyniowymi..

Czynniki ryzyka tej choroby to:

• Podeszły wiek.
• Dziedziczna predyspozycja.
• Podłoga.
• Otyłość.
• Złe odżywianie.
• Brak aktywności fizycznej.

Objawy niedokrwienia mózgu

Przewlekłą chorobę niedokrwienną mózgu dzieli się na trzy etapy w zależności od nasilenia objawów. Objawy niedokrwienia mózgu są zróżnicowane na różnych etapach. Jeśli na początkowych etapach obserwuje się zaburzenia asteniczne, lękowo-depresyjne i asteniczno-depresyjne, to w drugim do trzeciego etapu dodaje się wyraźne zaburzenia intelektualne charakterystyczne dla demencji naczyniowej. W początkowych stadiach objawy występują przy znacznym stresie emocjonalnym i psychicznym, które wymagają wzmożonego krążenia mózgowego.

W pierwszej fazie początkowych objawów dominują zaburzenia subiektywne: przerywane bóle głowy, uczucie ciężkości w głowie, zawroty głowy, osłabienie, labilność emocjonalna, drażliwość, zaburzenia snu, zmniejszenie uwagi, łagodne zaburzenia pamięci. Na tym etapie nie powstają zespoły neurologiczne, z wyjątkiem astenii. Przy odpowiednim leczeniu zmniejsza się nasilenie lub eliminuje poszczególne objawy.

Na drugim etapie subkompensacji częściej obserwuje się zaburzenia pamięci, niestabilność podczas chodzenia, częste zawroty głowy, rzadziej występuje zespół asteniczny. Narastają zaburzenia psychiczno-intelektualne.

Drugi etap charakteryzuje się zespołami neurologicznymi:

• Zaburzenia poznawcze, które prowadzą do otępienia naczyniowego.
• Pseudobulbar. Wpływa to na: artykulację (mowę), fonację (chrypkę), połykanie i żucie.

Pacjenci jedzą powoli i ciągle krztuszą się przy połykaniu, gdy płynny pokarm dostaje się do nosa. Często zdarzają się ataki mimowolnego śmiechu lub płaczu, wynikające z gwałtownego skurczu mięśni twarzy.

• Ataktyczny. Dysfunkcja ruchowa objawiająca się zmianami chodu i słabą koordynacją.
• Niewydolność piramidalna z łagodnym mono- i niedowładem połowiczym. W takim przypadku chód jest zaburzony, śpiewana mowa i celowe drżenie (drżenie kończyn).
• Neurologiczne zaburzenia oddawania moczu.
• Zaburzenia pozapiramidowe (hipokinezja lub łagodny wzrost napięcia mięśniowego).
• Zespół Parkinsona. W przeciwieństwie do choroby Parkinsona dominuje zajęcie nóg, brak drżenia spoczynkowego, rozwój niestabilności postawy (niezdolność do utrzymania równowagi lub przy zmianie postawy) i demencja.

Znaki na trzecim etapie (dekompensacja) są bardziej wyraźne. Ujawniają się wyżej wymienione zespoły neurologiczne, które są stabilne i postępujące. Pacjenci mają wyraźne dysfunkcje poznawcze:

• naruszenie uwagi;
• zaburzenia wszystkich typów pamięci (długotrwałe, krótkotrwałe i asocjacyjne);
• trudności w działalności zawodowej;
• pojawienie się objawów apraktyczno-agnostycznych (niezdolność do wykonywania celowych ruchów i upośledzenie percepcji wzrokowej, dotykowej i słuchowej) oraz zaburzeń mowy.

Upadki i omdlenia są częstsze. Przy dekompensacji możliwe są zaburzenia krążenia mózgowego - „drobne udary” (odwracalne objawy neurologiczne trwające od jednego dnia do dwóch tygodni). Mogą również wystąpić udary zakończone lub powtarzające się z efektami resztkowymi. Obserwuje się paraliż, zaburzenia mowy i wrażliwości, degradację psychiczną, zmniejszoną mimikę twarzy i sztywność mięśni. Na trzecim etapie występuje demencja naczyniowa - upośledzenie umysłowe. Jest to nabyty zespół charakteryzujący się postępującym pogorszeniem funkcji poznawczych. W rezultacie pacjenci nie są przystosowani do życia codziennego..

W przewlekłym niedokrwieniu mózgu istnieje związek między wiekiem pacjentów a nasileniem objawów. Niedokrwienie mózgu u osób starszych ma tendencję do postępu. Wraz z postępem objawów neurologicznych związanych z procesami zachodzącymi w neuronach mózgu u osób starszych nasilają się upośledzenia poznawcze - dotyczy to pamięci i inteligencji. Zaburzenia poznawcze rozwijają się zgodnie z typem „frontalnym”: obniżony nastrój, depresja, apatia, utrata zainteresowania wszystkim.

Dla osób starszych charakterystyczna staje się labilność emocjonalna - szybka i nieuzasadniona zmiana nastroju, drażliwość i płaczliwość. Obserwuje się powolność myślenia, trudności w przejściu na inny rodzaj aktywności. Zmiany w zachowaniu pacjenta: zwiększona impulsywność, zmniejszona zdolność do samokrytyki, lekceważenie przyjętych w społeczeństwie reguł zachowania.

Wraz z postępem procesu łączą się naruszenia praktyki (brak skoordynowanego i kontrolowanego działania) oraz gnoza (naruszenie rozpoznawania, w wyniku którego znajomy wcześniej otaczający świat staje się obcy i niezrozumiały). Wszystko to znacznie ogranicza przystosowanie społeczne starszych pacjentów..

Analizy i diagnostyka

Oprócz zebrania wywiadu i zbadania pacjenta konieczne jest instrumentalne potwierdzenie diagnozy, które obejmuje:

• USG Doppler naczyń głowy i szyi.
• Angiografia rezonansu magnetycznego.
• Rezonans magnetyczny.
• Tomografia komputerowa, która pozwala zidentyfikować ogniskowe zmiany w mózgu.
• Oftalmoskopia z badaniem dna oka. Często stwierdza się przekrwienie lub obrzęk nerwu wzrokowego, zmiany w naczyniach dna oka. Perymetria określa granice pól widzenia i pola utraty wzroku.
• EKG do wykrywania patologii CVS.
• Biochemiczne badania krwi.
• Podczas diagnozowania zaburzeń poznawczych obowiązkowe są testy neuropsychologiczne.

USG Doppler może wykryć blaszki miażdżycowe tętnicy szyjnej i różnicować je na podstawie ich echogeniczności. Umożliwia to ocenę ich budowy morfologicznej. W zależności od gęstości echa rozróżnia się blaszki hipo-, hiperechogeniczne i pośrednie. Również dopplerografia ultrasonograficzna ujawnia zwężenie tętnic wewnątrzczaszkowych, naruszenie ich geometrii lub skurcz naczyń mózgowych. Metody badania naczyń głowy i szyi obejmują również metodę skanowania w kolorze dupleksowym (CDC) oraz skanowania trójstronnego.

USG Doppler naczyń głowy i szyi

MRI w pewnych trybach pokazuje „ciche” zawały serca, ekspansję komór mózgu. Stwierdzono również liczne zmiany w postaci małych ognisk w strefach podkorowych, którym towarzyszy atrofia kory. Klęska głębokich odcinków istoty białej - leukoaraiosis („biała poświata”). Jest to zmniejszenie gęstości istoty białej mózgu, która jest słabo ukrwiona. Proces ten jest postrzegany jako starzenie się mózgu lub niepełny udar. Leukoaraiosis jest niekorzystnym predyktorem ryzyka demencji. Wykrywany u pacjentów powyżej 75 roku życia.

Na etapie zerowym („norma”) w MRI nie wykryto żadnych patologicznych ognisk. Pierwszy stopień charakteryzuje się pojawieniem się „czapek” w rogach komór bocznych i licznych nie zlewających się (lub pojedynczych) ognisk podkorowych. W drugim stopniu uwidaczniają się obszary leukoaraiozy wokół komór oraz ogniskowe zmiany zlewne. Trzeci stopień uszkodzenia naczyniowego charakteryzuje się dużą leukoarajozą okołokomorową i ogniskami konglomeratów podkorowych w istocie białej.

Leczenie niedokrwienia mózgu

W procesie leczenia niedokrwienia mózgu normalizuje się krążenie mózgowe, poprawia się przepływ krwi i metabolizm w tkance mózgowej. Korekta farmakologiczna ma na celu główne ogniwa patogenezy, dlatego 40% pacjentów otrzymuje co najmniej trzy leki. Główne leki to:

• Środki wazoaktywne.
• Leki przeciwpłytkowe.
• Leki neurometaboliczne.

Ponadto ważne jest, aby wpływać na istniejące czynniki ryzyka - miażdżycę tętnic i nadciśnienie tętnicze. W rezultacie leczenie choroby niedokrwiennej mózgu bezbłędnie obejmuje:

• Wpływ statyn na miażdżycę, korekta diety i stylu życia pacjenta.
• Przyjmowanie leków przeciwnadciśnieniowych z wysokim ciśnieniem krwi.
• Leki wpływające na mikrokrążenie i poprawiające krążenie mózgowe. Należą do nich Cavinton, Galidor, Trental, Instenon, Pentoxifylline (Vazonit retard), Vinpocetine, Oxybral, Euphyllin. Cavinton jest najczęściej stosowanym lekiem, który rozpoczyna się od wlewu kroplowego, po którym następuje przejście na podawanie doustne w ciągu 1,5 miesiąca. Lek ma złożone działanie - jest naczynioruchowy, metaboliczny nootropowy i przeciwutleniający. Winpocetyna ma działanie metaboliczne i wazoaktywne. Leki należą do różnych grup farmakologicznych, ale są lekami wazoaktywnymi. Zatem blokery kanału wapniowego, w tym cynaryzyna, nimodypina i flunaryzyna, mają działanie rozszerzające naczynia krwionośne ze względu na zmniejszenie zawartości wapnia w komórkach mięśni gładkich naczyń ściany. Leki te są najbardziej skuteczne w pogorszeniu krążenia krwi w układzie kręgowo-podstawnym. Zakłócenia w tym basenie objawiają się zawrotami głowy i niestabilnością podczas chodzenia. Nicergoline (lek Sermion) eliminuje efekt zwężający naczynia krwionośne wywołany przez adrenalinę i norepinefrynę. Ma też kompleksowe działanie - neuroprotekcyjne, nootropowe, przeciwpłytkowe i metaboliczne.
• Wśród leków miejscowych o kompleksowym działaniu na ośrodkowy układ nerwowy wyróżnia się leki nootropowe. Zwiększają odporność mózgu na niekorzystne skutki (niedokrwienie, niedotlenienie). Leki „nootropowe” obejmują piracetam (Nootropil, Lucetam), Encephabol i złożony lek - Vinpotropil (piracetam + winpocetyna).
• Ważnym składnikiem leczenia niedokrwienia mózgu jest podawanie leków o działaniu przeciwutleniającym. Obecnie szeroko stosowane: Actovegin, Mexidol, Mildronat, Mexicor. Actovegin, oprócz działania przeciwutleniającego, działa również przeciw niedotlenieniu i neuroprotekcyjnie.
• Terapia lekami o działaniu metabolicznym poprawia procesy naprawcze w mózgu.

Leki metaboliczne mają również działanie nootropowe. Z tej grupy leków można wymienić Cerebrolysin, Cytoflavin i Actovegin. Ta ostatnia ogranicza zaburzenia odżywiania energetycznego neuronów, poprawiając metabolizm ATP podczas niedokrwienia / niedotlenienia. Cytoflawina jest neuroprotektorem, przeciw niedotlenieniu i przeciwutleniaczowi. Zawiera: kwas bursztynowy, ryboksynę, nikotynamid i ryboflawinę. Spowalnia pośrednie reakcje metaboliczne podczas niedotlenienia mózgu wywołanego różnymi przyczynami.

Łączne stosowanie leków wazoaktywnych i terapii metabolicznej uważa się za uzasadnione i celowe. Leki wazoaktywne i metaboliczne są przyjmowane na kursach 2 razy w roku. Istnieją połączone postacie dawkowania o działaniu wazoaktywnym i metabolicznym - Instenon, Fezam, Vinpotropil.

Jak leczyć niedokrwienie mózgu u osób starszych?

Biorąc pod uwagę współistniejącą patologię, kompleks leczenia osób starszych musi koniecznie obejmować:

• Leki przeciwzapalne na hiperlipidemię, która nie jest korygowana dietą. Grupa statyn jest obiecująca (Simvor, Zokor, Rovacor, Mevacor, Medostatin). Terapia tymi środkami normalizuje metabolizm lipidów i działa profilaktycznie przeciwko procesowi neurodegeneracyjnemu, który rozwija się na tle niewydolności naczyń mózgowych..
• Leki przeciwnadciśnieniowe. Leczenie hipotensyjne i kontrola ciśnienia są głównym czynnikiem zapobiegania wystąpieniu i nasileniu objawów motorycznych i psychicznych u osób starszych. Niemniej uważa się, że normalizacja ciśnienia krwi u pacjentów w tej grupie wiekowej, z wieloletnim „doświadczeniem” nadciśnienia tętniczego, może przyczynić się do nasilenia przewlekłego niedokrwienia i wzrostu zaburzeń poznawczych w typie „czołowym”..
• Obecność wyraźnej miażdżycy naczyń głowy z naruszeniem właściwości reologicznych krwi wymaga zastosowania środków przeciwpłytkowych. Udowodniono przeciwdziałanie agregatowi kwasu acetylosalicylowego (leki Cardiomagnyl, Thrombo ACC) i klopidogrelu (Plavix). Jeśli istnieją przeciwwskazania do przyjmowania kwasu acetylosalicylowego, użyj innych leków - Plavix, Curantil, Tiklid.
• Najbardziej intensywnej opieki wymaga zespół otępienia naczyniowego u osób starszych. Inhibitory acetylocholinoesterazy (enzym rozkładający acetylocholinę) mają silny wpływ na zaburzenia funkcji poznawczych, ponieważ niedobór acetylocholiny odgrywa ważną rolę w demencji naczyniowej. Inhibitory acetylocholinoesterazy obejmują galantaminę, neuromidynę, rywastygminę, donepilzin. W Rosji dostępne są najnowszej generacji leki z tej grupy: Exelon i Reminil. Pierwsza jest przepisywana 2 razy po 1,5 mg, a następnie dawka jest stopniowo zwiększana do 6,0 mg dwukrotnie. Nudności i wymioty to częste działania niepożądane, które mogą wpływać na efekt terapeutyczny. Reminil rzadziej wywołuje skutki uboczne. Stosowanie tej grupy leków pozytywnie wpływa na pamięć, zwiększa adaptację do otoczenia i pomaga normalizować zachowanie. Leczenie tymi lekami powinno być prowadzone w sposób ciągły i ważne jest monitorowanie enzymów wątrobowych we krwi raz na sześć miesięcy.
• Dysfunkcja śródbłonka związana z nadciśnieniem tętniczym jest uważana za jedno z ogniw w rozwoju mikroangiopatii mózgowej. Lek działający na śródbłonek - Divaza, który jest również przeciw niedotlenieniem, antyoksydantem. Długotrwałe stosowanie poprawia funkcje poznawcze u osób starszych.
• Ochraniacze membrany. Cytykolina (Ceraxon) jest źródłem choliny, która jest niezbędna do syntezy acetylocholiny. Jako dawca fosfatydylocholiny bierze udział w syntezie błon komórkowych. Wpływa pozytywnie na funkcje intelektualno-mnestyczne związane ze zmianami związanymi z wiekiem. Na tle leczenia poprawia się towarzyskość i pamięć u pacjentów. Największy efekt osiąga się przy przyjmowaniu dawki 300-600 mg na dobę, czas trwania leczenia to 2 miesiące. Spośród preparatów cytykoliny można zauważyć lek Neurodar, który jest stosowany w ostrym i przewlekłym niedokrwieniu mózgu. Preparaty kwasu bursztynowego działają antyoksydacyjnie i stabilizująco na błony komórkowe - preparat MexiB6 jest złożony i zawiera nie tylko kwas bursztynowy, ale także magnez i witaminę B6.
• Wskazane jest powołanie środków przeciwlękowych. Bezpieczna przy długotrwałym stosowaniu jest przeciwlękowa Grandaxin. W ciężkich stanach asteniczno-depresyjnych przepisywane są leki przeciwdepresyjne.
• Vinpotropil (pirocetam + winpocetyna) jest zalecany w przypadku zawrotów głowy u osób starszych. Zmniejsza zawroty głowy, poprawia funkcje poznawcze i hemodynamikę mózgu.
• Actovegin jest przepisywany jako przeciwutleniacz, środek przeciw niedotlenieniu i neuroprotektor. Lek wzmaga metabolizm, poprawia trofizm i stymuluje regenerację. W przypadku starszych pacjentów ze zmianami pamięci stosuje się schemat: 200 mg 3 razy dziennie przez okres do 4-6 miesięcy.

Niedokrwienie naczyniowo-mózgowe

Taka patologiczna choroba, jak niedokrwienie mózgu, charakteryzuje się głównym zmniejszonym przepływem krwi zarówno w jednej z części, jak iw całym narządzie jako całości. Główną różnicą między takim stanem a zwykłą hipoksją jest to, że struktury tego narządu przestają otrzymywać wystarczającą ilość tlenu i innych składników odżywczych, przez co zaburzony jest metabolizm międzykomórkowy..

Brak leków na objawy niedokrwienia przez długi czas może prowadzić do dalszych negatywnych konsekwencji - udaru niedokrwiennego (zawału) tkanki mózgowej.

Rodzaje niedokrwienia

Takie procesy patologiczne mogą wystąpić w ostrej lub przewlekłej postaci choroby, mając jednocześnie swoje charakterystyczne cechy, przyczyny i objawy.

1. Ostra choroba niedokrwienna mózgu rozwija się w wyniku nagłego przerwania dopływu krwi i innych składników odżywczych do struktur mózgu. Chociaż atak trwa przez krótki czas, może spowodować nieodwracalne szkody dla zdrowia ludzkiego. W zależności od lokalizacji dotkniętego obszaru mózgu choroba może objawiać się na różne sposoby - na przykład mogą to być silne zawroty głowy, ostre upośledzenie słuchu lub ostrość wzroku w różnym stopniu, objawia się najwyraźniej w porównaniu z inną formą patologii.
2. Przewlekły przebieg choroby nazywany jest tak, ponieważ brak składników odżywczych występuje dość długo. Ta forma niedokrwienia ma niewyraźne objawy, co znacznie komplikuje rozpoznanie. Bardzo często przyczyną tego stanu jest miażdżyca i inne choroby układu krążenia, z powodu których dochodzi do zwężenia światła tętnic mózgowych..

Brak leczenia i niewłaściwa terapia ostrego niedokrwienia może przenieść chorobę do kategorii przewlekłej, z odpowiednimi konsekwencjami.

Ponadto eksperci wyróżniają ogniskową i globalną postać niedokrwienia, podczas gdy pierwsza charakteryzuje się ograniczeniem dotkniętego obszaru mózgu i rozwija się w wyniku zablokowania przez skrzeplinę jednego z naczyń krwionośnych. Ale globalne niedokrwienie występuje na tle ogólnego pogorszenia krążenia mózgowego. Najczęściej ten rozwój choroby obserwuje się w przypadku zatrzymania akcji serca lub patologicznie ostrego niedociśnienia..

Przyczyny niedokrwienia

Najczęściej niedokrwienie mózgu rozwija się na tle zablokowania i innych patologii tętnic, które przenoszą składniki odżywcze. W tym przypadku tkanka mózgowa przestaje być nasycana wymaganą ilością tlenu, co prowadzi do zniszczenia neuronów i ich połączeń, które determinują normalną funkcjonalność tego narządu..

Lista chorób, które mogą wywołać rozwój niedokrwienia mózgu, jest dość obszerna, dlatego w celu usystematyzowania danych można wyróżnić 2 główne przyczyny wystąpienia niedostatecznego ukrwienia:

1. Nabyte, wynikające z rozwoju chorób układu krążenia.
2. Wrodzone, spowodowane zaburzeniami genetycznymi. Najczęściej takie czynniki występują u noworodków i dzieci w pierwszym roku życia..

U osoby dorosłej niedostateczne ukrwienie tkanki mózgowej może być spowodowane następującymi nabytymi dolegliwościami:

• Miażdżyca tętnic. W tej chorobie blaszki cholesterolu i inne szkodliwe substancje odkładają się na ścianach naczyń krwionośnych, zwężając kanał i czyniąc je podatnymi na różne uszkodzenia.
• Częstym towarzyszem miażdżycy jest nadciśnienie tętnicze, w wyniku którego dochodzi do skurczu naczyniowej tkanki mięśniowej, co prowadzi do pogorszenia odpływu krwi żylnej. Razem te dwie choroby mogą wywoływać przewlekłą niedokrwienną chorobę naczyń mózgowych, z czasem zwężając światło. Takiemu przypadkowi często towarzyszą łagodne objawy, podczas gdy ostre objawy zaczynają się pojawiać w bardzo zaawansowanym przypadku..
• Cukrzyca typu 2, charakteryzująca się wysokim poziomem insuliny we krwi.
• Amyloidoza. Jest to typowa choroba osób starszych, w której zaburzone są procesy metaboliczne białek. W rezultacie na ścianach naczyń krwionośnych tworzą się specyficzne złogi białek polisacharydowych - amyloidy, które utrudniają prawidłowe krążenie krwi..
• Choroby wywołujące patologiczne zgrubienie krwi z tworzeniem się skrzepów krwi, a także zaburzające jej pojemność tlenową. W połączeniu z miażdżycą takie zmiany mogą wywołać rozwój ostrego niedokrwienia, które w większości przypadków prowadzi do śmierci..

Wśród dzieci najczęstszą diagnozą jest niedokrwienie mózgu noworodków, które może być nabyte podczas porodu lub wrodzone, wywołane różnymi patologiami w rozwoju układu krążenia niemowlęcia. Choroba ta jest niezwykle niebezpieczna dla życia dziecka iw większości przypadków prowadzi do poważnych zaburzeń neurologicznych..

Kliniczne objawy choroby

Jeśli dana osoba dba o siebie i zauważy wszystkie zmiany w swoim zdrowiu, nie będzie mu trudno zauważyć następujące objawy rozwoju niedokrwienia mózgu u siebie lub swoich bliskich:

• Zaburzenia poznawcze. W początkowej fazie niedokrwienia mózgu szczególnie widoczne stają się zaburzenia percepcji, zapamiętywania, a zaniki pamięci pojawiają się coraz częściej. Jednocześnie drobne zmiany w tym obszarze pozostają niewidoczne dla samego pacjenta, jednak pogarszając się z czasem mogą zmienić jakość jego życia i wpłynąć na relacje z innymi ludźmi.
• Zmniejszona zdolność intelektualna. Dawna praca umysłowa staje się nie do zniesienia, pojawia się apatia spowodowana szybkim zmęczeniem i niechęcią do myślenia.
• Drażliwość, niepokój i niezdolność do kontrolowania stanu psycho-emocjonalnego, częste wahania nastroju. W tym przypadku napady złości zostają zastąpione silnym bólem głowy, który ostatecznie przekształca się w migrenę..
• Różne zaburzenia snu. Chory może pomylić dzień z nocą, rozwija się bezsenność, a nocny odpoczynek nie przywraca w pełni sił.

Przewlekła choroba niedokrwienna mózgu może wywoływać częste zawroty głowy, a następnie nudności i wymioty. Wrażliwość organizmu jest również zaburzona, omdlenia stają się częste, co wskazuje na dalsze zaostrzenie choroby.

Napad ostrego niedokrwienia mózgu charakteryzuje się głównie hipotermią, upośledzeniem słuchu i wzroku, zawrotami głowy i późniejszym udarem, co w większości przypadków prowadzi do utraty funkcji motorycznych, zaburzeń mowy i myślenia. Wraz z uszkodzeniem ważnych ośrodków mózgowych często dochodzi do głębokiej niepełnosprawności i niezdolności do samoobsługi. Stan ten jest niezwykle niebezpieczny dla życia ludzkiego i wymaga natychmiastowej pomocy lekarskiej..

Etapy rozwoju niedokrwienia mózgu

Niedokrwienie mózgu, podobnie jak inne procesy patologiczne spowodowane niedostatecznym dopływem krwi do tego narządu, ma swój własny kod według ICD-10 (Międzynarodowa Klasyfikacja Chorób Dziesiątej Rewizji). Na tej liście wszystkie warianty zaburzeń mózgowych są podzielone na części, których główną cechą jest stopień patologii naczyniowej.

Tak więc zmiany spowodowane przewlekłym niedokrwieniem mózgu mają numer seryjny 167, podczas gdy obejmuje kilka chorób, z powodu których następuje stopniowy spadek ukrwienia mózgu..

Udar spowodowany udarem niedokrwiennym, podobnie jak inne ostre objawy niedokrwienia, nie znajduje się na tej liście - przypisany jest do niego oddzielny numer seryjny 163 (zawał mózgu) lub 164 (udar nieokreślony jako krwotok lub zawał serca).

W zależności od nasilenia zaburzeń, które zostały spowodowane przez proces patologiczny, istnieją 3 etapy niedokrwienia mózgu, z których każdy ma charakterystyczne objawy i cechy.

Scena pierwsza

Różni się słabymi objawami udaru mózgowo-naczyniowego - pacjent może narzekać na pojawienie się częstych miejscowych bólów, szybkie zmęczenie niezależne od długości czasu odpoczynku, a także bezsenność, obniżoną aktywność mózgu, objawiającą się pogorszeniem jakości pamięci i koncentracji uwagi, niestabilność emocjonalną..

Ze względu na to, że te objawy niedokrwienia są przejściowe i nie pojawiają się w tym samym czasie, najczęściej chory po prostu je przeoczy lub nie przywiązuje dużej wagi.

Zgodnie z obserwacjami z praktyki medycznej, na tym etapie choroby niedokrwienie mózgu dobrze reaguje na leczenie, którego wynikiem będzie całkowite wyleczenie osoby..

Etap drugi

Następuje dalsze niszczenie struktur mózgowych z odpowiednimi objawami, podczas gdy w zależności od umiejscowienia dotkniętego obszaru mózgu zauważalne będą pewne zaburzenia w funkcjonowaniu narządów. Objawia się głównie następującymi objawami neurologicznymi:

• częste zawroty głowy, zawroty głowy;
• zaburzenia pamięci (krótkotrwała utrata lub amnezja) i inne zaburzenia poznawcze;
• nadmierna drażliwość i niestabilność stanu psycho-emocjonalnego;
• zmniejszona inteligencja, pojawienie się oznak degradacji osobowości;
• drżenie kończyn i inne zaburzenia funkcji motorycznej prowadzące do niepełnosprawności.

Skuteczność terapii uzależniona jest od stopnia nasilenia uszkodzeń spowodowanych niedostatecznym ukrwieniem, a usprawnienie procesów metabolicznych tylko częściowo przywraca utracone zdolności i spowalnia postęp choroby.

Trzeci etap

Organiczne uszkodzenie tkanki mózgowej wywołuje pojawienie się poważnych nieprawidłowości neurologicznych, podczas gdy chory jest często nieprzytomny i nie może już kontrolować swojego ciała.

Całość komplikuje fakt, że na tym etapie choroby pacjent nie jest w stanie precyzyjnie sformułować i wyrazić słowami tego, co go niepokoi, pojawia się demencja i całkowita degradacja osobowości. Jednocześnie pacjentowi udzielana jest możliwa w tej sytuacji pomoc lekarska polegająca na wspomaganiu resuscytacji pacjenta.

Atak niedokrwienny

Często na tle ostrych przemijających niedokrwiennych zaburzeń krążenia mózgowego rozwija się przemijający atak niedokrwienny mózgu (TIA), który, jak każde podobne naruszenie, ma odpowiednie objawy.

Zastanówmy się więc, czym jest atak niedokrwienny mózgu i jakie są jego możliwe objawy..

Przede wszystkim stan ten charakteryzuje się różnymi zaburzeniami neurologicznymi (niedowładami i zaburzeniami czucia), które były spowodowane patologicznymi procesami zachodzącymi w dowolnej części głowy lub grzbietowej części ośrodkowego układu nerwowego. Jednocześnie TIA, w przeciwieństwie do udaru, nie towarzyszy zawałowi serca (nieodwracalne zmiękczenie) struktur mózgowych..

Inną cechą wyróżniającą ten stan jest krótki czas trwania ataku, który zwykle nie przekracza 1 godziny. Jeśli objawy zaburzenia pojawiają się przez dłuższy czas (ale nie dłużej niż 24 godziny), to w większości przypadków klinicznych zawały tkanek są wykrywane podczas badania mózgu.

Najczęściej osoby z miażdżycą głównych tętnic mózgowych i kręgowych są podatne na przemijający atak niedokrwienny. Ze względu na to, że takie stany często pozostają bez należytej uwagi chorego (ataki mogą pojawić się kilka razy w ciągu życia), specjalistom bardzo trudno jest przewidzieć taki przebieg choroby. Stwierdzono jednak, że w 50% przypadków TIA w ciągu 5 lat u pacjenta rozwija się udar z towarzyszącymi mu powikłaniami..

Ostry charakter niedokrwienia

W większości przypadków ostre niedokrwienie mózgu ma charakter ogniskowy i najczęściej prowadzi do udaru niedokrwiennego. Jedną z przyczyn występowania takich stanów jest podatność naczyń mózgowych na miażdżycę, która w połączeniu z przetrwałym nadciśnieniem tętniczym powoduje ostry przebieg choroby..

W wyniku miażdżycy tętnic mózgowych dochodzi do stopniowego zwężania światła naczynia na skutek odkładania się cholesterolu na jego ścianach. Jednocześnie włókna mięśniowe stają się kruche i podatne na uszkodzenia oraz wpływ wysokiego ciśnienia krwi wewnątrz naczynia..

Pod wpływem tych niekorzystnych czynników najczęściej pęka jedna ze ścian tętnic, po czym następuje krwawienie i tworzenie się skrzepu krwi w miejscu pęknięcia. Ponadto, z powodu ustania dopływu krwi do odpowiedniego obszaru, dochodzi do zniszczenia i martwicy jego struktur (udar niedokrwienny lub zawał mózgu).

Taki rozwój wydarzeń prowadzi najczęściej do głębokich problemów neurologicznych: utraty wrażliwości i funkcji motorycznych organizmu, pojawienia się patologicznych odruchów, zaburzenia kory mózgowej (utrata zdolności mowy i myślenia). W przypadku rozległych uszkodzeń ważnych części i ośrodków mózgu, w niektórych przypadkach udar niedokrwienny prowadzi do śmierci pacjenta.

Powikłania choroby

Na nasilenie konsekwencji niedokrwienia mózgu wpływa wiele czynników: stopień uszkodzenia struktur mózgu, czas trwania procesu patologicznego, a także choroby, które mogą rozwinąć się na tle braku krążenia krwi. Najczęściej w wyniku niedokrwienia pojawiają się następujące komplikacje:

• u osób starszych - udar niedokrwienny lub zmiękczenie tkanki mózgowej;
• stwardnienie naczyniowe i encefalopatia;
• dysfunkcja motoryczna;
• parestezje i inne zaburzenia wrażeń dotykowych;
• utrata zdolności mówienia;
• napady padaczkowe;
• zakrzepica z zapaleniem ścian naczyń.

Najpoważniejszym powikłaniem choroby niedokrwiennej jest udar mózgu, w którym następuje zmiękczenie tkanek zmiany. Ten nieodwracalny proces prowadzi do zniszczenia neuronów i ich połączeń, przez co część mózgu obumiera. W tej chwili nie ma naprawdę właściwego leczenia, które by temu zapobiegało i sprzyjało regeneracji utraconych struktur..

W wyniku encefalopatii mózgu dochodzi do systematycznej śmierci komórek nerwowych i dystrofii ich połączeń. Konsekwencje tej komplikacji są niezwykle destrukcyjne dla człowieka, ponieważ w wyniku tej dolegliwości jednostka traci kontrolę nad swoim ciałem i staje się niezdolna do pracy.

Niedotlenienie-niedokrwienne uszkodzenie mózgu w niektórych przypadkach towarzyszy różnym upośledzeniom wrażliwości. Jak każdy inny przejaw dysfunkcji części kory mózgowej, są one wyrażane w lustrzanym odbiciu: na przykład z uszkodzeniem lewej półkuli osoba traci zdolność wyraźnego wymawiania, ale jednocześnie w pełni zdaje sobie sprawę ze swojej pozycji.

Jeśli proces patologiczny zaczął się rozwijać u noworodka lub dziecka w pierwszym roku życia, to w większości przypadków prowadzi to do opóźnienia nie tylko w rozwoju umysłowym, ale także fizycznym. Dlatego, aby uniknąć takich konsekwencji, kobieta w ciąży powinna być wrażliwa na swój stan zdrowia i stosować się do wszystkich zaleceń lekarza..

Głównymi konsekwencjami przewlekłego niedokrwienia mózgu będą głód tlenu i zaburzenia metaboliczne w tkankach tego narządu, a choroba będzie objawiać się potajemnie i powoli.

Metody diagnostyczne

Rozpoznanie patologii często komplikują niewyraźne i powolne objawy, z tego powodu pierwsze oznaki niedokrwienia mózgu można pomylić z objawami innych dolegliwości zawartych na liście międzynarodowej klasyfikacji medycznej chorób tego narządu:

• postępujące porażenie nadjądrowe;
• zwyrodnienie korowo-podstawne;
• zanik części mózgu;
• Choroba Parkinsona;
• rozwój złośliwych i łagodnych formacji w strukturach mózgu;
• Choroba Alzheimera;
• wodogłowie;
• idiopatyczna dysbazja starcza, która wyraża się wyraźnym naruszeniem chodu;
• utrata koordynacji ruchów (ataksja).

Specjaliści znają wiele przejawów niedokrwienia mózgu, dlatego lekarz prowadzący (najczęściej neurolog), aby uniknąć konsekwencji spowodowanych błędem medycznym, powinien podczas badania ciała zastosować podejście zintegrowane.

Zwykle pierwsza wizyta rozpoczyna się od zebrania szczegółowego wywiadu medycznego i informacji o samym pacjencie. Ponadto przeprowadza się pełne badanie przy użyciu różnych metod w celu identyfikacji zaburzeń neurologicznych. Tak więc lekarz może przeprowadzić tak zwany test palca-nosa, którego istotą jest wykonanie następującego ćwiczenia: pacjent jest proszony o wyprostowanie, rozstawienie stóp na szerokość barków, rozłożenie rąk na boki pod kątem prostym, zamknięcie oczu. Następnie musisz dotknąć palcem wskazującym czubka nosa - jeśli próbka jest pozytywna, palec będzie chybił i wskazywał dotkniętą część mózgu.

Ponadto, aby uzyskać kompletność, lekarz ocenia inne umiejętności pacjenta:

• jasność świadomości;
• odpowiedź źrenicy na światło;
• spójność ruchów gałek ocznych;
• mimika, zdolność do grymasu;
• symetria twarzy;
• przemówienie;
• umiejętność zapamiętywania;
• siła i napięcie mięśni;
• koordynacja ruchów;
• wrażliwość;
• wrodzone odruchy.

Przy pierwszych oznakach zaburzeń neurologicznych przepisuje się również inne instrumentalne metody badania organizmu, które umożliwiają zdiagnozowanie choroby na wczesnym etapie rozwoju - USG Doppler i skanowanie dupleksowe naczyń krwionośnych.

Wyniki uzyskane za pomocą badania dopplerowskiego wskażą na intensywność przepływu krwi i stopień wypełnienia naczynek krwią, a także pozwolą ocenić jego światło oraz stan fizjologiczny ścian..

Bardziej szczegółową diagnostykę powikłań spowodowanych niedokrwieniem mózgu można przeprowadzić za pomocą rezonansu magnetycznego (MRI), tomografii komputerowej (CT) lub angiografii, co pozwala na ocenę stanu głęboko położonych naczyń krwionośnych w czasie rzeczywistym bez użycia środka kontrastowego.

Ponadto, aby uzupełnić obraz, pacjent zwykle musi przejść ogólne i biochemiczne badanie krwi, wykonać echokardiografię oraz monitorować aktywność ośrodków mózgowych - elektroencefalografię (EEG).

Objawy i leczenie niedokrwienia

Jak każda inna choroba mózgu spowodowana niedostatecznym dopływem krwi do tego narządu, pierwsze objawy niedokrwienia zależą od stopnia niedotlenienia. Jednocześnie pacjent przede wszystkim odczuwa szybkie męczenie się organizmu, dość problematyczne staje się dla niego skoncentrowanie uwagi na jednym przedmiocie lub wydarzeniu w życiu, a następnie jego zdolności intelektualne maleją..

Główne objawy choroby niedokrwiennej mózgu:

• częste zawroty głowy, omdlenia;
• zmniejszone postrzeganie otaczającego świata przez narządy dotyku;
• zaburzenia snu;
• niestabilność ciśnienia krwi;
• pojawienie się częstych bólów głowy;
• zaburzenia percepcji informacji;
• niestabilność emocjonalna.

Warto zauważyć, że choroba wieńcowa naczyń mózgowych prawej lub lewej półkuli ma odpowiednie objawy, które objawiają się w różnym stopniu i zależą od lokalizacji dotkniętego obszaru, dlatego terapia lewej półkuli zwykle owocuje szybciej u osób w każdym wieku..

Powodzenie leczenia niedokrwienia mózgu zależy od wielu czynników, w tym od trafności diagnozy, szybkości pomocy medycznej oraz podatności organizmu na otrzymaną terapię. Dlatego niezwykle ważne jest zapobieganie wystąpieniu następstw, takich jak udar niedokrwienny, który w większości przypadków prowadzi do negatywnych konsekwencji..

Terapię niedokrwienia mózgu często komplikuje pojawienie się innych współistniejących chorób, dlatego w leczeniu samej choroby i jej objawów zwykle stosuje się zestaw środków w celu poprawy krążenia mózgowego i wyeliminowania negatywnych konsekwencji.

Konserwatywne metody

Mózg jest niezawodnie chroniony przez kości czaszki, podczas gdy każda interwencja chirurgiczna w jego strukturze może mieć wyjątkowo negatywny wpływ na ogólny stan zdrowia pacjenta, dlatego podczas leczenia przewlekłych postaci niedokrwienia lepiej jest stosować zachowawcze metody leczenia.

Decyzję o tym, jak leczyć oraz jakie leki i zabiegi zastosować, podejmuje lekarz pacjenta, kierując się przyczyną choroby, która spowodowała takie zmiany w strukturach mózgu..

Tak więc, jeśli niedokrwienie było spowodowane trombofilią, wówczas stosuje się leki profilaktyczne, aby zapobiec zagęszczaniu krwi i zakrzepom krwi (antykoagulanty), na przykład „aspiryna” i inne leki na jej podstawie („aspiryna-cardio”).

Aby rozpuścić już utworzony zakrzep, stosuje się specjalne leki - trombolityki (Tenekteplaza, Retaplaza). Jednak ich stosowanie jest ściśle ograniczone ze względu na fakt, że takie leki mają dużą liczbę skutków ubocznych, stosuje się je tylko z potwierdzoną diagnozą. Ze względu na ukierunkowane działanie trombolitów ich stosowanie może zmniejszyć odsetek zgonów wśród pacjentów z ostrym przebiegiem choroby, przy czym przyjmowanie leku powinno nastąpić nie później niż 3 godziny od wystąpienia pierwszych objawów niedokrwienia.

Stosowane są również leki rozszerzające naczynia krwionośne, które z czasem przywracają przepływ krwi do dotkniętych struktur mózgowych, poprawiając w ten sposób metabolizm wewnątrzkomórkowy („Nimodypina”).

Aby poprawić aktywność mózgu i przyspieszyć odbudowę uszkodzonych struktur, stosuje się specjalne leki - nootropy, które przyczyniają się do wczesnego przywrócenia wyższych funkcji psychiatrycznych mózgu (np. „Piracetam”).

Interwencja chirurgiczna

Zastosowanie chirurgicznego rozwiązania takiej choroby, jak niedokrwienie, jest niezwykle ograniczone, dlatego operacje chirurgiczne stosuje się tylko w nagłych przypadkach, gdy konwencjonalna terapia lekowa nie daje pożądanego rezultatu. W takim przypadku operacja powinna mieć na celu przywrócenie drożności naczynia zasilającego dotknięty obszar mózgu..

Metody medycyny alternatywnej

Ważny! Tak niebezpiecznego stanu, jak ostre niedokrwienie mózgu, nie można leczyć środkami ludowymi. Dlatego przy pierwszych oznakach choroby należy niezwłocznie zwrócić się o pomoc medyczną w nagłych wypadkach i przygotować się do kolejnej hospitalizacji..

Zastosowanie nietradycyjnych metod leczenia może rozważyć specjalista z punktu widzenia pomocniczej terapii odtwórczej niedokrwienia mózgu, a wszystkie zabiegi muszą być ściśle skoordynowane z lekarzem prowadzącym.

Aby złagodzić obrzęki, można zastosować następujące rośliny moczopędne: borówka brusznica, arbuz, jarzębina. Aby usunąć cholesterol i toksyny z organizmu, doskonałe mogą być zboża, takie jak kukurydza lub owies. Następujące rośliny lecznicze są również w stanie zatrzymać rozwój miażdżycy:

• matka i macocha;
• korzeń lukrecji;
• tymianek;
• cykoria;
• banan;
• rumianek;
• Oregano.

Zapobieganie niedokrwieniu

Prowadzenie działań zapobiegawczych pomaga zapobiegać przejściu choroby do cięższej postaci. Samo zapobieganie niedokrwieniu mózgu jest następujące.

Przede wszystkim osoba z niedokrwieniem powinna zwracać uwagę na swoje odżywianie, ponieważ zbyt tłusta i słona żywność przyczynia się do gromadzenia się cholesterolu i tworzenia się blaszek cholesterolowych na ścianach narządów. Powinieneś także ustalić schemat picia (zalecane jest spożywanie co najmniej 2,5 litra różnych płynów w ciągu dnia). Takie podejście zwykle pomaga zmniejszyć obrzęk i wyeliminować nadmiar związków mineralnych..

W przyszłości po podstawowym leczeniu niedokrwienia mózgu pacjent jest instruowany, aby uważnie monitorował stan swojego zdrowia i nie rozpoczynał leczenia chorób towarzyszących, a stres psychiczny, spacery na świeżym powietrzu, przestrzeganie zalecanej diety, a także rezygnacja ze złych nawyków, znacznie skracają czas rehabilitacji.